Loucretia's

Δευτέρα, Ιανουαρίου 28, 2008

Μιας κι έχουμε εθνικό πένθος...

Ορίστε μια εικονογράφηση του αξεπέραστου Αρκά από το άλμπουμ του Αιωνιότητα Είναι Θα Περάσει. Τα σχόλια για την εθνική τραγωδία που ζούμε, δικά σας.

Κυριακή, Ιανουαρίου 20, 2008

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΑ ΣΥΜΒΑΝΤΑ

Μετα από ένα ωραιοτατο Σαββατιατικο cocooning, σημερα σηκωθηκα νωρις για τα Κυριακατικα δεδομενα μου. Αντικρυζω μια φοβερη λιακαδα (α, να θυμηθω ν’ απλωσω τη μπουγαδα) και κατευθυνομαι προς τη κουζινα να φτιαξω τον πρωτο καφε της ημερας. Ριχνω μια ματια στις κρεββατοκαμαρες του γιου και της κορης, αμφοτεροι λειπουν, κοιμηθηκαν στα ταιρια τους τα χρυσα μου, χοχοχο, μια χαρα τους βρισκω.
Βαζω το πλυντηριο των πιατων και κανω τις σχετικες προετοιμασιες για το φαγητο (όχι, δεν ξεφυλισα κανενα delivery, Κυριακας κι εορτας ειπαμε ότι μαγειρευω), ενοσω ταυτοχρονα ριχνω και μια ματια στη μπλογκοσφαιρα. Χτυπα το τηλεφωνο, είναι η κολλητη μου, δε προλαβαινουμε να βγουμε για καφε και τον πινουμε τηλεφωνικως με γελια κι ευχες για καλη εβδομαδα.

Επιστρεφω στη κουζινα και Oh My God, τι αντικρυζουν τα ματακια μου;;;;; Το πλυντηριο των πιατων εχει ξεχυλισει από αφρους κι οση ωρα εγω μιλουσα στο τηλεφωνο, τα παντα σκεπαστηκαν από μπουρμπουληθρες!!


Αντιδραση πρωτη: «Θα αποκεφαλισω τον υδραυλικο, μου ειπε ότι το εφτιαξε τη προηγουμενη φορα και τωρα παλι τα ιδια!»

Αντιδραση δευτερη: «Παει η απολαυση του Κυριακατικου καφε μου!»

Αντιδραση τριτη: «Α, όχι, δεν θα μου χαλασει τη διαθεση, ας βαλω μουσικη!»

Ανοιγω το ραδιοφωνο και με τους ηχους της Amy Winehouse, αρπαζω σκουπες και σφουγγαριστρες να μαζεψω το αφριζον τοπιο.

«They tried to make me go to rehab, I said, "No, no, no" γεια σου ρε Αmy! (τωρα πως ταιριαζει αυτό ειδικα το τραγουδι με το ολο σκηνικο, μη το ψαχνετε και κυριως μη κολλατε στους στιχους, εμεις μονο το ρυθμο θελουμε)

Κι αφου ξεμπερδεψα με τις σαπουναδες , αποφασιζω να φτιαξω τον δευτερο καφε της ημερας, φραππε αυτή τη φορα για αλλαγη. Παω να πιασω το ηλεκτρικο χτυπηρι που ηταν ξεχασμενο στη πριζα, και WOWWWWWWW, ΜΕ ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΟ ΡΕΥΜΑ!!!



Τρανταζομαι ολοκληρη, καθοτι τα ποδια μου γυμνα και βρεγμενα λογω του προηγουμενου πλατσουρισματος, λειτουργησαν ως τελειος αγωγος ηλεκτρισμου!! Τωρα ειμαι που εχω γινει πυραυλος, κυριολεκτικα και μεταφορικα αυτή τη φορα!!!
Να το παρω ως γκαντεμια;; No way!! Στηνω αυτι στο ραδιοφωνο, κοιτα συμπτωση, τραγουδα ο Max Raabe που μου αρεσει πολύ, τελεια, το κεφι μου ανεβαινει, δε θα πεθανουμε ποτε κουφαλα νεκροθαφτη!! Ριχνω 422 παγακια στον φραπε και τον πινω στην υγεια μου.

Μηνυμα στο κινητο από το Idaki, για να συναντηθουμε για καφε. Θελω να της περιγραψω το σκηνικο που ειμαι, με τις αφρους να στεγνωνουν ολουθε γυρω, το μαλλι ορθιο από το κεραυνοβολημα, αλλα δε λεω τιποτα, προτιμω να τα πουμε από κοντα γελωντας.

Με αυτά και με τουτα, περασε η ωρα και συνειδητοποιω ότι δεν εχω απλωσει τα ρουχα της μπουγαδας, τρεχω εξω στον κηπο, τραβαω σχοινια κι απλωστρες, τα γεμιζω κι ευχαριστημενη επιστρεφω να συνεχισω τον καφε μου. Μολις πινω μια γουλια, ακουω ένα ΝΤΑΠ-ΝΤΑΠ-ΝΤΑΠ, από τη διπλανη πολυκατοικια. Δε δινω σημασια, αναβω τσιγαρο και ελεγχω το φαγητο. Ακουω ξανα ΝΤΑΠ-ΝΤΑΠ κι αφηρημενη σηκωνω το βλεμμα και κοιτω εξω από τη πορτα. ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΔΩ;;;;;;;;
Ένα τεραστιο συννεφο από σκονη να πλαναται πανω από τα φρεσκοπλυμμενα ρουχα μουυυυυυυυυυυυυυυ!!!!


Καποια «προκομμενη νοικοκυρα», λες και περιμενε πρωτα ν’ απλωσω τη μπουγαδα μου, τιναξε όλα της τα χαλια απο πανω της!!!!! ΚΡΑΤΑΜΕ ΜΕ ΓΕΙΤΟΝΟΙ ΜΗ ΤΗ ΞΕΜΑΛΛΙΑΣΩΩΩΩΩ!!! Κοιταζω να δω από ποιο διαμερισμα προηλθε αυτος ο βομβαρδισμος, ψυχη ζωσα πουθενα, αμ θα σας φτιαξω εγω, θα υψωσω ένα φρακτη ισα με τον πυργο του Αιφελ να βρω την ησυχια μου! Τι πρωϊνο κι αυτό, καποιος μου κανει φαρσα, δε μπορει!

Βουταω τα ρουχα αρον-αρον, τα ξαναβαζω στο πλυντηριο και σταυροκοπιεμαι μην αρχισει κι αυτό να βγαζει αφρους, άλλο μπουρμπουληθρατο σκηνικο δεν θα αντεξω.

Επιστρεφω στον καφε μου μονολογωντας «αφου ρε Λουκ το ξερεις, όταν ανακατευεσαι με κουζινα κι οικιακα, μανταρα τα κανεις, κι αν δεν τα κανεις εσυ, με καποιο μαγικο τροπο γινονται μονα τους, ας τα να πανε στο καλο! Μωρε καλα κανω και θελω τα Κυριακατικα πρωϊνα μου να τα περναω εξω από το σπιτι, μακρια από το ναρκοπεδιο της κουζινας και του νοικοκυριου. Ας ελπισουμε τουλαχιστον να πετυχε το κοτοπουλο με τη μουσταρδα, τι διαολο, τοσες φορες το εχω φτιαξει»

Αρνουμαι να κοιταξω τη κατσαρολα, από φοβο μηπως στραβωσει και το ωραιο μου φαγακι, δυναμωνω το ραδιοφωνο, παιζει "Don't cry for me Argentina", αχαχαχαχα, τι συγκυρια κι αυτη! Ψαχνω τα τσιγαρα μου για να χαλαρωσω, ο,τι και να εγινε εγω επιμενω να απολαυσω τον καφε μου…..ανοιγω το πακετο, κοιταω…….ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΤΑ ΤΣΙΓΑΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!

Jesus, wake me up when Sunday ends!!!!

Πέμπτη, Ιανουαρίου 17, 2008

7+1=1

Ευτυχως που η μικρη μας Ιωαννα Alienlover περασε και μας σφυριξε οτι μας εχει κανει προσκληση στο παιχνιδι "7+1 πραγματα που μας σημαδεψαν το 2007", αλλιως ακομη θα κοιμομαστε κατω απο το igloo-template μας.

Κι επειδη οι υπολοιποι βρισκονται σε "εργασιακο ζενιθ" (ναι, ετσι λεμε τη χειμερια ναρκη εδω στα ανακτορα του Κρεμλινου), παλι θα φιλοτιμηθω να γραψω πρωτη μπας και ξεκουνηθουν (συντομο ανεκδοτο) και τα αλλα αστερια μας και ξαραχνιασουν το πληκτρολογιο τους :-Ρ

Καθως αναπολουσα τα γεγονοτα που θα αξιζε να αναφερω, ανακαλυψα οτι τα περισσοτερα τα εχω ηδη κανει post, οποτε η οποιαδηποτε αναφορα τους θα ηταν μια βαρετη επαναληψη. Υπηρξαν βεβαια και πολλες αλλες στιγμες, ειτε μαγικες ειτε οδυνηρες, τις οποιες ομως προτιμησα να κρατησω στο μικρο moleskin του μυαλου μου.

Πιανοντας το νημα απο την αρχη του χρονου και διαβαζοντας τι εγραφα ολους αυτους τους μηνες, σταθηκα στην αρχη και το τελος του 2007.
Τον Γεναρη του 2007 υποδεχομουν τη νεα χρονια με τους στιχους ενος παλιου τραγουδιου:
Que Sera, Sera,
Whatever will be, will be
The future's not ours, to see
Que Sera, Sera
What will be, will be.


Και τον Δεκεμβρη του 2007 αποχαιρετουσα το χρονο με ενα χαμογελο.

Χαμόγελα λοιπον και στους τιτλους της αρχης, χαμόγελα και στους τιτλους του τελους, ανεξαρτητως αν στα ενδιαμεσα γιναμε ενιοτε και μαλλια κουβαρια. Κι εκει συνειδητοποιησα οτι αυτο που κερδισα το 2007, ηταν οτι ηρθα επιτελους κι αραξα μεσα μου. Δεν ξερω αν αυτο λεγεται αποδοχη, παραδοχη, παραιτηση, λοβοτομη, ωριμοτητα ή απλως "μεγαλωνουμε Λουκ μου". Θα τολμουσα ισως να το ονομασω εναρμονιση, αν δε φοβομουν αυτη τη Κεφαλονιτικη λοξα που ελλοχευει μεσα μου :-Ρ Σιγουρα ομως εχει να κανει με μια αλλη σταση, πιο συναινετικη, πιο συγκαταβατικη, πιο ανθεκτικη αλλα και πιο ξεκαθαρη απεναντι σε ανθρωπους και γεγονοτα.

Και νομιζω οτι αυτη την "εναρμονιση" τη βιωσα με τον πλεον μοναδικο τροπο, οταν η αλλαγη του χρονου με βρηκε περιτριγυρισμενη απο τις ζεστες αγκαλιες και την αγαπη των δικων μου ανθρωπων κι οταν αργοτερα, αντικρυσα το ξημερωμα της νεας χρονιας μεσα στις αγκαλιες των φιλων μου, τραγουδωντας κι ουρλιαζοντας απο χαρα, σα να θελαμε να φτασουμε ψηλοτερα κι απο τον ηλιο που μολις ανετειλε.



That's all folks!
Ευχομαι η νεα χρονια να σας δωσει πολλες πολλες αγκαλιες και τις ωραιοτερες αναμνησεις ;-)

Η σκυταλη στους αγαπημενους contri, Ιdακι, Αλεξανδρο και Hpstg, στον Nonsense Madrigals μπας και ξεχειμαδιασει επιτελους και στον E-Lawyer με την ελπιδα οτι δεν θα μας αναφερει τους 7+1 αγαπημενους του νομους :-Ρ

Πέμπτη, Ιανουαρίου 10, 2008

"Blog ot the Year " ανακηρυχθηκε απο το MAD το...



..... το iBlogLive και καλυτερη επιλογη δεν θα μπορουσε να ειχε γινει!

Οχι επειδη ο iblog, ή ibt οπως του αρεσει ν' αποκαλειται, ειναι φιλος μας (κι αυτο μας κανει να φουσκωνουμε απο υπερηφανεια) αλλα επειδη το MAD ως το κατ' εξοχη νεανικο καναλι, βρηκε τον απολυτο εκφραστη του στο πληκτρολογιο του 21χρονου blogger. Του οποιου βεβαια το ταλεντο δεν εκφραζει μονο τους συνομηλικους του, αλλα εχει κανει και πολλα ματια μεγαλυτερων ηλικιων να δακρυσουν απο γελια αλλα και απο συγκινηση.

Γιατι πραγματικα ειναι σπανια η δυναμη και η ξεκαθαρη καταγραφη των συναισθηματων που διαπερνουν καθε κειμενο του. Θαρρεις κι ο λογος που εφυγε περυσι στην Αγγλια δεν ηταν για να σπουδασει, αλλα για να αποτυπωσει με μοναδικο και ξεχωριστο τροπο ολη αυτη τη παλη που κανει για να προσαρμοστει στις νεες συνθηκες της ζωης του, στις διατροφικες συνηθειες των κατοικων του Μεγαλου Νησιου, στο τροπο που ζουν, ερωτευονται, διασκεδαζουν. Αλλα και για να περιγραψει με ενθουσιασμο καθε προκληση, ανακαλυψη και ομορφια της Γηραιας Αλβιονας και να μας τις μεταφερει μεσα απο το φακο του. Γιατι βεβαια ειναι κι εξοχος φωτογραφος.

Δεν ξερω τι θα κανει στη ζωη του ο iblog τελειωνοντας τις σπουδες του. Ποιο απ ολα τα ταλεντα του θ' ακολουθησει για να μας εκπληξει μια ακομα φορα. Αυτο ομως που θα εχει αφησει μεχρι τοτε, θα ειναι ενα απο τα αριστουργηματικοτερα και πληρεστερα χρονικα απο τη ζωη των Ελληνων φοιτητων στην Αγγλια, απο τη ζωη ενος 20χρονου που ανιχνευει τον εαυτο του, ψαχνει τα ονειρα του κι αναζητα τον δρομο του.

Κλεινοντας, σας προτρεπω να διαβασετε ενα απο τα τελευταια του post, με τιτλο Ticket to Athens: £110 και μη ξεχασετε να βαλετε να παιζει ταυτοχρονα και το βιντεο που το συνοδευει.

Νομιζω οτι ειναι αρκετο για να καταλαβετε γιατι ανακηρυχθηκε Blog of the Year ;-)

Μικρε μου ασυμβιβαστε και συναισθηματικε καυγατζη, keep living, keep blogging!

Τρίτη, Ιανουαρίου 08, 2008

Με τις υγείες σας!

Το 2008 μας μπήκε φουριόζικο!
Με Πρωτοχρονιάτικο dinner στο σπίτι μου έπειτα από χρόνια! Ξεπατώθηκα να ετοιμάζω στρουθοκάμηλους τηγανητές, ριζότα μιλανέζε, καναπεδάκια, σάλτσες, σαλάτες και φρουτοσαλάτες!

Με τραπέζια και ξενύχτια το ένα πίσω από το άλλο! Βαρέθηκα να χαιρετάω φίλους και γνωστούς! Άλλος για Κέημπριτζ τράβηξε κι άλλος για Μιλάνο! Γκρρρρ!

Με απίστευτο κρύο! Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ χωρίς τα thermal pants μου δεν πάω πουθενά!

Με δυσοίωνες αστρολογικές προβλέψεις! Αγαπητή κυρία Μπήλιου μας, σας είδα πρωτοχρονιάτικο στην τηλεόραση και έφριξα ο Βοργίας! Βρε ουστ!

Με σεισμούς που μας ξύπνησαν μες τα άγρια χαράματα! Μα δεν μπορούσε ο άτιμος ο Εγκέλαδος να μας επισκεφτεί για παράδειγμα στις 11 και τέταρτο το πρωϊ που είναι μια πιο νορμάλ ώρα για να ξυπνήσει κάποιος;

Με επαναλήψεις τόσο στην τηλεόραση όσο και στην επικαιρότητα! Τόσα χρόνια ρε παιδί μου τα ίδια και τα ίδια! Έλεος! Αν ξαναδώ τον Σπύρο Παπαδόπουλο σε πρωτοχρονιάτικο τραπέζι θα τη σπάσω τη ρημάδα την τιβί μου!

Με την Λουκρητία να μου λέει ότι πρέπει να ξεστολίσω το template του Οίκου μας!
Ορίστε λοιπόν το ξεστόλισα! Μόνο πιες και καμιά Coca Cola για να το χωνέψεις! Χοχο!

Άντε και τώρα κάθε κατεργάρης στον πάγκο του! Ορίστε μας!

:-P