Merry Crisis and a Happy New Fear!

ΑΤΜ στην Ερμού. Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008.

Τα καλύτερα έρχονται! Καλή Πρωτοχρονιά! :-PPP

Επειδη....

Σας ευχομαι Καλα Χριστουγεννα, παρεα με τους αγαπημενους σας! :-)

Να σε χέσω μέλι να σ' αλείψω Γιάννη.

Με χαρά και δάκρυα σε σημείο οργασμού είδαμε πριν λίγες μέρες τον Πρωθυπουργό να ζητάει ταπεινά συγγνώμη από το σύνολο του ελληνικού λαού.
Τα εμπόδια πολλά, η συγκυρία κακή. Το νέο expansion του WarCraft, το Pro 2009, μια καινούργια χασαποταβέρνα στη Βαρυμπόμπη και ένας στρατός Βριλ εμπόδισαν το φωτισμένο ηγέτη του Έθνους να δει όση τηλεόραση έπρεπε.

Ο κ. Καραμανλής μικρός, κατά την εντατική του εκπαίδευση για αρχηγός του Έθνους.

Μόλις όμως το φωτισμένο μυαλό Του, η καθαρή σκέψη Του και το δραστήριο χέρι Του υπερέβησαν τα εμπόδια του Διαβόλου, ο Πρωθυπουργός Κατάλαβε.

Και Έδρασε.
Και Τόλμησε.

Γρήγορα.
Αποφασιστικά.

Φόρεσε το ασιδέρωτο-από-τη-δεξιά-πλευρά-όπως-κοιτάς σακάκι του και ανέβηκε στο βήμα της Βουλής.
Και ζήτησε συγγνώμη.

Κάτι που κάνενας Πρωθυπουργός δεν έχει κάνει μέχρι στιγμής, γιατί όλοι πίστευαν ότι μετά τη συγγνώμη κάνεις και κάτι για να διορθώσεις τις καταστάσεις που σε ανάγκασαν να τη ζητήσεις.

Αυτό όμως δεν επρόκειτο να είναι παγίδα για Εκείνον.

Εκείνος δε σκόπευε να κάνει τίποτα μετά. Ζήτησε τη Συγγνώμη του, κέρασε 151 καφεδάκια, ξαναδιάβασε το πρόγραμμα που είχε γράψει ο Σουφλιάς πριν από οχτώ χρόνια και γύρισε Ραφήνα για κανένα ουζάκι.

Η έκφραση της Συγγνώμης στα θηλαστικά, διαφέρει από είδος σε είδος.

Το πλήθος, εκστασιασμένο που ακόμα και οι αύθραυστοι μπορούν να ραγίσουν (όπως τότε που δάκρυσε η Τατιάνα και έπεσε από τις σκάλες ο Τοτός), έβαλε πάνω από όλα την ανθρωπιά και ένα μεγάλο "Μπράβο" ακούστηκε από άκρη σ' ακρη της Βλακολάνδης για το Βασιλιά που ζήτησε συγγνώμη. Ήσυχος μετά κι εκείνος, αποσύρθηκε με τη βασίλισσά του στα χειμερινά ανάκτορα γιατί είχε παγώσει το (σ)λιπάκι του.

Οι κάτοικοι της Βλακολάνδης είναι γνωστοί για την οικωλογική τους συνείδηση κα την κατανόησή τους.

Ο μέσος κάτοικος της Βλακολάνδης είναι ευτυχισμένος τώρα. Είναι πιο βλάκας από ποτέ. Νιώθει να εκπληρώνει το σκοπό της υπάρξής του και να ξαναρχίζει το μεγάλο κύκλο της Επιδότησης, η οποία σαν ηθικό λάδι έρχεται μετά την Επανάσταση και τη Συγγνώμη.

Λεπτομέρεια από τα είδη υγιεινής στην Σχολή Συγγνώμης Βορείων Προαστίων.

Καληνύχτα και τύχη στραβή, κακή, κι ανάποδη.

Ο Πρωθυπουργός Σκέφτεται.

Μετά την άκριτη, ανάλγητη και δειλή ανώνυμή μου επίθεση στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού, είπα να επιστρέψω με ένα κείμενο χωρίς ούτε ένα χαρακτηρισμό.
Οι χαρακτηρισμοί ως γνωστόν είναι τέκνα το διαβόλου, σε αντίθεση με τους καλούς τρόπους και την ελεύθερη αγορά, τα οποία ως γνωστόν προτιμά και ο Κύριος.

Νομίζω ότι όλη η κατάσταση συνοψίζεται σε ένα στίχο:

"Πάνω από του τάφου μου το κυπαρίσσι μαύρη χελώνα μ' έχει κατουρήσει".

Έτσι αισθάνονται όλοι. Οι μαθητές, οι γονείς, οι αστυνομικοί (τους μπάτσους εννοώ, σε περίπτωση που δεν αναγνωρίσατε το "αστυνομικοί"), ο Αυτιάς, ο Καμπουράκης, ο Αρσένιος, ακόμα και ο Μπουμπούκος.

Και βέβαια:

Ο κ. Καραμανλής, επικεφαλής (στη θεωρία πάντα) του ανώτατου πολιτειακού αξιώματος, ο οποίος έχει ξεχάσει το βασικό του ρόλο. Θα μου πείτε, ποιος είναι ο βασικός του ρόλος; Είναι ίδιος με το ρόλο ενός αρχαίου Ρωμαίου αυτοκράτορα. Οι αυτοκράτορες έμεναν στη θέση τους, γιατί τουλάχιστον προσπαθούσαν να δείξουν στον πολύ κόσμο ότι υπάρχουν εκεί σα "φρένο" απέναντι σε όλο το προνομιούχο μπλοκ που τους καταπίεζε από τη στιγμή της γέννησής τους. Ο κ. Καραμανλής από την άλλη δεν είναι αυτοκράτορας, είναι κληρονομικός μονάρχης. Δεν είναι αμφισβητητής αυτού του μπλοκ, είναι παιδί του, σπλάχνο του. Δε περιμένει να χρειαστεί να κάνει ποτέ πραγματικά αυτή τη δουλειά, γιατί του "ανήκει". Είναι φυσικό για τον ίδιο σα την (ασθμαίνουσα) ανάσα. Μοιάζει λίγο με το Λουδοβίκο την εποχή της Επανάστασης (δεν κάνω συγκρίσεις με τα τωρινά, προς Θεού). Και για εκείνον η Αυλή ήταν ο φυσικός του χώρος. Ότι και αν συνέβαινε γύρω, δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να τον επηρεάσει πραγματικά. Τελικά αποκεφαλίστηκε.

Και τα έχει προφανώς χαμένα. Όταν μιλάει για "ψύχραιμη σκέψη" και προβάλλει χρονοδιαγράμματα διμήνου, αποδεικνύει ότι είναι ακατάλληλος για τη θέση που του έχει δώσει το όνομά του για δύο λόγους:

• Η μισή δουλειά του είναι να κάνει διαχείρηση κρίσεων. Για τα άλλα υπάρχει η γραφειοκρατία. Τη διαχείρηση κρίσεων την κάνεις χθες. Όχι σε δίμηνο. Σε δίμηνο και μια επιτροπή του ΚΑΠΗ Κουνουπιδιανών Ηρακλείου να βάλεις, πάλι θα στην κάνει τη δουλειά. Με απλά λόγια, πρέπει να μη φοβάσαι τις συνέπειες των πράξεών σου, και να έχεις κάνει αρκετά πράγματα στη ζωή σου ώστε να μπορείς να εμπιστευτείς την ίδια σου την κρίση ΑΜΕΣΑ. ΤΩΡΑ.
• Η άλλη μισή του δουλειά είναι ο μακροχρόνιος σχεδιασμός. Να έχεις δηλαδή μια κατάσταση σε γενικές γραμμές στο κεφάλι σου, και μετά να έχεις την ικανότητα να μεταδώσεις το αποτέλεσμα που επιθυμείς, ώστε αυτό να γίνει ένα μέρος της γενικότερης πραγματικότητας μετά από ένα διάστημα. Και πάλι, αυτό δε θέλει διμηνάκι, θέλει χρόνια.

Δυστυχώς όμως, ούτε απόφαση για την άμεση ανάγκη υπήρχε, ούτε κανένα μελλοντικό σχέδιο για να βελτιώσει τα πράγματα σε πιο μόνιμη βάση.
Η ρίζα και για τα δύο αυτά προβλήματα είναι η ίδια. Η έλλειψη αυτοπεποίθησης. Ο άνθρωπος αυτός δεν είναι ηγέτης, είναι ένα καλομεγαλωμένο παιδί. Δεν έχει εργαστεί ποτέ πραγματικά στη ζωή του, δεν έχει ζοριστεί ποτέ, δεν έχει πεινάσει ποτέ, δε περίμενε ποτέ κάτι λιγότερο από αυτό που είναι τώρα, δεν είχε καν τα κότσια να πει "όχι" όταν ήξερε ότι έπρεπε να το κάνει. Βέβαια, μόνο ο Χριστός είχε ζητήσει να "απέλθει το ποτήριον", οπότε τι ζητάω ε;

Τ Ι Π Ο Τ Α

Reset.

Να μας ακουτε....κι εμας τους bloggers....

Μολις πριν 3 εβδομαδες, 18 Νοεμβρίου, εγραφα στο ποστ με τιτλο Ο Νοεμβρης των Νευρωσεων :

"Είναι μερες που νομιζεις ότι θα σταματησουμε ολοι επιτοπου τα αυτοκινητα, θα ανοιξουμε τις πορτες, θα παρουμε τα οπλα και θα αρχισουμε να πυροβολουμε αδιακριτως.

Μεχρις στιγμης το κανουμε, αλλα λεκτικα. Οση οργη νοιωθουμε, οση ενταση, οσο εκνευρισμο, το εκτοξευουμε στους γυρω μας, ασκουμε οση λεκτικη βια μπορουμε, αρκει να αποφορτιστουμε, να τη πληρωσει ο άλλος, ο αγνωστος ή ο γνωστος, ο τυχαιος, ο περαστικος, ο φιλος μας, το παιδι μας, οποιος τελος παντων βρεθει μπροστα μας.

Αυτή η πολη μας σκοτωνει, κινουμαστε οριακα πια, είναι θεμα χρονου να γινουμε και κυριολεκτικα αγελη, να παψουμε να αρθρωνουμε λογο, λογο συντροφικο, λογο ερωτικο, λογο πονετικο, μονο θα ουρλιαζουμε και θα κατασπαραζουμε.

Το βλεπεις στα ματια ολων, τους μιλας κι ο νους τους ταξιδευει, το βλεμμα τους ελαχιστα εστιαζει στο δικο σου, είναι αλλου, στα δικα τους συρματοπλεγματα. Σε καθησυχαζουν ότι σ’ ακουνε αλλα εσυ το ξερεις ηδη ότι εχουν φυγει, εχουν χαθει στις δικες τους αγωνιες"


Καλα Χριστουγεννα, κυριε Λωρενς....

Τρια ζήτω για τον αρχιμαλάκα.

Καλέ μου χοντρέ...
Σε ακούω τώρα, να λες ότι δε χωράνε γενικεύσεις, ότι είσαι υπέυθυνος, ψύχραιμος, αποφασιστικός, ότι θέλεις την εξασφάλιση της νομιμότητας... Τι ωραία που τα λες...
Το τελικό νόημα της υπόθεσης είναι ότι δεν έχεις τα αρχίδια να υπερασπιστείς ούτε αυτό που υποτίθεται πως εκπροσωπείς. Τη μεσαία-κουτσοβολεμένη τάξη. Αυτή τη στιγμή οι επιλογές σου είναι δύο:

α) Αμολάς τα χοιρινά να μαζέψουν όλα τα πιτσιρίκια.
β) Βγαίνεις να κάψεις τίποτα κι εσύ μήπως και σου περάσει και το μικροτσούτσουνο κόμπλεξ.

Σε άκουσα όμως, και δε θα κάνεις τίποτα. Θα κλειστείς πάλι στο σπιτάκι σου, στη ζωούλα σου, σα να είσαι ο παππούς στη Νέα Σμύρνη που φοβάται να βγει στο μπαλκόνι μπας και τον βρει καμμιά μπατσόσφαιρα στα παπάρια.

Μπρρρρράβο αγόρι μου. Είσαι η απόδειξη ότι τα γονίδια είναι τελείως άσχετα με την ικανότητα. Βρες άλλη δουλίτσα, δεν είσαι γι' αυτή, ότι κι αν σου έλεγε η μαμά σου, ή αυτή η κακιασμένη μητριά η Ρουσσοπούλα.

Σουβλατζής θα είσαι άνετος. Θα νιώθεις και πιο κοντά με τα χοιρινά που σε φυλάνε, και για μια φορά στη ζωή σου θα τυλίγεις εσύ. Μαλάκα.

Υ.Γ.: Όποιος διαχειριστής θέλει ας το κατεβάσει. Αν ΔΕΝ κατέβει, ας μην αλλάξει.

χωρίς λόγια

(φωτο Δημητρης Π.)