Loucretia's

Τρίτη, Οκτωβρίου 31, 2006

Η Diamanda ουρλιάζει υπέροχα...

Τρίτη βράδυ, ώρα 11 παρά δέκα.

Η αρχή μιας ακόμα νύχτας μπροστά στον υπολογιστή.
Μακέτες που πρέπει να κλείσουνε για να σταλούν στο τυπογραφείο αύριο. Σχέδια που περιμένουν μισοτελειωμένα
να ολοκληρωθούν.

Κούραση. Ώρα για βόλτα στην μπλογκόσφαιρα.

Πρώτα απ' όλους βλέπω τον αγαπητό μου κύριο Βαρετό που μόλις έγινε ταινία. Μπορείτε να του ευχηθείτε συγχαρητήρια εδώ.

Ακολουθεί η μοναδική Sikia που έχει post σχετικά με την 6 Νοεμβρίου Ημέρα - six word blog entry day.

Στη συνέχεια επίσκεψη στον Αμβρόσιο που έκλεισε ένα κύκλο και στον Λολίτα που κλείνει τον υπολογιστή του.

Ο Ιούδας μιλάει για την ανάμνηση ενός φιλιού ξεχασιάρικου.

Ο iblog γράφει για το Halloween στην Αγγλία.

Ο e-lawyer ακόμα δεν έγραψε κάτι καινούργιο.

Ο Gelial γύρισε από το Μεσολόγγι.

Ο Un Certain Plume γράφει πως να αποφεύγουμε τις πτώσεις.

Η Composition Doll παραθέτει αποφθέγματα του Woody Allen.

Ο Nonce γράφει για τα ενδύματα της ζωής του.

Η Κατερίνα κάνει ένα δωράκι στη Μαρκησία.

Κάποιος που δεν είναι κανένας γράφει για ανεξόφλητα γραμμάτια.

Οι λοsT μποDiς έχουν ανεβάσει ένα video με την Diamanda να ουρλιάζει υπέροχα.

Βάζω το cd με την Diamanda στον υπολογιστή.

Γράφω αυτό... Σε λίγο θα το δημοσιεύσω... Και μετά ακόμα μια νύχτα αγρυπνίας ξεκινάει...

Είμαι μόνος μου απόψε, αλλά ξέρω ότι θα είστε εσείς εδώ και θα έχω παρέα.

Be seeing you.

Update: O Μπόλεκ και ο Λόλεκ επιβεβαιώνουν τις σχέσεις τους με την Λουκρητία!!!

Πέμπτη, Οκτωβρίου 26, 2006

και ο Blogger θελει τον e-Lawyer του!

Blog-αρω
Βlog-αρεις
Blog-αρει

Blog-αρουμε
Blog-αρετε
Συλλαμβανεται!

Τετάρτη, Οκτωβρίου 25, 2006

Just Funking Around With You!



Το συγκεκριμένο video παρακολουθείται χορεύοντας!

Σηκωθείτε από την καρέκλα σας Τ-Ω-Ρ-Α-!

Κι αν είστε στην δουλειά σας ακόμα καλύτερα!

Ευκαιρία να πάρετε εκείνη την αποζημίωση, που τόσο πολύ θέλετε και να μην ξαναδείτε τα μούτρα του προϊσταμένου σας!

Η Anita Ward, ένα One Hit Wonder του 1979 με το
"Ring my bell" δίνει στην κυριολεξία ρέστα σε μια ανεπανάληπτη ερμηνεία!

Απλά απολαύστε την!

Κυριακή, Οκτωβρίου 22, 2006

Ο Γιος του Εργολαβου



Αυτό το ποστ αφιερωνεται στις γυναικες bloggers γιατι οι αντρες bloggers το πιθανοτερο είναι να ζητησουν την κεφαλη μου επι πινακι.

Από παιδι ειχα παντα μια επιθυμια. Να γνωρισω έναν αντρα που να μοιαζει στον James Bond, μονο που στο χερι του αντι να κρατα περιστροφο, να κρατα ένα Black & Decker.

Βλεπετε, κι ο πατερας μου αλλα κι ο αντρας μου, αμφοτεροι πολυασχολοι κι υπερδραστηριοι, ειχαν την ιδια αλλεργια σ’ ότι αφορουσε στα μερεμετια και στις επισκευες που απαιτουσε η συντηρηση ενός σπιτιου (και δη μονοκατοικιας). Οι ιδιοι θεωρουσαν οτι ειχαν ιερος χρεος να επιλυσουν σοβαροτερα προβληματα, όπως η παγκοσμια ειρηνη, η ανεργια, η πετρελαικη κριση, τα δικτακτορικα καθεστωτα, οι ατομικες ελευθεριες, η πεινα στον Τριτο Κοσμο.
Προτιμουσαν λοιπον να πληρωνουν μαστορους και μαλιστα αδρα, προκειμενου να εμπλεκονται σε αγγαρειες που θα τους περιοριζαν στα στενα πλαισια των οικιακων ενασχολησεων και θα τους αποπροσανατολιζαν από τα κοινωνικα τους καθηκοντα.

Ελα όμως που, όπως ολοι ξερουμε, ποτε δεν εχεις τον τεχνιτη όταν τον χρειαζεσαι! Μοιραια λοιπον, το βαρος αυτων των εργασιων επεφτε στους ωμους της μητερας μου, η οποια με τη σειρα της το κληρονομησε στους δικους μου.

Ετσι, εμαθα σιγα-σιγα να συνδεω πριζες και τηλεφωνα, να επιδιορθωνω επιπλα και συσκευες, ν’ αλλαζω σιφωνια σε νιπτηρες, να στοκαρω και να βαφω, να στηνω και να ξεστηνω υπολογιστες και ηχοσυστηματα, να φυτευω και να καλλιεργω στον κηπο. Ένα εργοταξιο από μονη μου.
Και παντα με έναν κρυφο θαυμασμο σ’ αυτους τους αντρες που η προεκταση του χεριου τους ηταν ένα Black & Decker.

Αλλα κι οι περισσοτεροι αντρες στις παρεες μας δεν πηγαιναν πισω. Ειτε πρωτομαστορες του λογου και της γραφης, ειτε ενθερμοι θιασωτες της πολιτικης, αμφοτεροι στις χειρωνακτικες εργασιες ειχαν την ελαχιστη δυνατη επιδοση. Δηλαδη, καμια.

Με τα χρονια, ειχα παψει ν’ αναζητω το μοντελο του αντρα-Ραμπο-επισκευαστη. Ηξερα ότι υπηρχε, όπως κι ηξερα ότι οι δρομοι μας δεν προκειται να διασταυρωθουν ποτε.

Αυτά μεχρι πριν λιγες εβδομαδες. Τοτε που ξεκινησα να ασχολουμαι με την υποχρεωτικη ανακαινιση –για την ακριβεια αποδομηση κι αναδομηση- του πατρικου μας σπιτιου.
Ξαφνικα βρεθηκα να συντονιζω και να συνδιαλεγομαι με συνεργεια από χτιστες, υδραυλικους, ηλεκτρολογους, πλακαδες, τζακαδες, αλουμιναδες κι όλα τα συναφη επαγγελματα. Ενας πραγματικος χαμος. Ακολουθησε μαζικη εισβολη αντρων με τρυπανια και κομπρεσσερ στα χερια που αρχισαν να ξηλωνουν, να κατεδαφιζουν και να ισοπεδωνουν το σπιτι. Συννεφα από σοβαδες, τεστοστερονη και Black & Decker ξεχυνονταν από παντου.

Και τοτε (προσοχη, ακολουθει αφηγηση αλα Μπαρμπρα Καρτλαντ) μεσα στη σκονη από τους τοιχους και τα μπαζα που επεφταν, εμφανιστηκε αυτος, ο Γιος του Εργολαβου! Ψηλος, μελαχροινος, γεροδεμενος, ωραιος ως Ελλην, γυρω στα 30, κουβαλωντας στους ωμους του το πηλοφορι.

Με ηρεμες, συντονισμενες κινησεις, μετεφερε τα τσιμεντα, τους σακκους με την αμμο, εφτιαχνε τη λασπη κι ενώ οι υπολοιποι εργατες γυρω του χαλουσαν τον κοσμο με φωνες και παρατηρησεις, αυτος δουλευε σιωπηλος με ένα μικρο χαμογελο να σκαει που και που στα χειλη του.

Αμεσως σταματησα να παραπονιεμαι για οτιδηποτε κι εμεινα να τον κοιταζω. Παρακολουθουσα τον τροπο που εχτιζε τους τοιχους σκαρφαλωμενος στα μαδερια (για την ακριβεια, εκει ψηλα που ηταν, χαζευα καλυτερα τους μυς που διαγραφονταν μεσα από το λευκο μακο και το φθαρμενο τζην του) Κι όταν καποια στιγμη γυρισε και ζητησε να του φερουν κι αλλα τουβλα, ετρεξα να του τα παω, προτεινοντας του τα σαν άλλος Βογλης «στασου, τουβλα!»

Την ωρα που εκαναν διαλειμμα, καθισε πανω σε δυο σακκους από τσιμεντο κι αρχισε να στριβει τσιγαρο. Τον πλησιασα και για να του πιασω κουβεντα τον παρακαλεσα όταν τελειωσει το τσιγαρο του, να με βοηθησει να μεταφερω μια βαρια κουτα από βιβλια. Πριν τελειωσω τη φραση μου, εβαλε το τσιγαρο στα χειλη του, αρπαξε τη κουτα σαν πουπουλο και την εβαλε στο διπλανο δωματιο. Εμεινα αλαλη να τον κοιταζω. Καμπανακια αρχισαν να χτυπανε μεσα στον εγκεφαλο μου και να λενε ρυθμικα: «υπαρχουν κι αυτοι οι αντρες, υπαρχουν κι αυτοι οι αντρες!»

Δεκαδες εικονες με κατεκλυσαν, εβλεπα τον εαυτο μου τοσα χρονια και ως παντρεμενη και ως χωρισμενη, να κουβαλω τα παντα μονη μου, να φτιαχνω τα παντα μονη μου, να κραταω κατσαβιδια και κολλες, πινελα και σφυρια, όλα οσα παρακαλουσα να τα δω από αντρικα χερια. Και τωρα εβλεπα δυο χερια μπροστα μου, σκονισμενα και δυνατα, προθυμα να με βοηθησουν, προθυμα να μ’ απαλλαξουν από οποιοδηποτε βαρος (μη δακρυζετε από τωρα, εχουμε καιρο)

Συνεχισαμε τη κουβεντα, τωρα περισσοτερο από ποτε ηθελα να μαθω γι αυτόν. Μιλουσε λιγο, αλλα κάθε του φραση ηταν καλα ζυγισμενη, ελεγε ξεκαθαρα την αποψη του χωρις καμια προσπαθεια να την επιβαλλει. Δευτερο καμπανακι μου χτυπησε: «αντρες με τα ολιγολογα τους» Άλλο ένα ευαισθητο σημειο μου, αντρες που μιλουν λιγο, αλλα με δυο φρασεις τα εχουν πει όλα.

Η συζητηση όμως δεν κρατησε πολύ, παρα τις φιλοτιμες προσπαθειες μου. Πεταξε βιαστικα το τσιγαρο κι ετρεξε να συνεχισει τη δουλεια του. Τριτο καμπανακι χτυπα: «αντρας με προσηλωση, χωρις διαχυση» Ενώ ολοι οι υπολοιποι τεχνιτες που συζητουσαμε, εβρισκαν ευκαιρια να διακοψουν και να φλυαρησουν σε βαρος του χρονου και της δουλειας τους, αυτος ηταν ο μονος που δεν χαλαρωνε και δεν εκοβε τους ρυθμους του.
Κι όταν ηλθε το τελος της ημερας, εξαφανιστηκε για ν΄αλλαξει κι επεστρεψε με πεντακαθαρα, καλοσιδερωμενα και κομψα ρουχα. Διεσχισε χαμογελαστος τα βουνα από τα μπαζα χωρις χωρις ιχνος δυσαρεσκειας, χωρις κανενα παραπονο για τη κουραση του, εδωσε λιγες οδηγιες για τις επομενες εργασιες κι εφυγε.

Ναι, καλα καταλαβατε, καμπανακια, καμπανακια, καμπανακια!!
(τελος αφηγησης αλα Μπαρμπρα Καρτλαντ)

Φυσικα οι εντυπωσεις δεν σταματουν εδώ, οι εργασιες θα συνεχιστουν για αρκετο καιρο κι εχω πολλα ακομα να μαθω και ν’ ανακαλυψω. Το σιγουρο ειναι οτι δε θα ξαναγκρινιαξω ποτε για την ανακαινιση ;-)))

Γιατι, όπως ειπε και μια φιλη,
«Μετα τον Ντεριντα,
ηλθαν τα μπετα!»


Υ.Γ. θελω να εκφρασω τις θερμες ευχαριστιες μου στον Αλεξανδρο και τον i-blog, για τις συγκινητικες προσπαθειες που εκαναν να μου βρουν την καταλληλη φωτο γι αυτο το ποστ. Δεν θα ξεχασω ποτε με ποσες φωτο απο οικοδομους-Μπαρμπι, απο οικοδομους με κραγιον, απο οικοδομους-με μπυροκοιλια, απο οικοδομους-μπαλαρινες με κατεκλυσαν μεχρι να μου βρουν την καταλληλη που- αθελα τους- απεικονιζει τελεια τον πρωταγωνιστη του κειμενου!

Σάββατο, Οκτωβρίου 14, 2006

Τους Ζυγους λυσατε!!


Εγω να πω καλη κουβεντα για Ζυγους;;

Δεν καταπινω ένα μαγκαλι καρβουνα καλυτερα;

Και πιστεψτε με, μονο προκατειλημμενη δεν ειμαι. Γιατι οι περισσοτεροι φιλοι μου είναι Ζυγοι. Δικαιως θα αναρωτηθει κάθε σωφρων ανθρωπος, τι δουλεια εχω εγω με τα πλεον ψωνισμενα και ναρκισσευομενα ατομα του ζωδιακου κυκλου.

Κι όμως, ένα περιεργο πραγμα. Αλληλομαγνητιζομαστε με το πρωτο. Βαλτε με σ’ ένα σταδιο με χιλιαδες αγνωστους, οι πρωτοι που θα μου μιλησουν θα είναι οι Ζυγοι. Αντρες και γυναικες. Θα με πλησιασουν με το γνωστο αυταρεσκο χαμογελο τους, πανκομψοι και φροντισμενοι στην εντελεια, κουβαλωντας χιλιων μεγατονων αυτοπεποιθηση στο βλεμμα τους. Αψογοι συζητητες, θα κουβεντιασουν για τα παντα (σημ. μτφ. θα φλερταρουν ασυστολως). Γιατι φυσικα, τους είναι αδιανοητο να μην εχουν αποψη για τα παντα και κυριως να μην την υπερασπιζονται με παθος (για δικαιοσυνη, βεβαιως, βεβαιως).

Δεν ξερω ποιος με τιμωρει ετσι και γιατι ενας γνησιος Ταυρος σαν κι εμενα πρεπει ν’ αντεχει τον ρομαντισμο τους, τον ιδεαλισμο τους και τη μονιμη ταση τους να στρογγυλοκαθονται σε ένα ροζ συννεφακι και ν’ ατενιζουν τον κοσμο από κει ψηλα.

Οσο κι αν με βουρλιζουν ολα αυτα, δε μπορω να μη παραδεχτω ότι γινονται καλοι φιλοι και ποτε δεν πληττω μαζι τους. Αντιθετα, βρισκομαι στη δυσαρεστη θεση ν' αναφερθω στη καλαισθησια τους, το χιουμορ τους, τη φροντιδα τους και την ανεξαντλητη εμπνευση τους. Επισης, διασκεδαζω με την -εκνευριστικη πολλες φορες- αισθηση δικαιου που τους διακατεχει. Δεν παρκαρουν ποτε παρανομα, δε πανε ποτε αντιθετα σε μονοδρομο, φορανε παντα τη ζωνη τους οταν οδηγουν και ειναι οι μονοι που θα δειτε στις παραλιες να μαζευουν τα σκουπιδια!

Όλα τα παραπανω ηταν μια «μικρη» εισαγωγη για να πω ότι ενας Βοργιας εχει σημερα γενεθλια. Ο πλεον αθορυβος από τους τεσσερις μας, ο επoνομαζομενος και «σκιωδης» hpstg -που στη πραγματικη του ζωη μονο σκια δεν είναι- κλεινει ένα ακομη χρονο στον κοσμο των ενηλικων. Βεβαια, οσα χρονια κι αν κλεισει, παντα θα παραμενει ο μικροτερος της παρεας (αυτό το γραφω για να τον δαιμονισω, χοχοχο) αλλα πιστεψτε με ότι το μυαλο του θα το ζηλευαν πολλοι πολλοι «ενηλικες».
Δεν θα επεκταθω στα ταλεντα του και στις ικανοτητες του, όοοοχι, νεροκουβαλητης στον Ζυγο-μυλο του ναρκισσισμου δεν προκειται να γινω, ας τ’ ανακαλυψετε μονοι σας. Οσο για τον ιδιο, τα ξερει κι από μονος του :-ΡΡ

Ας του ευχηθουμε λοιπον χρονια πολλα, δημιουργικα και να πραγματοποιησει ολους τους στοχους και τα ονειρα του που είναι δεν ειναι και λιγα!

Και μη ξεχνατε ότι ενας γνησιος Βοργιας και Ζυγος δεν περνα ποτε απαρατηρητος ;-)

Αλλα οι Ζυγοι δεν τελειωνουν εδώ. Χθες ειχε γενεθλια κι ο φιλος μας ο Moses και μαζι με τις ευχες μας που τον συνοδευουν, δηλωνουμε ότι περιμενουμε με ανυπομονησια το παρτυ του για να θαυμασουμε τη χορευτικη του δεινοτητα και το τελευταιο του αποκτημα δια χειρος Cavalli.

Τετάρτη, Οκτωβρίου 11, 2006

Οι συνέπειες της συγγνώμης...

Το Υπουργείο Πολιτισμού προειδοποιεί:

Παρασκευή, Οκτωβρίου 06, 2006

Meet the parents: Ο Ενδεκάλογος.



Το θέμα της πρώτης συνάντησης με τους γονείς του ετέρου ημίσεως έχει απασχολήσει αμέτρητες συντάκτριες - γυναικείων κυρίως – περιοδικών. Οι συμβουλές που απαριθμούνται σε όλα αυτά τα άρθρα κυμαίνονται από ακίνδυνα νερόβραστες έως και προσβλητικές για την κοινή λογική. Μια Βοργία όμως, δεν μπορεί παρά να διαφέρει και σ’αυτό: καταρχήν, οι ακόλουθες συμβουλές είναι unisex, κατά δεύτερον, απευθύνονται σε όλους τους άλλους εκτός από το target audience των παραπάνω άτυχων συντακτριών, και τέλος, δεν τηρείται λογική/χρονική σειρά.

I. Προπαντός, μην είσαι ο εαυτός σου. Το ρομαντικό, γλυκό, απείθαρχο, ναζιάρικο, προστατευτικό, ενίοτε άγριο λόγω παγίδευσης στα νύχια της ηδονής πρόσωπο που δείχνεις στο κουρκουμπίνι σου είναι καθ’όλα ακατάλληλο για τους γονείς του. Αν αισθάνεσαι πως μέχρι να φύγετε από εκεί μέσα θα σκουριάσει και δεν θα σε αναγνωρίζει πια, μπορείς να το βγάλεις διακριτικά για να το γυαλίσεις με μπράσο, αυστηρά κεκλεισμένων των θυρών.

II. Μην πέφτεις στο λούκι της εξεταστικής. Έχεις συναναστραφεί με καθηγητή έξω από την τάξη ποτέ; Για το καλό σου, ελπίζω πως ναι, αλλιώς σίγουρα τους μισείς. Ε, δεν συμπεριφέρεται όπως σε προφορική εξέταση, έτσι δεν είναι; Κάπως έτσι είναι και οι γονείς, δεν κάναν θητεία στα Ες Ες για να τη βρίσκουν με ανάκριση 24/7. Μια «αθώα» σχετική ερωτησούλα πού και πού για να μην ξεχνιόμαστε είναι πάντα θεμιτή, εννοείται.

III. Τα αδέλφια είναι εκτός στόχου. Βεβαίως θα τα γνωρίσεις, μπορεί να πιάνετε και στο άσχετο συζητήσεις, μπορεί να ανακαλύψεις ότι έχεις πιο πολλά κοινά με αυτά παρά με τον έρωτά σου – γιατί τα αντίθετα έλκονται λέμε. Να θυμάσαι ότι ξέρουν απείρως περισσότερα από τους γονείς σχετικά με παλιές περιπέτειες της μοναδικής σου αγάπης [που δεν θα σου πουν που να χτυπιέσαι], κι επίσης είστε πιο κοντά ηλικιακά. Επομένως είναι δικαιολογημένα πολύ πιο καχύποπτα και υποψιασμένα, κυρίως σχετικά με το παγκόσμιο φαινόμενο της βραχυπροθεσμίας των σχέσεων.

IV. Εκμεταλλεύσου στο έπακρο τις δυνατότητες του σπιτιού. Όχι, δεν εννοώ σεξ σε όλες τις διαθέσιμες επιφάνειες, αμέσως εκεί εσύ. Χρειάζεται στρατηγική σχετική με τους άμεσους στόχους σου. Πχ.: αν υπάρχουν δύο μπάνια, φρόντισε να ξεβρωμίζεις ταυτόχρονα με το λαχανάκι σου. Δεν θα ξεχαρμανιάσεις ακόμη κι αν οργιάσει η φαντασία σου να το σκέφτεσαι βρεγμένο και ανυπεράσπιστο σε πιθανό άνοιγμα της πόρτας, αλλά θα ελαχιστοποιήσεις την πιθανότητα για ξεμονάχιασμα από τη μάνα που όλως τυχαίως θέλει να σου πει κάτι εμπιστευτικά όσο τρέχει το νερό. Πιο εφιαλτικό σενάριο είναι στο ίδιο σου το σπίτι να δέχεσαι ανάκριση από την ίδια σου την οικογένεια όσο το μωρό σου πλατσουρίζει αμέριμνα. Βρούτοι!!

V. Βρες ποιος κρατά τα ηνία της οικογένειας και κέρδισέ τον πρώτο. Χρειάζεται να πω πως το 50-50 που νομίζεις πως έχεις γίνεται ξαφνικά 99 προς 1 κατά σου; Ποτέ οι ισορροπίες δεν είναι εμφανείς σε νεοφερμένους τρίτους. Κατά συνέπεια, αυτός που βρήκες είναι ο εύκολος στόχος, βάλε τα δυνατά σου όσο πιο εμφανώς μπορείς, και παρακολούθησε με την άκρη του ματιού τον άλλον. Θα γελάσει συγκαταβατικά με το λάθος σου και θα σε συγχωρήσει – εντέλει.

VI. Μη φέρεσαι σαν επισκέπτης: είσαι επισκέπτης. Εμπρός, να σε δω να πιάνεσαι στα χέρια για να σιδερώσεις/πλύνεις πιάτα/ρούχα. Το μαγείρεμα και σκούπισμα δε, είναι ύψιστη προσβολή. Αν έρθουν σπίτι σου θα επιτρέψεις κάτι τέτοιο; Κάτσε στ’αυγά σου λοιπόν και άσε να σε περιποιηθούν οι άνθρωποι.

VII. Εμπιστεύσου τον άνθρωπό σου να υπεραμυνθεί των οικείων. Δεν σε διάλεξε; Αν ακούσει κάτι εναντίον σου θα πολεμήσει πολύ περισσότερο για την επιλογή του απ’ό,τι εσύ για τον εαυτό σου. Αν θελήσει να σου πει τι άκουσε, μην το επιτρέψεις μέχρι την οριστική απομάκρυνση εκ της οικίας, και όταν μάθεις, μην σε πάρει από κάτω. Αρκεί η δική σου επιλογή να είναι ανεπηρρέαστη από έξωθεν δυνάμεις, και να ξέρει τι θέλει: εσένα. Αν δεν ισχύει κάτι από τα δύο, έχεις αρχίσει να πακετάρεις τα μπογαλάκια σου χωρίς καν να το ξέρεις. Ελπίζω να το μάθεις σύντομα.

VIII. Μην τυχόν και κλειστείτε σπίτι για χάρη τους. Δεν θα κάνει καθόλου καλή εντύπωση το να αράζετε όλη μέρα στον καναπέ για να σας βρίσκουν όποτε θέλουν κουβεντούλα. Βγες μαζί με το ζουζούνι σου ή πάρκαρέ το στους φίλους του να τα πούνε και πήγαινε για χάζεμα στο βιβλιοπωλείο ή να σε χτυπήσει ο αέρας στην παραλία. Φρόντισε να περνάς στο σπίτι όσες ώρες θα περνούσες υπό κανονικές συνθήκες [εξαίρεση αποτελεί αν έχεις καταντήσει το σπίτι σου ξενοδοχείο].

IX. Πιείτε μέχρι λιποθυμίας και προσπαθήστε να κάνετε σεξ. Σε όλο το εγχείρημα θα πρέπει να μιλάτε αυστηρά ψιθυριστά. Η Dolby Surround ακρόαση από όλη τη γειτονιά και τα περίχωρα είναι εγγυημένη. Οι γονείς στο διπλανό δωμάτιο [typical] μπορεί να μην πάρουν χαμπάρι, μπορεί να γελάνε χίλια χρόνια με αυτά που ακούσαν τ’αυτάκια τους. Σίγουρα δεν θα μάθεις ποτέ.

X. Πάρε την ευθύνη για όλες τις αλλαγές που βλέπουν στο χαϊδεμένο τους. Τα καινούρια ρούχα, τα διαφορετικά γούστα, την συμπεριφορά που δεν έχουν συνηθίσει και απορούν – είτε την τελείως ερωτογλυκοχαζεμένη είτε την ωριμότερη /σοβαρότερη. Όλες όμως ε; Και εκείνης της πιπιλιάς που πάτησες προχθές στο λαιμό εν μέσω ερωτικού πάθους συμπεριλαμβανομένης. Πας καλά;!!! Καμία ευθύνη δεν θα πάρεις! Εσύ έτσι ακριβώς γνώρισες το μπακλαβαδάκι σου και δεν έχεις αλλάξει τίποτε πάνω του γιατί σ’ αρέσει όπως είναι.

XI. Αχ, άραγε μ’αγάπησαν ως το μελλοντικό παιδί τους; Όχι βρε βούρλο, μια φορά σε έχουν δει οι άνθρωποι, πότε να προλάβουν; Μήπως το παιδί τους τ’αγάπησαν από την πρώτη μέρα; Το ξεσκάτισαν, το ξαγρύπνησαν, το παρακολούθησαν καθημερινά να πέφτει και να ξανασηκώνεται. Έχεις ένα ατού όμως: αν στ’αλήθεια εννοούν πως θέλουν το καλύτερο για το μοσχαναθρεμμένο τους, θα κοιτάξουν πώς σου φέρεται και πώς σε κοιτάει, πριν αποφασίσουν αν σε συμπαθούν ή όχι. Η αγάπη θ’αργήσει μπόλικες μέρες στην καλύτερη, αλλά αν δεν έχεις δικούς σου ανθρώπους να τη μοιράζεσαι, πώς περιμένεις να τη βρεις απ’ τους ξένους;

Τετάρτη, Οκτωβρίου 04, 2006

Επίσημη Αίτηση Ψυχανάλυσης!

Αξιότιμοι κ.κ. Προζάκη και Λαντόζιε,

Καθ' ότι η εξαδέλφη Id ξωτικιά Βοργία Junior υπέβαλε πρόταση για group therapy της ημετέρας ενδόξου οικογενείας των Βοργία, κατόχου της αενάου έδρας της Αμαρτίας, σας γράφω για να κάνετε τις απαραίτητες προετοιμασίες για την υποδοχή του Οίκου μας στην ταπεινή σελίδα σας.

Ο χώρος όπου θα γίνει το session θα πρέπει να έχει τοίχους επενδυμένους με δαμάσκο χρώματος πορφυρού.

Τα πατώματα θα πρέπει να είναι καλυμμένα με Περσικές μπουχάρες.

Λουλούδια δεν θέλουμε γιατί τα σιχαινόμαστε.

Ο κλιματισμός θα πρέπει να βρίσκεται σταθερά στους 16 βαθμούς Κελσίου, γιατί μας αρέσει η δροσιά.

Χρειαζόμαστε τέσσερα ανάκλιντρα.

● 1 σε στυλ Δεύτερης Γαλλικής Αυτοκρατορίας για την Λουκρητία

● 1 Versace για την Id

● 1 φθαρμένο δερμάτινο Chesterfield για τον hpstg

● 1 Philippe Starcke για τον Καλλιτέχνη

Ακόμα επιθυμούμε να υπάρχει μπουφές με τα εξής ελαφριά εδέσματα:

● Κρακεράκια με χαβιάρι beluga και ποικιλία τυρίων

● Μπρουσκέτες με ντομάτα (αποφλυωμένη, ξεσποριασμένη και ψιλοκομμένη) πάνω σε τυρί mozarella

● Papardelle με σάλτσα τρούφας και parmesana Reggiano

● Αγριογούρουνο ψητό

● Φέτες πεπονιού τυλιγμένες με prosciutto di Parma

● Φρέσκα φρούτα

Και η λίστα με τα ποτά να είναι η εξής:

● 2 καφάσια Coca Cola για την Λουκρητία

● 3 μπουκάλια Kir Royal για την Id

● 50 μπύρες Bud για τον hpstg

● 2 μπουκάλια Αψέντι για τον Καλλιτέχνη

● 10 κούτες μεταλλικό νερό Evian το οποίο θα πρέπει να υπάρχει και σε μορφή σπρέϋ για να ενυδατώνει η Τρισμέγιστη την πορσελάνινη επιδερμίδα της.

● 2 κιλά ψιλοκομμένο πάγο αποκλειστικά για την Λουκρητία

● 1 κιλό πάγο για τους υπόλοιπους Βοργίες

Ακόμα χρειαζόμαστε 4 dressing rooms πλήρως εξοπλισμένα για τα επιτελεία stylists, make-up artists κτλ. που θα επιμεληθούν την εμφανίση μας.

Τέλος δίπλα στο χώρο που θα γίνει η συνεδρία θα πρέπει να υπάρχει ένα πλήρως εξοπλισμένο spa με sauna και τέσσερεις διαφορετικούς masseur για να μας χαλαρώνουν κατά τα διαλείμματα που θα κάνουμε από το group therapy.

● 1 ηλιοκαμμένο Πακιστανό masseur για τη Λουκρητία

● 1 ηλιοκαμμένο Πορτορικανό masseur για την Id

● 1 Βουλγάρα χορεύτρια-masseuse για τον hsptg

● 1 Γιαπωνέζα Gheisa-masseuse για τον Καλλιτέχνη

Εφόσον τηρήσετε τις ως άνω προδιαγραφές θα χαρούμε ιδιαιτέρως να μας ψυχαναλύσετε!

Μετά τιμής,

Ο Καρδινάλιος του Ναού της Αμαρτίας.