Επιτέλους!!!

Υπάρχει πια μια ελπίδα από του χρόνου η Eurovision να μην είναι η γνωστή σούπα που όλοι ξέραμε. Ναι, ψήφισα Lordi. Ναι, ξέρω ότι χεστήκατε. Ναι, δε με νοιάζει πώς τα πήγε η Ελλάδα. Ναι, ξέρω ότι αυτό το μήνυμα θα σπάσει τα νεύρα της Λουκρητίας που θα απαξιώνει ακόμα και τη σκέψη της συμμετοχής τους εκεί.

Όσοι έχουν DSL μπορούν να δουν και εδώ:

10+ 1 πράγματα που μου έμαθε η ζωή μετα το διαζύγιο

Διασκεδαζοντας με τη λιστα που ανοιξε πρωτος ο Averel στο Πτυελοδοχειο ως εργενης και τη συνεχισε ο Αταιριαστος (Μπουκαλια στο Πελαγος) ως παντρεμενος, ερχομαι να τη συμπληρωσω κι εγω ως χωρισμενη. Παραθετω και τα δυο προηγουμενα κειμενα (η πρωτη φραση σε καθε παραγραφο ειναι του εργενη, η δευτερη φραση με bold γραμματα ειναι του υπανδρου και η τριτη φραση με italics, ειναι η δικια μου ως διαζευγμενης)



1. Τα τάπερ είναι η μεγαλύτερη εφεύρεση του ανθρώπου. Μετά τα blogs και το depon.
1. Τα τάπερ είναι η μεγαλύτερη εφεύρεση του ανθρώπου. Ο συνδυασμός τους με χρυσοχέρα πεθερά είναι το όνειρο κάθε καλοφαγά.

1.Τα ταπερ δεν μενουν πια εδώ, τα μπολ στη μαμα, τα καπακια στη πεθερα, αμφοτερες σου εχουν κοψει τη καλημερα επειδη χωρισατε.


2. Η σκόνη δεν είναι αυτοκαθαριζόμενη και εμφανίζεται απρόσκλητη ό,τι ώρα γουστάρει η καριόλα.
2. Η σκόνη δεν είναι ικανή από μόνη της να κάνει τη σύζυγο να την καθαρίσει. Βάλε το παιδί να παίξει γράφοντας συνθήματα με το δάχτυλό του.

2. Σκονη;; Που;; Μα δεν εισαι και ποτε στο σπιτι για να τη βλεπεις.


3. Η μοναξιά καραδοκεί σε κάθε γωνιά του σπιτιού σου.
3. Η φασαρία κυριεύει κάθε τετραγωνικό εκατοστό του σπιτιού.

3. Η φασαρια διαρκει 5 μερες της εβδομαδας, το Σ/Κ γλεντας τη μοναξια σου στα κοντινοτερα νησακια του Αιγαιου.



4 Το μαγείρεμα, αν γίνεται με τις σωστές δόσεις, τις σωστές ώρες, μπορεί να αποδειχθεί ιδανική άσκηση ζεν ηρεμίας και αυτοσυγκέντρωσης. Αντίθετα, το σιδέρωμα έχει φτιαχτεί για να βασανίζει σοβαρούς ανθρώπους με ασχολίες.
4. Το μαγείρεμα, αν πετύχει, μπορεί να ανεβάσει το ηθικό και την αυτοεκτίμηση της συζύγου. Αντίθετα, το σιδέρωμα έχει φτιαχτεί για να την εκνευρίζει (φρόντισε να είσαι μακριά όταν σιδερώνει –η παρουσία σου και μάλιστα η οριζόντια στον καναπέ επιδεινώνει την κατάσταση).

4.Το μαγειρεμα γινεται με τις σωστες δοσεις (θα τρωτε το παστιτσιο για 3 μερες) και τις σωστες μερες (εορτες κι εθνικες επετειους). Σιδερο;; Ποιο σιδερο;; Τερμα τα πουκαμισα, πετας και τα δικα σου και τ΄ αντικαθιστας με μακο μπλουζες που γραφουν «τα κακα κοριτσια πανε παντου»



5. Κάποιοι φίλοι προτιμούν να φάνε ελεεινά delivery από τις δικές σου δημιουργίες, τις οποίες εσύ αντιμετωπίζεις κάπως σαν τα παιδιά που ποτέ δεν έκανες και ίσως δεν κάνεις. Πατρική αγάπη στη μακαρονάδα.
5. Οτιδήποτε μαγειρεύει η σύζυγος πρέπει όχι μόνο να το καταναλώνεις αδιαμαρτύρητα αλλά και να το επαινείς αρκετά πειστικά, ακόμη κι αν σε κάνει να νοσταλγείς τα ελεεινά delivery και τις φοιτητικές μακαρονάδες.

5. Η εβδομαδα περνα με φοιτητικη μακαροναδα και μαγειρεψεις, δε μαγειρεψεις, το σιγουρο είναι ότι τα παιδια θα ξελυσσαξουν στα deliverys στο σπιτι του μπαμπα κάθε Σ/Κ



6. Xbox, playstation, 24 και Lost τις βροχερές μέρες μπορεί να καταστρέψουν την κοινωνική σου ζωή. Ακόμα και αν δεν βρέχει. Το ίδιο και τα blogs.
6. «Απρόσκοπτη παρακολούθηση dvd», «ανέφελη ανάγνωση μυθιστορήματος» και «ανενόχλητο σερφάρισμα» ονομάζονται μερικές από τις αναμνήσεις της εργένικης ζωής.

6. Απολαμβανεις την εργενικη ζωη σου εχοντας λυσει τις αποριες της εγγαμης ζωης. Παιζεις playstation με το γιο, σερφαρεις ανελεητα αφου αποσπασεις το pc απο τη κορη σου, και την ωρα που οι παντρεμενοι φιλοι σου διαβαζουν με το βλασταρι τους Φυσικη, εσυ βαζεις κραγιον και πας σινεμα.



7. Υπάρχουν φορές που θα ομολογήσεις “Ι’m to old for this shit, έχω να καθαρίσω το σπίτι”. Στο shit βαλε ποτά, drugs και θρυλικές εξόδους που χάνονται στη θαλπωρή του σπιτιού σου.
7. Υπάρχουν φορές που θα ομολογήσεις «I’m to old for this shit, ποιος στήνει τώρα καβγά για να βγω με φίλους… κι αν περάσει το δικό μου, θα μου φύγει τελείως η όρεξη». Στο shit βάλε τσιπουροκατάνυξη, παρακολούθηση ματς σε καφετέρια, μπαρότσαρκα, που χάνονται στο βάθος του παρελθόντος.

7.Υπαρχουν φορες που θα ομολογησεις "Shit happens", ανακαλυπτεις ότι η Αθηνα δεν κοιμαται μετα τις ειδησεις των 12 και παιρνεις σβαρνα κεντρα και μπαρακια για να καλυψεις τις χαμενες εξοδους.



8. Στο supermarket ΠΟΤΕ δεν θα πάρεις μόνο αυτά που θέλεις. Και πάντα θα περάσει από το μυαλό σου να κλέψεις ζελε/οδοντοβουρτσα/μπαταριες και οτιδήποτε άλλο που φουσκώνει τον λογαριασμό. Πάντα κωλώνεις.
8. Στο supermarket ΠΟΤΕ δεν θα πάρεις μόνο αυτά που θέλεις. Και πάντα θα περάσει από το μυαλό σου να κλέψεις κάτι που φουσκώνει το λογαριασμό αλλά σκέφτεσαι την καταρράκωση, εάν σε πιάσουν με σερβιέτες που δεν πλήρωσες.

8. Στο supermarket ΠΟΤΕ δεν θα παρεις περισσοτερα απο οσα μπορεις να κουβαλησεις γιατι δεν υπαρχει κανεις να σου μεταφερει τα ψωνια και να κατεβασει τα σκουπιδια.



9. Η σεξουαλική σου ζωή βελτιώνεται. Ή όχι; Έχεις;
9. Αν η σεξουαλική σου ζωή βελτιώνεται, πρόσεξε να μη σε κάνει τσακωτό η σύζυγος.

9. Η σεξουαλικη σου ζωη αποκτα μια ειδοποιο διαφορα, αυτος με τον οποιον θα κοιμηθεις το βραδυ, δε θα σου ζητησει την άλλη μερα να του μαγειρεψεις και να του σιδερωσεις τα πουκαμισα.



10. Από ακατάστατος τύπος μπορεί εύκολα να καταλήξεις να έχεις OCD
10. Από ακατάστατος τύπος που εκνεύριζες τον εαυτό σου γίνεσαι ακατάστατος τύπος που εκνευρίζεις τη σύζυγο.

10. Η ακαταστασια σου παυει να εκνευριζει τη καθαριστρια, λογω ελλειψης χρηματων την καταργησες κι αυτή.




11. Πάντα να έχεις λίγο (ή πολύ) ποτό σπίτι, γιατί το νούμερο 3 είναι αμείλικτο, όταν δεν είναι επιθυμητό. Το ίδιο και το 2, αλλά αντιμετωπίζεται καλύτερα με ξεσκόνισμα, παρά με ξίδια. Νομίζω δηλαδή.
11. Πάντα να έχεις λίγο (ή πολύ) ποτό σπίτι, γιατί το νούμερο 3 είναι αμείλικτο και ποτέ επιθυμητό. Επίσης χρήσιμα είναι: ωτοασπίδες, γουόκμαν, ηρεμιστικά χάπια.

11. Παντα να εχεις τονους καφε στο σπιτι, ολο και καποια χωρισμενη φιλη θα ερθει να παρηγορηθει. Καβα από ξιδια δεν εχεις, στη φυλανε στα μπαρ που βγαινεις τα βραδια.



Να υπενθυμισω επισης οτι αξιζει να διαβασετε μια παραλλαγη της λιστας του εργενη (στην Αγγλια αυτη τη φορα) απο τον Bruce

(σημ. η φωτογραφια του κειμενου ειναι απο το www.richard-seaman.com)

Vissi live 15 euros

Πριν από μια βδομάδα ήμουν στις Βρυξέλλες και η φίλη μου που θα με φιλοξενούσε μου το είχε ξεκαθαρίσει: «το βράδυ θα πάμε με μια παρέα να δούμε τη Βίσση». Στην αρχή έβριζα γιατί νόμιζα πως ήταν η μέρα της Eurovision και εγώ θα την περνούσα στην Ευρωβουλή. Μετά όμως το διπλοξανασκέφτηκα και λέω «α, θα είναι για το promotion του Everything». E, και πήγαμε. Αυτά. Α, ναι: το εισιτήριο είχε 15 ευρώ.

(το κείμενο είναι παραγγελία και αφιερωμένο στη Loucretia, η οποία ζήτησε ένα σύντομο ενσταντανέ από το live της Βίσση που παρακολούθησα στις Βρυξέλλες. Να μάθεις να λες ότι δεν μπορώ να γράψω μικρά κείμενα.)

Υπογραφη:E-Lawyer




Διευκρινηση:
Το παραπανω κειμενο οντως το ζητησα απο τον e-lawyer, οταν εμαθα οτι ειχε το "ατυχες" αυτο γεγονος το προηγουμενο Σαββατοκυριακο στις Βρυξελλες. Περιμενα οτι θα εγραφε οσα μας ειχε διηγηθει με το γνωστο γλαφυρο και σαρκαστικο του υφος. Ομως μου κραταει "μουτρα" επειδη σε προσφατο σχολιο μου στα ΜΟΥΤΡΑ αναφερθηκα (σας ορκιζομαι, πολυ διακριτικα) στα ολιγον μακροσκελη του κειμενα.....

Τωρα θα μου πειτε, κι εμας τι μας νοιαζει. Φυσικα και δεν σας νοιαζει. Νοιαζει ομως εμας γιατι μπορει ο κ. Τσαγκαρουσιανος ν΄ αλλαξει αποψη και να ξανανοιξει την στηλη των blogs στην Lifo, οποτε πρεπει να ειμαστε στις επαλξεις του monitor για παν ενδεχομενον ;-)

Να ΜΗΝ εισαι εκει κυριε Τσανς….

Τοπαθα κι αυτό σημερα.
Σε μια κριση εντασης, διαπληκτισμου, νευρων, θυμου, αδιεξοδου, το ονειρευτηκα.
Για την ακριβεια, η εικονα ηρθε από μονη της, την ωρα που τα λογια τεμαχιζαν τις σκεψεις.
Ηθελα να φυγω, να τα παρατησω όλα και να εξαφανιστω.

Και τοτε με ειδα.
Να ανοιγω την οθονη του κομπιουτερ μου και να μπαινω μεσα.
Να κολυμπω στα κυματα του ιντερνετ, να βγαινω στις παραλιες των favourites sites, να παιζω τ’ αγαπημενα μου παιχνιδια, ν’ ακουω τις μουσικες μου, να διαβαζω, να συναντω στις διαδρομες τους φιλους μου, ν’ ανταλλασσουμε τ’αστεια μας, τα νεα μας, να φευγω, να φευγω, να φευγω και να χανομαι εκει μεσα.
Και να μη ξαναγυρνω.

Με τρομαξε αυτή η εικονα. Και πιο πολύ η σκεψη, η επιθυμια.
Αναβω τσιγαρο και κανω μια βολτα στο monitor, προσπαθωντας να ηρεμησω. Μπαινοβγαινω βιαστικα, κλεφτες ματιες στα κειμενα, νοιωθω σαν τον περιπατητη μιας καλοκαιρινης βραδιας που κοιταζει μεσα από ανοιχτα παραθυρα, μπαλκονια φωτισμενα, που διακρινει σκιες πισω από γριλιες, τους βλεπω, δεν με βλεπουν, κλεβω λιγο από τη ζωη τους, από τις στιγμες τους, δε μπορω να μεινω, το βαζω στα ποδια. Το μυαλο μου είναι αλλου κι είναι τρομοκρατημενο.

Σβηνω το τσιγαρο και κανω να κλεισω τον υπολογιστη. Κατι με σταματα, μια ξαφνικη παρορμηση, γυριζω κι ανοιγω έναν λογαριασμο email που σπανια τον κοιτω. Και το βλεπω.
Είναι εκει και με περιμενει.
Ένα τριανταφυλλο κατακοκκινο, μονο του, στη μεση ενος κηπου, με τα πεταλα του ανοιγμενα να λουζονται στον ηλιο. Σταλμενο από προχθες, ετσι απλα.

Κλεινω την οθονη και βγαινω.
Επιστροφη.
Ετσι απλα.

Μπαμπα, μη διαβαζεις το blog μου !

Το περιστατικο μας το αφηγηθηκε φιλος blogger, προχτες το βραδυ που ειμαστε μαζεμενοι σε ουκρανικο εστιατοριο, στα πλαισια της εξορμησης μας σε εθνικ κουζινες. Για την ακριβεια, δοκιμασαμε ολες τις δυνατες παραλλαγες μαγειρικης του πατζαριου, σε πατζαροσαλατα (δλδ. κρεμα πατζαρι), σε πιατο με βραστα λαχανικα (βλ. βραστα πατζαρια), σε σουπα (ναι, καλα το μαντεψατε, πατζαροζουμο ηταν). Σε παγωτο δεν ηταν ακομα διαθεσιμο, αλλιως θα το τρωγαμε κι αυτό.

Μιας κι οι περισσοτεροι από τη παρεα ειχαμε blogs, η συζητηση περιστραφηκε γυρω απ αυτά και κυριως κατά ποσον το αμεσο περιβαλλον μας, οικογενεια, φιλοι, συγγενεις, γνωριζουν και παρακολουθουν αυτή μας τη δραστηριοτητα.

«Α», λεει ενας φιλος «εμενα το ξερουν ολοι και μαλιστα οι γονεις μου το διαβαζουν συστηματικα. Να φανταστειτε ότι προχτες, την ωρα που εγραφα στο λαπτοπ, ερχεται ο πατερας μου, σκυβει πανω από τον ωμο μου και με ρωτα ολο ενδιαφερον:
«Τι εγινε παιδι μου, ενημερωσες το γκλομπ σου;»

Περιττο να σας πω ότι το ακουσμα αυτης της ατακας, μας προκαλεσε τοσο τρανταχτα γελια, ωστε εφυγε ότι πατζαροειδες κυκλοφορουσε πανω στο τραπεζι, πεταξαν τα κοτοπουλα του Κιεβου που τρωγαμε, τα κρυσταλλα των πολυελαιων αρχιζαν να ταρακουνιουνται απειλητικα πανω απ τα κεφαλια μας κι εξαφανιστηκε προς στιγμην αυτή η φοβερη ρωσικη γιουροβιζιονικη μουσικη που ακουγαμε και παραλιγο να μας στειλει αυτοχειρες στις νερα του Δνειπερου.
Μονο το πιατο με τη πηχτη διεσωθη (προς μεγαλη μου απογοητευση) γιατι ο γνωστος σπλαττερας φιλος μας, εχοντας βρει το νοημα της ζωης του μεσα σ’ αυτό, φροντισε να το κρυψει εγκαιρως κατω απο τα βραστα πιροσκι.

Ευτυχως που οι περισσοτεροι πελατες του ρεστωραν ησαν πρωην κατοικοι της πρωην ΕΣΣΔ κι ετσι γλυτωσαμε τη σωρεια σχολιων διαμαρτυριας την επομενη μερα στα blog μας.

Υ.Γ. (φημες οτι στο βουλγαρικο ρεστωραν που προκειται να επισκεφθουμε προσεχως, οι πελατες μας περιμενουν με τις καραμπινες στα χερια, κρινονται ως απολυτως αναληθεις)

(η φωτο ειναι απο το newsimg.bbc.co.uk)