Loucretia's

Τρίτη, Μαρτίου 31, 2009

Σε βλέπω και γελάω...

Καθώς ψάχνεις
αυτό που θέλεις
Και δεν βλέπεις
την τύφλα σου...

Τρίτη, Μαρτίου 24, 2009

Everything is a copy of a copy of a copy of a copy...

Σάββατο, Μαρτίου 21, 2009

O MAX RAABE ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ



Heaven, i'm in heaven... σιγομουρμουριζω απο την ημερα που εμαθα οτι ο μοναδικος Max Raabe θα ερθει στην Αθηνα για μια μονο παρασταση στις 24 Μαρτιου στο Θεατρο Badminton.

Μολις περυσι, τετοια εποχη, ακουσα πρωτη φορα για τον εκπληκτικο Γερμανο βαρυτονο και την ορχηστρα του (Palast Orchester) με την οποια περιοδευει σ' ολο τον κοσμο-εδω και 20 χρονια- μεταφεροντας μεσα απο τις συναυλιες του το κλιμα της Γερμανιας του Μεσοπολεμου, την ατμοσφαιρα των καμπαρε με τραγουδια της δεκαετιας του '20 και του ΄30 κι ολα αυτα με φοβερο στυλ, χιουμορ και κομψη ειρωνια.

Απο τοτε περασα πολλες ωρες στο νετ, διαβαζοντας γι αυτον και κυριως ακουγοντας τη μουσικη του και τις απιθανες διασκευες του σε συγχρονα ποπ τραγουδια. Γιατι πολυ απλα, ειχα ερωτευτει με το πρωτο ακουσμα τη φωνη του.

Για οσους ηδη τον γνωριζουν, δεν χρειαζεται να προσθεσω κατι παραπανω. Οσοι παλι δεν τον γνωριζουν μπορουν να ψαξουν στο νετ για περισσοτερα στοιχεια (μιας και βαριεμαι να βαζω links). Και, γιατι μπηκα στον κοπο να αναφερθω στον Max Raabe? μα για να γκρινιαξω φυσικα....για τις υψηλες τιμες των εισιτηριων που πρεπει να καταβαλουμε για να τον ακουσουμε-οχι οτι δεν το αξιζει βεβαια- αλλα και για το γεγονος οτι δεν βρισκω κανεναν γυρω μου που να τον ξερει και να θελει να παμε παρεα στην παρασταση. Ελπιζω μεχρι την Τριτη καποιος εθελοντης να δεχτει, αλλιως θα βαλω μπρος τα δημοκρατικα μεσα (εκβιασμους, απειλες και περιστροφο στο κεφαλι)
< End μουρμουρας/>

Και για το τελος, ενα βιντεο με τη διασκευη του Max Raabe πανω στο τραγουδι "Oops,I did it again" της Britney Spears που ειμαι σιγουρη οτι θα το απολαυσετε (δυστυχως ο κωδικος για την αναρτηση του βιντεο δεν ηταν διαθεσιμος)

UPDATE 25/3/2009

OMG, τι ορχηστρα ηταν αυτη...

Δευτέρα, Μαρτίου 16, 2009

Το Παρτυ


Η προσκληση που εφτασε στο μεηλ μας απο επιτιμο μελος του Οικου μας για το (μεταμεσονυκτιο) παρτυ των γενεθλιων του, φανταζε ιδιαιτερα απειλητικη.

Αφενος μεν για την ωρα που γινοταν - μετα τις 12, τι στο καλο, τον κομη Δρακουλα ειχε καλεσμενο;- αφετερου γιατι ο τροπος που ηταν διατυπωμενη δεν σου αφηνε κανενα περιθωριο να πας με αδεια χερια, ουτε καν να προφασιστεις μερικη αμνησια...

Οποτε, αφου εφαγα ολο το Σαββατιατικο πρωϊνο να ψαχνω για δωρο κι ολο το Σαββατιατικο απογευμα να ξεροσταλιαζω στο κομμωτηριο με ενδιαμεση σταση το Σαββατιατικο μεσημεριανο οπου ετρεχα το ταλιμπανοσκυλο στους καμπους, κατηφορισα παρεα με τον Αλεξανδρο Βοργια στο πιο πολυπαθο σημειο της Αθηνας, τα Εξαρχεια...ευελπιστωντας να μη σκασουν μυτη οι κουκουλοφοροι και μαζευω τις ζαντες και τα τζαμια του αυτοκινητου μου απο τα πεζοδρομια.

Εννοειται φυσικα πως παρκαραμε με τη πρωτη.... τη πρωτη αυγουλα εννοω, μιας και γυρνωντας και ψαχνοντας εναγωνιως για μια θεση ελευθερη, κοντεψε να μας βρει το ξημερωμα. Ας οψεται ο φιλος μας ομως...

Τελικα με τα πολλα φτασαμε και μας υποδεχτηκε περιχαρης ο εορταζων, ενδεδυμενος καταλληλως για τη περισταση (μη φανταστειτε κανενα κοστουμι, ενα μακο φορουσε οπου πανω του ειχε γραψει με σχολικο μαρκαδορο τα ακατανομαστα....)

Δεν μπορω να πω ομως, ηταν ευγενεστατος και απολυτα φιλοξενος, τουτεστιν με το που σκασαμε μυτη, κουβαλησε αμεσως τους κουβαδες με τα πατατακια και τα δρακουλινια (ειπαμε μεταμεσονυκτιο παρτυ γαρ) καθως και το αγαπημενο του σνακ, ΩΜΑ ΖΥΜΑΡΙΚΑ, τα οποια μασουλουσε απτοητος μπροστα στα εμβροντητα ματια μας για να μας αποδειξει ποσο νοστιμα ηταν! Ευτυχως ειμασταν ακομη στο μπαρ και παραγγειλαμε το 18ο ποτο μας για να καλμαρουμε προσωρινα τη δικαιολογημενη ταραχη μας.

Επρεπε ομως να περασουμε στη μεσα αιθουσα οπου γινοταν το παρτυ, ενας μικρος θεατρικος χωρος, με ολομαυρους τοιχους και ξυλινες κερκιδες...."δεν παω μεσα στα μαυρα σκοταδια αν δεν αναψεις κανενα πορτατιφ!" απαιτησα με βλοσυρο υφος καθοτι εχω ενα ψυχολογικο με αυτους τους χωρους ενθυμουμενη παλαι ποτε παραστασεις σε κατι πρωτοποριακους Φουρνους και Ψησταριες...ευτυχως ενα μικρο φωτακι που ειχε για να βλεπει τη playlist του παρτυ, βοηθησε να δω και τους υπολοιπους καλεσμενους του.

Αποριες της βραδιας (που θα απασχολησουν και τις επομενες γενεες)

Απορια 1η:
πως γινεται αυτο το θεοτρελο πλασμα να εχει τοσο ωραιους και σοβαρους φιλους;; (οι οποιοι ειχαν αραξει στις κερκιδες και επιδιδοντο σε θεατρικοπολιτικες αναλυσεις). Εμεις παλι ειχαμε αλλες εσωτερικες αναζητησεις τυπου: "ποτε θα βγει το φαί;" "σκασε κι ερχονται σουβλακια στις 2" "πως σου φαινεται ο ψηλος διπλα στην κολωνα;" "ωραιος, αλλα προτιμω τον διπλανο του"

Απορια 2η: πως γινεται να κλεινεις τα 33, να ακους ακομη Ηi-5 "Ξερω τι ζητααααωω" και να μη ξερεις πως μπαινει το flash στην ψηφιακη σου;;

Απορια 3η: τι γυρευαν τοσα συρματοπλεγματα στα σπιτια των απεναντι γειτονων; μπας και μας ειδαν κι οχυρωθηκαν καταλληλως;;

Απορια 4η: Αλεξανδρος:"με ρωτησε ο μπαρμαν απο ποια παρασταση ειμαστε, τι να του πω;" -"Ε, πεστου οτι ειμαστε απο το Τσιρκο Μεντρανο!!"


Highlights της βραδιας:

1) τα 200 και πλεον σουβλακια που κατεφθασαν απο τον περιφημο "Καβουρα" προς τερψιν των intellectuals παρευρισκομενων (κι οσο σκεφτομαι τους θεατες της επομενης παραστασης που θα μυριζουν τη τσικνα στην αιθουσα και θ'αναρωτιουνται απο που τους ερχεται...)

2) το kinky κολλαρο σκυλου που του εκανε δωρο (για το σκυλο του φυσικα) γνωστη ξανθια blogger και το οποιο φορεσε με καμαρι στο δεξι του χερι (βρε για το παιδι ειπαμε οτι ειναι, οχι για σενα!)

3)Η Λυρικη Σκηνη (τι γυρευει η Λυρικη στο παρτυ; μη ρωτατε εμενα, ρωτηστε τους νομομαθεις bloggers που συζητουσαν γι αυτην)

4) ο Γιωργος (ενας ειναι ο Γιωργος) που μας ξεκανε με τα αστεια του και τον σεξυ χορο του καθως και για την υπομονη που εδειξε να μας περιμενει μεχρι τις 5 το πρωι να μας μεταφερει στο παρκαρισμενο μας αμαξι (καθοτι τερας τυχης, ειχε παρκαρει απεξω ακριβως!)

5) ο barman, ξερω οτι με μισησε που του καταναλωσα ολο το αποθεμα απο τα παγακια του...αλλα τον ειχα προειδοποιησει!

6) οι ηθοποιοι και λοιποι συντελεστες της παραστασης που μολις ειχε τελειωσει, οι οποιοι εμειναν και στο παρτυ αλλα μας κοιτουσαν διαρκως καχυποπτα (αναρωτιεμαι γιατι...)

7) η Πωλινιτσα, αγαπημενη φιλη του εορταζοντα που μας ελυσε ολες τις αποριες για το που βρηκε τελικα ο ιδιος χωρο να αποθηκευσει την ηλεκτρικη του σκουπα στο νεο του σπιτι...

Αγαπητε μας επιτιμε Βοργια, και παλι Χρονια σου Πολλα και περιμενουμε προσκληση για να χορεψουμε με Hi-5 κι Αλεξια στο νεο σου διαμερισμα :-)))

Σάββατο, Μαρτίου 14, 2009

xmmmm....



υποπτα...πολυ υποπτα πραγματα...

χτες το πρωι αντικρυσα ενα μπουκετο κατακοκκινες ανεμωνες του αγρου να στολιζει το γραφειο μου...

φευγοντας απο τη δουλεια, παρατηρησα οτι οι νερατζιες ηταν φορτωμενες απο μπουμπουκια...

το απογευμα, πηγαινοντας το ταλιμπανοσκυλο βολτα στους αγρους -κι ομως υπαρχουν αγροι και καμποι κοντα στην Αθηνα, που αλλου θα αφηνα το τρελοσκυλο ελευθερο;- διαπιστωσα οτι τα χωραφια ησαν γεματα μαργαριτες και οι μυγδαλιες σε πληρη ανθηση...

Να υποθεσω οτι η πλεον αισιοδοξη (αλλα και εκνευριστικη λογω αθλιων υποσχεσεων στον εαυτο μας και στους αλλους) εποχη του χρονου, η ανοιξη, εισεβαλε για τα καλα;;

Φυλαχτειτε! :-ΡΡ

Υ.Γ.Το παρον post αφιερωνεται στα lost και αιωνιως ερωτευμενα μελη αυτου του Οικου, Id, Αλεξανδρο, Hpstg και Νανακο! (αντε, παλι απο τις ρουγες θα σας μαζευω)

Κυριακή, Μαρτίου 08, 2009

Κι ομως υπαρχει !!!



Το ηξερα βαθεια μεσα μου, οτι καπου εκει εξω στο απεραντο παγκοσμιο χωριο, δεν μπορει, θα υπαρχει κι αλλο τετοιο δειγμα, δεν μπορει να ειμαστε οι μονοι που εχουμε τετοιο σκυλι, οσο κι αν ολοι οι αλλοι επεμεναν οτι εμεις ειμαστε οι παλαβοι που το κραταμε ακομα γιατι απλως "δεν υπαρχει, δεν υπαρχει τετοιο σκυλι".

Ναι, μιλαω για το περιβοητο ταλιμπανοσκυλο, για τα κατορθωματα του οποιου σας ζαλιζω εδω και μηνες.
Η αληθεια ειναι οτι ειχα σταματησει τον τελευταιο καιρο να σας τα περιγραφω γιατι κανεις πια δεν με πιστευε, με θεωρουσαν υπερβολικη, αγχωδη, ακομα και μυθομανη, ωσπου καποιοι που ειχαν την ευτυχια να ελθουν σε προσωπικη επαφη με το εν λογω σκυλι, μαζεψαν αρον-αρον οχι μονο τα οσα ειχαν πει αλλα και τα υπαρχοντα τους και οπου φυγει, φυγει!

Κι ερχεται αυτη η ταινια "Marley and Me" (ελληνικος τιτλος "Μαρλεϋ, ενας μεγαλος μπελας"), και βγαινει το trailer, και παθαινουμε τρελο σοκ! Το σκυλι- πρωταγωνιστης ηταν φτυστος ο δικος μας, οχι μονο στην εμφανιση αλλα και στις σκανταλιες (μη σας πω οτι ο δικος μας ειναι ακομα χειροτερος). Το καλυτερο απ ολα ομως ειναι οτι η ταινια βασιζεται σε πραγματικα γεγονοτα που αφηγειται μεσα απο το ομωνυμο βιβλιο του ο Αμερικανος δημοσιογραφος John Grogan, οποτε εδω εχουμε να κανουμε με αξιοπιστη μαρτυρια κι οχι με μυθοπλασια, ουτε καν υπερβολικες αφηγησεις οπως θα ελεγε καποιος δυσπιστος...

Οπως καταλαβαινετε, δεν υπηρχε περιπτωση να μην παμε να δουμε τη ταινια, οσο κι αν γνωριζαμε οτι ηταν μια ακομη αμερικανικη χαζοκωμωδιουλα, οσο κι αν οι κριτικοι, ξενοι κι εγχωριοι, την ειχαν καταθαψει. Εμας μας ενδιεφερε να δουμε με τα ιδια μας τα ματια οτι υπαρχουν κι αλλα τετοια σκυλια, κι αλλοι τετοιοι "δυστυχοι" ιδιοκτητες σαν εμας. Κι αφου λυωσαμε για ωρες στο YouTube να χαζευουμε το trailer και να ξεκαρδιζομαστε στα γελια, ηρθε επιτελους η πολυποθητη ημερα οπου η ταινια βγηκε στις αιθουσες και σπευσαμε συσσωμοι να την παρακολουθησουμε.

Και περναει το πρωτο μερος μεσα σε γελια και τις αναποφευκτες συγκρισεις με το δικο μας βασανο...να ανατριχιαζουμε συγκορμοι οταν βλεπαμε τον σκυλο σκαρφαλωμενο στον καναπε να ξεσκιζει τα μαξιλαρια αναλογιζομενοι τα δικα μας εναπομειναντα κουρελιασμενα παλαι ποτε μαξιλαρια, μειδιωντας στις σκηνες που τους εκλεβε τα εσωρουχα, ενθυμουμενοι τον απειρο αριθμο καλτσων και βρακιων που μας εχει εξαφανισει ο δικος μας (ενιοτε και εχει καταπιει) και συμπασχοντες καθε φορα που βλεπαμε τον ερμο τον ιδιοκτητη να τρεχει ξωπισω του σε κατασταση παραφροσυνης!

Ωσπου ερχεται και το δευτερο μερος της ταινιας, επιστρεφουμε στην αιθουσα με το γνωστο χαμογελο "ωραια, θα δουμε κι αλλα τρελα επεισοδια με τον απιστευτο σκυλο" και εκει αρχιζει το δραμα... διοτι ο σκηνοθετης ξαφνικα, αποφασιζει να διηγηθει με καθε ανατριχιαστικη λεπτομερεια το τελος του σκυλιου.

Κι εκει που μεχρι τωρα γελουσαμε και διασκεδαζαμε, αρχιζουμε να βλεπουμε πως γερνα το σκυλι, πως γινεται σιγα σιγα ανημπορο, πως αρρωσταινει, πως πηγαινοερχεται στον κτηνιατρο, πως εξαφανιζεται και το αναζητουν στα δαση, πως καταρρεει και πως πεθαινει τελικα, πως του κανουν τη κηδεια, πως το θαβουν με τα αγαπημενα του ειδη. Και δωστου οι επικηδειοι, τα σπαραχτικα λογια των παιδιων-πρωταγωνιστων, ο προσωπικος αποχαιρετισμος του καθενα απο την οικογενεια και παει λεγοντας...ειλικρινα σας λεω, σε πιο νοτισμενη αιθουσα δεν εχω ξανατυχει. Οι θεατες να κλαιμε με μαυρο δακρυ, τα δε παιδακια που εβλεπαν τη ταινια να ξεσπανε σε λυγμους, ο καθενας να προσπαθει να παρηγορησει τον διπλανο του αλλα ματαια, να κλαινε τα καθισματα, να κλαινε οι κολωνες, να κλαινε οι ταξιθετριες, ο μηχανικος προβολης...ευτυχως που ειχαμε και τις κουτες τα ποπκορν και καπου μαζευονταν τα τοσα δακρυα διοτι τα χαρτομαντηλα ειχαν απο ωρα εξαφανιστει. Τι μαζικος θρηνος ηταν κι αυτος! Οι μισοι θεατες εκλαιγαν διοτι προφανως ειχαν καποια αναλογη ιστορια να θυμουνται, οι αλλοι μισοι δε, που δεν ειχαμε χασει σκυλι, διοτι αναλογιζομαστε τι μας περιμενει και με το δικο μας... ενας μονο δεν εκλαιγε σε ολη την αιθουσα, γνωστος και μη εξαιρετεος φιλος μου, ο οποιος χαμογελουσε χαιρεκακα σε ολη τη διαρκεια κι εστελνε συνεχως μηνυματα θριαμβου μεσω του blackberry του: "ευτυχως ξεμπερδεψαμε με το βρωμοσκυλο"!!! αλλα τι να περιμενει κανεις απο γατοφιλους...

Τελος παντων, με ολα αυτα, γυρισαμε σπιτι με μαυρη καρδια, πνιξαμε στα χαδια και τα φιλια το ταλιμπανοσκυλο, το ταίσαμε μεχρι σκασμου με οτι μεζεδες ειχαμε κι απο τοτε καθε σκανταλια, καθε διαολια, καθε ζημια που κανει, την αντιμετωπιζουμε με στωικο χαμογελο κι απεραντη τρυφεροτητα γιατι, οπως ελεγε κι ο συγγραφεας αυτης της ιστοριας: "A dog doesn't care if you're rich or poor, educated or illiterate, clever or dull. Give him your heart and he will give you his".


Και τωρα με συγχωρειτε, πρεπει να κλεισω εδω γιατι εχω να ραψω το δερματινο της κορης μου, το αγαπημενο πουλοβερ του γιου μου και την καλη μου μπλουζα που δοκιμαστηκαν εσχατως απο τα δοντακια του γλυκου μας ταλιμπανοσκυλου...

Υ.Γ. δειτε το trailer στην αρχη του ποστ και τοτε θα μας κατανοησετε πραγματικα ;-)