Loucretia's

Κυριακή, Ιανουαρίου 17, 2010

Hμερολόγιο ενός εικονογράφου

Το λακωνικό e-mail έφτασε απροειδοποίητα αργά το απόγευμα της προπερασμένης Παρασκευής.

“Αλέξανδρε χρόνια πολλά! Κοίτα πως μπορείς να εικονογραφήσεις αυτό το κείμενο”.

Ο αποστολέας σπάνια επικοινωνεί μαζί μου ο ίδιος και όταν αυτό συμβαίνει συνήθως πρόκειται για κείμενο εξαιρετικών απαιτήσεων.

Νιώθω ήδη τον πρώτο κόμπο να μου ανεβαίνει στο λαιμό καθώς ανοίγω το συνημμένο στο Word.

Όπως και να έχει πρέπει πάση θυσία να κάνω τα αδύνατα δυνατά και να έχω κάτι έτοιμο μέχρι την ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ.

Διαβάζω το κείμενο στα πεταχτά γιατί το βράδυ έχω έξοδο με τη Γλωσσού....

Κι αύριο μέρα είναι...

Σάββατο

Ξυπνάω αργά το μεσημέρι με hangover από τη χθεσινοβραδυνή κρεπάλη.

Διαβάζω το κείμενο ξανά και ξανά...

Τι είδους εικονογράφηση μπορώ να σχεδιάσω για ένα κείμενο που αναφέρεται στα ευνουχισμένα ανδρικά πρότυπα (sic) που προβάλλουν οι ταινίες του Hollywood χωρίς να καταλήξει τετριμμένη;

Ξέρετε τώρα. Metrosexual άνδρες με αγγουράκια στα μάτια να οδύρονται γιατί τους παράτησαν οι καλές τους, ενώ φορούν τα κυλοτάκια τους.

Γυναίκες κυνηγοί κεφαλών alla Samantha στο Sex & the City ή έστω alla Λουκρητία στον Οίκο Β-Οργίων που ψάχνουν μάταια τον άνδρα τον πρόστυχο, τον σωστό, με πυλοφόρι και εσάνς διαννοούμενου που ζούσε στο Παρίσι τα χρόνια της δικτατορίας (wow!).

Το ξαναδιαβάζω... χμ... ωραία και τώρα τι κάνουμε;.....
Illustrator's Block!

Συνεχίζω την ανάγνωση ενώ παράλληλα χαζεύω στο internet μήπως και μου έρθει η ΙΔΕΑ, αλλά μάταια...

Κυριακή

...Υπάρχει όμως κι ένα άλλο είδος απελπισίας που ο Κίρκεγκορ ονομάζει «απελπισία του ανδρισμού»: «το να θέλεις απελπισμένα να είσαι ο εαυτός σου. Είναι η απελπισία για το ότι δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτα ο εαυτός μας»...

Για τη δική μου απελπισία ο Κίρκεγκορ έχει πει τίποτα άραγε;

Κάνω τα πρώτα προσχέδια:


















Τίποτα δεν με ικανοποιεί... γκρρρ...

Αρχίζω να νιώθω σα μοναχός στη Μονή Εσφιγμένου.

Χαζεύω τη συλλογή με photo που έχω μαζέψει ανά τους αιώνας των αιώνων από το internet μήπως και γίνει το ΘΑΥΜΑ. (αμήν!)

Χμ...
Βρήκα μια με ένα αγαλματάκι της Scarlet Witch που παίζει με το Vision ρομποτάκι.




Ενδιαφέρον.... χμ... χμ...

Συνεχίζω τα προσχέδια αλλά ακόμα δεν έχω καταλήξει κάπου...















Πάντα οι εικονογραφήσεις μου στο πολιτιστικό ένθετο της Κ μοιάζουν με tableuax vivant.Ίσως να οφείλεται στο ότι πρέπει πάντοτε να δουλεύω σε συγκεκριμένη οριζόντια διάσταση. Θα έλεγα ότι είναι περισσότερο σαν μια σκηνή όπου παρουσιάζω τις αντιδράσεις μου σε σχέση με το κείμενο που έχω απεναντί μου κάθε φορά.

Αρκετές φορές συμφωνώ με το συγγραφέα, άλλες πάλι αυτό απλά δεν συμβαίνει.
Σίγουρα όμως έχω τον τρόπο μου να κάνω τον αναγνώστη να δει το θέμα από τη δική μου σκοπιά, έστω και έμμεσα.

Είναι ήδη αργά... ξημερώματα.. ο ύπνος με παίρνει στον καναπέ.

Δευτέρα

Defcon 1! Ο πυρηνικός όλεθρος είναι προ των πυλών!
Δευτέρα πρωΐ! Και ακόμα δεν έχω κάνει την τελική σύνθεση!

Όμως ΞΕΡΩ τι θέλω να κάνω.

Δεν γνωρίζω πως κατέληξα σε αυτή την εικόνα.
Τη βλέπω μέσα στο μυαλό μου και είναι ζωντανή.
Τελικά ο ύπνος είναι χρήσιμος και σε κάτι.

Στήνω τη φωτογραφική στο τρίποδο.
Ρυθμίζω τη λήψη με καθυστέρηση και αρχίζω τις κωλοτούμπες.
Ξανά και ξανά κι άλλες κωλοτούμπες.

Οι σχέσεις είναι ένα παιχνίδι. Όλα είναι ένα παιχνίδι που πρέπει να μάθουμε να μην το παίρνουμε και πολύ σοβαρά. Και ναι, δηλώνω ένοχος γιατί συνήθως είμαι περισσότερο σοβαρός απ' ότι χρειάζεται...

F*** Hollywood και τον Υπερρεαλισμό της κονσέρβας.

Το φόντο της εικονογράφησης μου θα μοιάζει με το Tron!

Σχεδιάζω το τελικό για τουλάχιστον 4 ώρες.














Χτυπάει τηλέφωνο από την εφημερίδα.

Λέω τι φτιάχνω και η συνεργάτης πεθαίνει στα γέλια.

Θα το στείλω αύριο το πρωΐ.

Τελειώνω το μολύβι και αρχίζω να χρωματίζω το σχέδιο ψηφιακά.

Τρίτη
Η εικονογράφηση ταξιδεύει για το τυπογραφείο.
Ένα τελευταίο τηλεφώνημα στην εφημερίδα ΟΛΑ ΚΑΛΑ!

Κυριακή
Βγαίνει στο σημερινό φύλλο της Κ.
Ίσως προλαβαίνετε να την πάρετε... αλλά αν πάλι όχι voilà:


Τετάρτη, Ιανουαρίου 06, 2010

Και τώρα τι;

Πραγματικά δεν έχω ιδέα.

Οι γιορτές ήλθαν και απήλθαν τρέχοντας αριστερά-δεξιά, σχεδόν κάθε νύχτα, με φωνή βραχνή.

Παραμονή Χριστουγέννων σε συναυλία ενός νέου συγκροτήματος στα Εξάρχεια και μέτα στη Μαβίλη για "βρώμικο". Είχα να φάω "βρώμικο" τουλάχιστον από το '03.

Και μετά τραπέζια με φίλες που γιόρταζαν τα γενέθλιά τους. Συναντήσεις με ξενιτεμένους φίλους που ήλθαν για μια στιγμή.

Επίσκεψη στην έκθεση του Τσαρούχη.
-Δεν μου άρεσε καθόλου-

Παραμονή Πρωτοχρονιάς στο Κολωνάκι με σούσι και Kir Royale παρέα με τον ξάδελφο και μετά σε ένα πάρτυ στον Κεραμεικό συνάντησα ένα φίλο, που είχα να τον δω δέκα χρόνια.

Δέκα χρόνια πέρασαν ήδη από τότε που γύρισα από τις σπουδές.

Υποτίθεται ότι θα γύριζα για λίγο.

Όμως είμαι ακόμα εδώ.

Και τελικά μάλλον θα μείνω.

Έτσι χωρίς σχέδιο.

Καλή μας χρονιά!

;-)

Σάββατο, Ιανουαρίου 02, 2010

Για οσους...


...πετανε μονιμως στα συννεφα αλλα και για οσους βρισκονται κατω απ αυτα, σταθερα προσκολημμενοι στη γη, ευχομαι το 2010 να αλλαξουν προορισμο, οι μεν να κατεβουν και να γειωθουν για λιγο, οι δε να ανεβουν ψηλα και να ατενισουν αλλιωτικα τον κοσμο... (μην ανοιξετε βενζιναδικο ομως γιατι ετοιμους σας κοβω)


και σε οσους ο Αγιος Βασιλης δεν εφερε τα δωρα που επιθυμουσαν (στους περισσοτερους μας δηλαδη :-Ρ) χαριζουμε αυτα τα κυκλαμινα με την ευχη να ειναι ανθηρο το 2010 και να συναντησουμε ακομα περισσοτερα στο δρομο μας. Εγω παντως με τοσες διαδρομες στους αγρους λογω ταλιμπανοσκυλου, ηδη βρηκα τα πρωτα!

Υ.Γ. ο φωτογραφος του blog μας, κοιμοταν του καλου καιρου τη Πρωτοχρονια, οποτε οι ευχες μετατεθηκαν μια μερα μετα! (οχι που θα του τη χαριζα :-Ρ)