Loucretia's

Κυριακή, Οκτωβρίου 22, 2006

Ο Γιος του Εργολαβου



Αυτό το ποστ αφιερωνεται στις γυναικες bloggers γιατι οι αντρες bloggers το πιθανοτερο είναι να ζητησουν την κεφαλη μου επι πινακι.

Από παιδι ειχα παντα μια επιθυμια. Να γνωρισω έναν αντρα που να μοιαζει στον James Bond, μονο που στο χερι του αντι να κρατα περιστροφο, να κρατα ένα Black & Decker.

Βλεπετε, κι ο πατερας μου αλλα κι ο αντρας μου, αμφοτεροι πολυασχολοι κι υπερδραστηριοι, ειχαν την ιδια αλλεργια σ’ ότι αφορουσε στα μερεμετια και στις επισκευες που απαιτουσε η συντηρηση ενός σπιτιου (και δη μονοκατοικιας). Οι ιδιοι θεωρουσαν οτι ειχαν ιερος χρεος να επιλυσουν σοβαροτερα προβληματα, όπως η παγκοσμια ειρηνη, η ανεργια, η πετρελαικη κριση, τα δικτακτορικα καθεστωτα, οι ατομικες ελευθεριες, η πεινα στον Τριτο Κοσμο.
Προτιμουσαν λοιπον να πληρωνουν μαστορους και μαλιστα αδρα, προκειμενου να εμπλεκονται σε αγγαρειες που θα τους περιοριζαν στα στενα πλαισια των οικιακων ενασχολησεων και θα τους αποπροσανατολιζαν από τα κοινωνικα τους καθηκοντα.

Ελα όμως που, όπως ολοι ξερουμε, ποτε δεν εχεις τον τεχνιτη όταν τον χρειαζεσαι! Μοιραια λοιπον, το βαρος αυτων των εργασιων επεφτε στους ωμους της μητερας μου, η οποια με τη σειρα της το κληρονομησε στους δικους μου.

Ετσι, εμαθα σιγα-σιγα να συνδεω πριζες και τηλεφωνα, να επιδιορθωνω επιπλα και συσκευες, ν’ αλλαζω σιφωνια σε νιπτηρες, να στοκαρω και να βαφω, να στηνω και να ξεστηνω υπολογιστες και ηχοσυστηματα, να φυτευω και να καλλιεργω στον κηπο. Ένα εργοταξιο από μονη μου.
Και παντα με έναν κρυφο θαυμασμο σ’ αυτους τους αντρες που η προεκταση του χεριου τους ηταν ένα Black & Decker.

Αλλα κι οι περισσοτεροι αντρες στις παρεες μας δεν πηγαιναν πισω. Ειτε πρωτομαστορες του λογου και της γραφης, ειτε ενθερμοι θιασωτες της πολιτικης, αμφοτεροι στις χειρωνακτικες εργασιες ειχαν την ελαχιστη δυνατη επιδοση. Δηλαδη, καμια.

Με τα χρονια, ειχα παψει ν’ αναζητω το μοντελο του αντρα-Ραμπο-επισκευαστη. Ηξερα ότι υπηρχε, όπως κι ηξερα ότι οι δρομοι μας δεν προκειται να διασταυρωθουν ποτε.

Αυτά μεχρι πριν λιγες εβδομαδες. Τοτε που ξεκινησα να ασχολουμαι με την υποχρεωτικη ανακαινιση –για την ακριβεια αποδομηση κι αναδομηση- του πατρικου μας σπιτιου.
Ξαφνικα βρεθηκα να συντονιζω και να συνδιαλεγομαι με συνεργεια από χτιστες, υδραυλικους, ηλεκτρολογους, πλακαδες, τζακαδες, αλουμιναδες κι όλα τα συναφη επαγγελματα. Ενας πραγματικος χαμος. Ακολουθησε μαζικη εισβολη αντρων με τρυπανια και κομπρεσσερ στα χερια που αρχισαν να ξηλωνουν, να κατεδαφιζουν και να ισοπεδωνουν το σπιτι. Συννεφα από σοβαδες, τεστοστερονη και Black & Decker ξεχυνονταν από παντου.

Και τοτε (προσοχη, ακολουθει αφηγηση αλα Μπαρμπρα Καρτλαντ) μεσα στη σκονη από τους τοιχους και τα μπαζα που επεφταν, εμφανιστηκε αυτος, ο Γιος του Εργολαβου! Ψηλος, μελαχροινος, γεροδεμενος, ωραιος ως Ελλην, γυρω στα 30, κουβαλωντας στους ωμους του το πηλοφορι.

Με ηρεμες, συντονισμενες κινησεις, μετεφερε τα τσιμεντα, τους σακκους με την αμμο, εφτιαχνε τη λασπη κι ενώ οι υπολοιποι εργατες γυρω του χαλουσαν τον κοσμο με φωνες και παρατηρησεις, αυτος δουλευε σιωπηλος με ένα μικρο χαμογελο να σκαει που και που στα χειλη του.

Αμεσως σταματησα να παραπονιεμαι για οτιδηποτε κι εμεινα να τον κοιταζω. Παρακολουθουσα τον τροπο που εχτιζε τους τοιχους σκαρφαλωμενος στα μαδερια (για την ακριβεια, εκει ψηλα που ηταν, χαζευα καλυτερα τους μυς που διαγραφονταν μεσα από το λευκο μακο και το φθαρμενο τζην του) Κι όταν καποια στιγμη γυρισε και ζητησε να του φερουν κι αλλα τουβλα, ετρεξα να του τα παω, προτεινοντας του τα σαν άλλος Βογλης «στασου, τουβλα!»

Την ωρα που εκαναν διαλειμμα, καθισε πανω σε δυο σακκους από τσιμεντο κι αρχισε να στριβει τσιγαρο. Τον πλησιασα και για να του πιασω κουβεντα τον παρακαλεσα όταν τελειωσει το τσιγαρο του, να με βοηθησει να μεταφερω μια βαρια κουτα από βιβλια. Πριν τελειωσω τη φραση μου, εβαλε το τσιγαρο στα χειλη του, αρπαξε τη κουτα σαν πουπουλο και την εβαλε στο διπλανο δωματιο. Εμεινα αλαλη να τον κοιταζω. Καμπανακια αρχισαν να χτυπανε μεσα στον εγκεφαλο μου και να λενε ρυθμικα: «υπαρχουν κι αυτοι οι αντρες, υπαρχουν κι αυτοι οι αντρες!»

Δεκαδες εικονες με κατεκλυσαν, εβλεπα τον εαυτο μου τοσα χρονια και ως παντρεμενη και ως χωρισμενη, να κουβαλω τα παντα μονη μου, να φτιαχνω τα παντα μονη μου, να κραταω κατσαβιδια και κολλες, πινελα και σφυρια, όλα οσα παρακαλουσα να τα δω από αντρικα χερια. Και τωρα εβλεπα δυο χερια μπροστα μου, σκονισμενα και δυνατα, προθυμα να με βοηθησουν, προθυμα να μ’ απαλλαξουν από οποιοδηποτε βαρος (μη δακρυζετε από τωρα, εχουμε καιρο)

Συνεχισαμε τη κουβεντα, τωρα περισσοτερο από ποτε ηθελα να μαθω γι αυτόν. Μιλουσε λιγο, αλλα κάθε του φραση ηταν καλα ζυγισμενη, ελεγε ξεκαθαρα την αποψη του χωρις καμια προσπαθεια να την επιβαλλει. Δευτερο καμπανακι μου χτυπησε: «αντρες με τα ολιγολογα τους» Άλλο ένα ευαισθητο σημειο μου, αντρες που μιλουν λιγο, αλλα με δυο φρασεις τα εχουν πει όλα.

Η συζητηση όμως δεν κρατησε πολύ, παρα τις φιλοτιμες προσπαθειες μου. Πεταξε βιαστικα το τσιγαρο κι ετρεξε να συνεχισει τη δουλεια του. Τριτο καμπανακι χτυπα: «αντρας με προσηλωση, χωρις διαχυση» Ενώ ολοι οι υπολοιποι τεχνιτες που συζητουσαμε, εβρισκαν ευκαιρια να διακοψουν και να φλυαρησουν σε βαρος του χρονου και της δουλειας τους, αυτος ηταν ο μονος που δεν χαλαρωνε και δεν εκοβε τους ρυθμους του.
Κι όταν ηλθε το τελος της ημερας, εξαφανιστηκε για ν΄αλλαξει κι επεστρεψε με πεντακαθαρα, καλοσιδερωμενα και κομψα ρουχα. Διεσχισε χαμογελαστος τα βουνα από τα μπαζα χωρις χωρις ιχνος δυσαρεσκειας, χωρις κανενα παραπονο για τη κουραση του, εδωσε λιγες οδηγιες για τις επομενες εργασιες κι εφυγε.

Ναι, καλα καταλαβατε, καμπανακια, καμπανακια, καμπανακια!!
(τελος αφηγησης αλα Μπαρμπρα Καρτλαντ)

Φυσικα οι εντυπωσεις δεν σταματουν εδώ, οι εργασιες θα συνεχιστουν για αρκετο καιρο κι εχω πολλα ακομα να μαθω και ν’ ανακαλυψω. Το σιγουρο ειναι οτι δε θα ξαναγκρινιαξω ποτε για την ανακαινιση ;-)))

Γιατι, όπως ειπε και μια φιλη,
«Μετα τον Ντεριντα,
ηλθαν τα μπετα!»


Υ.Γ. θελω να εκφρασω τις θερμες ευχαριστιες μου στον Αλεξανδρο και τον i-blog, για τις συγκινητικες προσπαθειες που εκαναν να μου βρουν την καταλληλη φωτο γι αυτο το ποστ. Δεν θα ξεχασω ποτε με ποσες φωτο απο οικοδομους-Μπαρμπι, απο οικοδομους με κραγιον, απο οικοδομους-με μπυροκοιλια, απο οικοδομους-μπαλαρινες με κατεκλυσαν μεχρι να μου βρουν την καταλληλη που- αθελα τους- απεικονιζει τελεια τον πρωταγωνιστη του κειμενου!

36 Comments:

Anonymous Ανώνυμος said...

Α ρε η Αργατιά πως συγκινεί!
Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν το βλέπω το μέρος..

(τη πιο καλή καταστροφή κάνει η βαριοπούλα πάντως- για να μη παιδεύεσαι με αναποτελεσματικές μεθόδους)

22/10/06 8:07 π.μ.  
Blogger Λύσιππος said...

Αν ήταν Αλβανός θα χωρούσε κατακόρυφα ολόκληρος στη φωτογραφία! :-)

22/10/06 8:18 π.μ.  
Blogger raffinata said...

καλά όσα λες, όταν πρόκειται για επαγγελματία με Β&D, σκέψου όμως να έχεις έναν ξερόλα μαστροχαλαστή να σου κάνει το σπίτι ρημαδιό...
και δε μου λες, μήπως το παιδί με το φανελάκι, έχει χόμπι τη ζωγραφική ΚΑΙ τη λογοτεχνία;
;))

22/10/06 9:06 π.μ.  
Blogger nosyparker said...

Ααααααχ, όντως είδος προς εξαφάνιση έχουν γίνει αυτού του είδους οι άντρες! Μια φορά βρήκα κι εγώ η δόλια έναν που τα έκανε όλα, χωρίς να βαρυγκομάει, αλλά τελευταία φορά που μου άλλαξε λάστιχο στο αυτοκίνητο μου άλλαξε και τον αδόξαστο κι από δω παν κι άλλοι! Ε πώς! Δεν μπορούμε να τα έχουμε ολα δικά μας... :-D

22/10/06 10:41 π.μ.  
Blogger christina said...

Εχουν γινει ειδος προς εξαφανιση η τους ψαχνουμε σε λαθος μερη?

22/10/06 11:35 π.μ.  
Blogger nosyparker said...

Δεν τους ψάχνουμε λέμε! Ας μας ψάξουν αυτοί :-D

22/10/06 11:44 π.μ.  
Blogger ellinida said...

Αν και είμαι μαστόρι καλό πάντα έβρισκα κάποιον που να ξέρει ν'αλλάξει μιά λάμπα ή να μου κρεμάσει έναν πίνακα .
Δεν θα παντρευόμουν ποτέ αν δεν κράταγε ένα βλακ & δέκερ . Με κάτι τέτοια με έριξε !
:PPPPP

22/10/06 2:25 μ.μ.  
Blogger Alexandros said...

Μπετόν αρμέ!
:-PPP

22/10/06 2:52 μ.μ.  
Blogger Loucretia said...

--Βρeman, ωραια μεθοδος αυτη για να παρατεινω την παρουσια του :-ΡΡ

--Λυσιππε, περιεργος τροπος μετρησης των διαφορων εθνικοτητων!

-Raffinata, τη ζωγραφικη την εχει σιγουρα χομπυ, να δεις τι ωραια χαρασσει το τσιμεντο στους φρεσκοχτισμενους τοιχους ;-))

--nosyparker, νευριασε για ενα λαστιχο;; Μα εχει δει πουθενα ν΄αλλαζουν οι γυναικες λαστιχα στο αμαξι τους;;;

--cp, δλδ προτεινεις να χαρτογραφησουμε τις αναγειρομενες οικοδομες;; ;-)

--ellinida, αχαχαχαχα, κατι σαν "παντρευεται η δουλη του Θεου τον δουλο του Θεου Black&Decker";;;

--Αλεξανδρε, και μπατον σαλε :-ΡΡΡ

22/10/06 6:25 μ.μ.  
Blogger verbal said...

o James Bond δεν κουβαλά περίστροφο, περίστροφα κουβαλάνε οι καουμπόηδες.

22/10/06 9:04 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Αχ σαν να ζείς ένα αρλεκιν.Η τουλάχιστον την φαντασίωση πολλών γυναικών (για να μην πω κάθε).Αν δεν πιάνουν τα χέρια του αντρός τι να τα κάνω τα πτυχία και τα διδακτορικά του...

22/10/06 9:36 μ.μ.  
Blogger Χαρυβδιςς said...

Αχ το ονειρο μου...Ολοι οι αντρες της ζωής μου λογάδες -γραφιάδες και ξερόλες,αλλα οταν καιγόταν η λαμπα ...είχαν αλλη σοβαρή απασχόληση...πόσο σε νιώθω..Ακου όμως τη συνέχεια...Πέφτω κάνω σε ενα μη λογά μη γραφια ..θεέ μου σκεφτομαι επιτέλους με λυπήθηκες ..Αμ δε...Εφτιαξε μεν το ποτιστικο ,αλλαξε και τις λαμπες έκανε και κάτι μερεμέτια αλλα στη βδομάδα πάνω ΑΝΟΙΞΕ το στόμα του...Να μη σας τύχει...είχε και πτυχία από το αμέρικα να φανταστείτε...Τι ήταν τούτο ? Τι ακουσαν τα ερμα τ αυτια μου ....Οχι...καλύτερα να φτιάχνω εγώ το ποτιστικό...Πήρα και μπλακ εν ντεκερ...

23/10/06 12:11 π.μ.  
Blogger alienlover said...

αααχ το πυλοφόρι.. μεγάαλη δουλειά!!

(πέθανα με το υστερόγραφο)

23/10/06 1:06 π.μ.  
Blogger AVRA said...

Πολυ ωραια περιγραφη.
Ηταν σαν να τον εβλεπα μπροστα μου...γεροδεμενο, σφριγυλο, διαχυτη η παρουσια του σε ολο το σπιτι ετσι?

αχ Δευτεριατικια επρεπε να το διαβασω ? Ειμαι κλεισμενη σε ενα γραφειο με βουτυροχλεχλεδες!

τις καλημερες μου

23/10/06 11:34 π.μ.  
Blogger Klearchos said...

Δεν είναι μόνο δικό σου όνειρο Λουκρητία... Πάσχεις απο το σύνδρομο του "Πολωνου Υδραυλικού"... Πολύ συχνό στην Ευρωπαϊκή ένωση και κυρίως στην Γαλλία...
Δες: http://graphics8.nytimes.com/images/2005/06/26/international/26poland.large1x.jpg και δες την ανάλυση στη Wikipedia... http://en.wikipedia.org/wiki/Polish_plumber

23/10/06 11:39 π.μ.  
Blogger An-Lu said...

Άντε κόρη Βοργία! Σου 'φεξε πάλι!!!
Ποιός τη χάρη σου!!!!

23/10/06 1:24 μ.μ.  
Blogger Αταίριαστος said...

Xμμμ... Αναρωτιέμαι: αν έγραφα ένα άρθρο με πρωταγωνίστια μία ξανθιά καλλίγραμμη υπηρέτρια (με ποδιά πολύ πάνω από το γόνατο εννοείται) που θα ξεσκόνιζε τις αράχνες ψηλά σηκώνοντας ακόμη ψηλότερα τη φουστίτσα της και τους σφυγμούς μου, που θα έπεφτε μετά στα τέσσερα τουρλώνοντας τα οπίσθιά της κι έπειτα θα έσκυβε για να μου φέρει τον καφέ προσφέροντας μαζί στο πιάτο το ντεκολτέ της, αν λοιπόν έγραφα ένα τέτοιο άρθρο πώς θα με χαρακτήριζαν άραγε οι γυναίκες αναγνώστριές μου.
Θα μου πείτε: "Γράψ' το για να μάθεις". Σωστό κι αυτό.

23/10/06 3:27 μ.μ.  
Blogger Κοκοβιός said...

Τα ύστερα του κόσμου! Μεσσαλίνα! Ποππαία! Την άλλη, την αδερφή του Καλιγούλα, πώς τη λέγανε?
Όλες τις ξεπατίκωσες πανάθεμά σε, γι' αυτό δεν μπορεί να προκόψει η εργατιά σ' αυτήν τη χώρα! :-ΡΡΡ

Μην ξεχάσεις, όταν τελειώσει η δουλειά, να του πάρεις ένα δώρο για να τον ευχαριστήσεις.
Ένα κουτί Αταράξ των 500 είναι ό,τι πρέπει για να ξεπεράσει το σοκ, το παλικάρι.
Για το τραύμα θα χρειαστεί κάτι παραπάνω.
Που να ΜΗΝ σε περιλαμβάνει, εννοείται! :-ΡΡΡΡ

Τς τς τς.....

23/10/06 4:03 μ.μ.  
Blogger YO!Reeka's said...

από πρίζες δεν ξέρω, αλλά άμα λά'ει να ουμμμ τσαπίζω χόρτα και μαζεύω και ελιές και ψεκάζω και τα δέντρα και διάφορα της αγροτιάς.

23/10/06 6:07 μ.μ.  
Blogger Alexandros said...

@ Κοκοβιός

Ο Καλιγούλας είχε τρείς αδελφές, αλλά η πιο διάσημη ήταν η Ντρουσίλλα - η πρώτη γυναίκα που θεοποιήθηκε!

:-PPP

24/10/06 12:56 μ.μ.  
Blogger ralou said...

Ax και πάλι Αχ!

Γιατί στην δική μου ανακαίνιση ήρθαν μόνο οι μπυροκοιλιες μου λες;

Το μουσειακό είδος που περιγράφεις που συχνάζει αλήθεια;
Εχω κάτι μερεμέτια. Μηπως υπάρχει και λίστα αναμονής;

24/10/06 4:33 μ.μ.  
Blogger Loucretia said...

--verbal, αν με διορθωσεις ξανα θα σου στηριξω περιστροφο στο κροταφο :-ΡΡΡ

--Μαρακι, εννοειται οτι τα χερια των ανδρων πρεπει να ξερουν να "πιανουν" ;-)

--alienlover, δεν ειναι τυχαιο οτι το πηλοφορι εχει χιλιοτραγουδηθει! ;-))

--avra, ανοιξε γρηγορα το αεροθερμο να λυωσουν οι βουτυροχλεχλεδες να ησυχασεις!!

-Κλεαρχε, αχ, γιατι μου θυμισατε τον Πολωνο υδραυλικο;; φταιω τωρα εγω να ξεναγκρεμισω το μπανιο;;;;;

--an-lu, μου εφεξε οντως αλλα περιμενω και τη ξαστερια ;-)))

--Αταιριαστε, ευτυχως που δεν το εγραψες, αααχαχχα!!

--Κοκι χρυσο μου, διαπιστωνω με εκπληξη τις τεραστιες γνωσεις σου στα ψυχοφαρμακα, να υποθεσω οτι ο Προζακης εφαρμοσε πανω σου ολη την υλη της Κλινικης Φαρμακοκινητικης;;; :-ΡΡΡ

--Gelial, να χαρεις, μην ανοιγεις νεο κεφαλαιο με αγροτο-τεκνα, γιατι θα μας βγει το βουκολικο μας και θα στεναξουν οι καμποι!(και τα blogs) :-ΡΡ

--Ralou, η λιστα αναμονης κινδυνευει να γινει μεγαλυτερη κι απ' του Πολωνου Υδραυλικου (ακολουθει αναστεναγμος...)

24/10/06 5:38 μ.μ.  
Blogger Loucretia said...

Θα ηθελα επισης να ευχαριστησω ολες τις γυναικες-bloggers που εσπευσαν με τα σχολια τους να εκφρασουν την ενθερμη συμπαρασταση τους και να σημειωσω οτι μετα τη δημοσιευση αυτου του ποστ, δεχτηκα τηλεφωνηματα απο εντρομους φιλους που μου εθεταν τα κατωθι αγωνιωδη ερωτηματα:

--"Εισαι στα καλα σου;;"
--"Διαπρεπουμε και στα Αρλεκιν τωρα;"
--"Τον χουφτωσες;"
--"Τι ειναι πηλοφορι;"
:-ΡΡΡ

24/10/06 5:48 μ.μ.  
Blogger christina said...

Να 'ναι καλα που τηλεφωνησαν οι ανθρωποι και ξερετε πια οτι έχουν μερεμετοφοβια.. :Ρ

ΥΓ
Να τους πουμε οτι "πηλοφορι" ειναι το χερουλι της πιατελας της σουπας?

24/10/06 6:39 μ.μ.  
Blogger Αταίριαστος said...

Εν κατακλείδι ας τραγουδήσουμε όλοι μαζί:
Μη βροντοχτυπάς τις χάντρες η δουλειά κάνει τους άντρες,
το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί.
Μη βροντοχτυπάς τα ζάρια, όσοι είναι παληκάρια,
τη ζωή τους την περνούν στις σκαλωσιές.

24/10/06 11:20 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Πολύ καλό ανάγνωσμα!(εμένα πιό πολύ μού άρεσε από τήν μέση καί πάνω-στή μέση βλέπω λίγη κοιλίτσα...).

24/10/06 11:44 μ.μ.  
Blogger Χαρτοπόντικας said...

Καλησπέρα. My name is Faber, Homo Faber!

25/10/06 1:52 π.μ.  
Blogger Provato said...

Καταρχήν εύχομαι όλα τα καλά. Σύντομα να κρατήσετε και εγγονάκια!!

Δεύτερον, δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει αλλά κάθε βδομάδα θα μας ενημερώνεις για το πως πάει αυτή η ιστορία.

Τρίτον, αν χρειαστείς συμβουλές εδώ είμαστε, έτοιμοι για να κάνουμε αυτή τη γνωριμία την σημαντικότερη σχέση της ζωής σου - και την πιο μακροχρόνια!!!

μπεεεεε μπεεε μπε!!

25/10/06 12:42 μ.μ.  
Blogger Provato said...

(άσχετο - δεν νομίζεις ότι το ρατσιστικό αστείο του φασίστα Λύσαπου θα επρεπε να το σβήσεις...; αυτά δεν πρέπει να τα επιτρέπεις... μία γνώμη λέω, βέβαια, και συγγνώμη κιόλας...)

μπεεεε

25/10/06 12:45 μ.μ.  
Blogger e-Lawyer said...

O λαϊκός άντρας είναι ένα ταμπού-μύθος είχε πει η Μαλβίνα. Επίσης ο Ταχτσής έλεγε ότι αυτοί γερνάνε πρόωρα.
Αλήθεια, προτιμάς να σου ανεβάσει τις κούτες ή να σου φτιάξει ένα δείπνο με ονειρικά τορτελίνια;

25/10/06 4:17 μ.μ.  
Blogger Μαρκησία του Ο. said...

Τον χούφτωσες;
Δώστου αύξηση!

κάνε του μεζέδες με ουζάκι για να ξεκουράζεται το μεσημέρι και να σου λέει τον πόνο της εργατιάς.

μην ξεχάσεις να αναφέρεις θεληματικό πηγούνι και ευρύ στέρνο at some point!

κάτι μου λέει ότι θα χαλάσεις και το δικό σου σπίτι για να έρθει να στο φτιάξει! ;-)

25/10/06 5:34 μ.μ.  
Blogger Loucretia said...

--Αταιριαστε, μολις απολαυσα το συγκεκριμενο τραγουδι στην εκπομπη της Μπηλιως (να δεις που μας διαβαζει, αχαχαχχαχα!)

--Στελιο, ευχαριστουμε για τα καλα σας λογια (κι η λιγο κοιλιτσα ειναι πολυ σεξυ , δεν συμφωνεις;;) ;-))

--Προβατε, εννοειται οτι θα σας κρατω ενημερους και ΝΑΙ, ΘΕΛΩ ΣΥΜΒΟΥΛΕΕΕΕΣΣΣ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ!!! ριξε ιδεες παραυτα!!

(Υ.Γ.σπανια σβηνω σχολια, θεωρω οτι ο καθενας φερει την ευθυνη σε οσα λεει)

--e-lawyer, πιο ονειρικα τορτελινια απο τα δικα μου αποκλειεται να φτιαχνει κανεις (αντε το πολυ ο ΑΘηναιος) και φυσικα θελω να μου ανεβαζει τις κουτες (και την αδρεναλινη, χοχοχοοχο)

--Μαρκησια, καλη ιδεα αυτη με τους μεζεδες, θα παω με καλαθι "πικνικ στο τσιμεντο" και θα τον ρωταω για τα 12οπλα τουβλα και τα σιναζια (ειδες τι μαθαινω η γυναικα;;)

25/10/06 7:28 μ.μ.  
Blogger Provato said...

συμβουλή 1: αυτού του είδους οι άντρες δεν θέλουν γκομενίστικα. Μην τυχόν κακομοίρα και μπεις στην διαδικασία να το παίζεις υπερανω και να κάνεις δυσκολίες.... θα γίνει χαμός εδώ μέσα!!!

λοιπόν, όταν σου δωθεί πάσα θα προσπαθήσεις χωρίς να γίνεις φορτική να εκμαιεύσεις συνάντηση εκτός χώρου εργασίας...
και ξαναλέω θα μας κρατάς ενήμερους!!

φιλί μπεεεε!:-)))

(και με την ευκαιρία, ήθελα να τρίξω τα δόντια στην id που πιστεύει ότι θα απειλήσει την υποτροφία που θα κερδίσω στα μαθήματα κουλεμανσον σανσόν του Νανάκου... γκργκργκργκρ!!!...κανείς δεν θα με ξεπεράσει ποτέ!!!)

26/10/06 5:42 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Σε επόμενες μαστορικές σου ανάγκες σε παρακαλώ να φωνάξεις εμένα. Και μπλακ & ντέκερ κρατώ και κατσαβίδια και πριόνια και τσάπες και τρεις εργαλειοθήκες διαθέτω κι "όλα τα φτιάχνω, όλα τα βιδώνω"! Μπορεί να μη στρίβω τσιγάρο (αφού δεν καπνίζω) αλλά ελπίζω αυτό μα νη σε χαλάει! Ε, να μην λέμε κι ότι δεν υπάρχουν κι οι ερασιτέχνες μαστόροι. Απλώς εσύ δεν έψαξες αρκετά για να μας βρεις! Τώρα που βρεθήκαμε να μην χαθούμε, ε; (Πειράζει αν δεν διαθέτω θεληματικό πηγούνι, ατσάλινο βλέμμα και γκρίζους κροτάφους;)

27/10/06 7:29 π.μ.  
Blogger Loucretia said...

ΤΡΕΙΣ ΕΡΓΑΛΕΙΟΘΗΚΕΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ;;;;;;;;;;

MY HEROOO!!

δε πειραζει που δεν διαθετεις ολα τ' αλλα, αρκει να μη σε πειραζει που καπνιζω!!

(κοριτσια, κατω τα χερια, τον ειδα πρωτη!!) :-ΡΡΡΡ

27/10/06 8:18 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Black&Decker κρατεί και ο πρωταγωνιστής στο "Π", μας κάνει;

28/10/06 12:30 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Κύρια Είσοδος