Το Παρτυ

Η προσκληση που εφτασε στο μεηλ μας απο επιτιμο μελος του Οικου μας για το (μεταμεσονυκτιο) παρτυ των γενεθλιων του, φανταζε ιδιαιτερα απειλητικη.

Αφενος μεν για την ωρα που γινοταν - μετα τις 12, τι στο καλο, τον κομη Δρακουλα ειχε καλεσμενο;- αφετερου γιατι ο τροπος που ηταν διατυπωμενη δεν σου αφηνε κανενα περιθωριο να πας με αδεια χερια, ουτε καν να προφασιστεις μερικη αμνησια...

Οποτε, αφου εφαγα ολο το Σαββατιατικο πρωϊνο να ψαχνω για δωρο κι ολο το Σαββατιατικο απογευμα να ξεροσταλιαζω στο κομμωτηριο με ενδιαμεση σταση το Σαββατιατικο μεσημεριανο οπου ετρεχα το ταλιμπανοσκυλο στους καμπους, κατηφορισα παρεα με τον Αλεξανδρο Βοργια στο πιο πολυπαθο σημειο της Αθηνας, τα Εξαρχεια...ευελπιστωντας να μη σκασουν μυτη οι κουκουλοφοροι και μαζευω τις ζαντες και τα τζαμια του αυτοκινητου μου απο τα πεζοδρομια.

Εννοειται φυσικα πως παρκαραμε με τη πρωτη.... τη πρωτη αυγουλα εννοω, μιας και γυρνωντας και ψαχνοντας εναγωνιως για μια θεση ελευθερη, κοντεψε να μας βρει το ξημερωμα. Ας οψεται ο φιλος μας ομως...

Τελικα με τα πολλα φτασαμε και μας υποδεχτηκε περιχαρης ο εορταζων, ενδεδυμενος καταλληλως για τη περισταση (μη φανταστειτε κανενα κοστουμι, ενα μακο φορουσε οπου πανω του ειχε γραψει με σχολικο μαρκαδορο τα ακατανομαστα....)

Δεν μπορω να πω ομως, ηταν ευγενεστατος και απολυτα φιλοξενος, τουτεστιν με το που σκασαμε μυτη, κουβαλησε αμεσως τους κουβαδες με τα πατατακια και τα δρακουλινια (ειπαμε μεταμεσονυκτιο παρτυ γαρ) καθως και το αγαπημενο του σνακ, ΩΜΑ ΖΥΜΑΡΙΚΑ, τα οποια μασουλουσε απτοητος μπροστα στα εμβροντητα ματια μας για να μας αποδειξει ποσο νοστιμα ηταν! Ευτυχως ειμασταν ακομη στο μπαρ και παραγγειλαμε το 18ο ποτο μας για να καλμαρουμε προσωρινα τη δικαιολογημενη ταραχη μας.

Επρεπε ομως να περασουμε στη μεσα αιθουσα οπου γινοταν το παρτυ, ενας μικρος θεατρικος χωρος, με ολομαυρους τοιχους και ξυλινες κερκιδες...."δεν παω μεσα στα μαυρα σκοταδια αν δεν αναψεις κανενα πορτατιφ!" απαιτησα με βλοσυρο υφος καθοτι εχω ενα ψυχολογικο με αυτους τους χωρους ενθυμουμενη παλαι ποτε παραστασεις σε κατι πρωτοποριακους Φουρνους και Ψησταριες...ευτυχως ενα μικρο φωτακι που ειχε για να βλεπει τη playlist του παρτυ, βοηθησε να δω και τους υπολοιπους καλεσμενους του.

Αποριες της βραδιας (που θα απασχολησουν και τις επομενες γενεες)

Απορια 1η: πως γινεται αυτο το θεοτρελο πλασμα να εχει τοσο ωραιους και σοβαρους φιλους;; (οι οποιοι ειχαν αραξει στις κερκιδες και επιδιδοντο σε θεατρικοπολιτικες αναλυσεις). Εμεις παλι ειχαμε αλλες εσωτερικες αναζητησεις τυπου: "ποτε θα βγει το φαί;" "σκασε κι ερχονται σουβλακια στις 2" "πως σου φαινεται ο ψηλος διπλα στην κολωνα;" "ωραιος, αλλα προτιμω τον διπλανο του"

Απορια 2η: πως γινεται να κλεινεις τα 33, να ακους ακομη Ηi-5 "Ξερω τι ζητααααωω" και να μη ξερεις πως μπαινει το flash στην ψηφιακη σου;;

Απορια 3η: τι γυρευαν τοσα συρματοπλεγματα στα σπιτια των απεναντι γειτονων; μπας και μας ειδαν κι οχυρωθηκαν καταλληλως;;

Απορια 4η: Αλεξανδρος:"με ρωτησε ο μπαρμαν απο ποια παρασταση ειμαστε, τι να του πω;" -"Ε, πεστου οτι ειμαστε απο το Τσιρκο Μεντρανο!!"


Highlights της βραδιας:

1) τα 200 και πλεον σουβλακια που κατεφθασαν απο τον περιφημο "Καβουρα" προς τερψιν των intellectuals παρευρισκομενων (κι οσο σκεφτομαι τους θεατες της επομενης παραστασης που θα μυριζουν τη τσικνα στην αιθουσα και θ'αναρωτιουνται απο που τους ερχεται...)

2) το kinky κολλαρο σκυλου που του εκανε δωρο (για το σκυλο του φυσικα) γνωστη ξανθια blogger και το οποιο φορεσε με καμαρι στο δεξι του χερι (βρε για το παιδι ειπαμε οτι ειναι, οχι για σενα!)

3)Η Λυρικη Σκηνη (τι γυρευει η Λυρικη στο παρτυ; μη ρωτατε εμενα, ρωτηστε τους νομομαθεις bloggers που συζητουσαν γι αυτην)

4) ο Γιωργος (ενας ειναι ο Γιωργος) που μας ξεκανε με τα αστεια του και τον σεξυ χορο του καθως και για την υπομονη που εδειξε να μας περιμενει μεχρι τις 5 το πρωι να μας μεταφερει στο παρκαρισμενο μας αμαξι (καθοτι τερας τυχης, ειχε παρκαρει απεξω ακριβως!)

5) ο barman, ξερω οτι με μισησε που του καταναλωσα ολο το αποθεμα απο τα παγακια του...αλλα τον ειχα προειδοποιησει!

6) οι ηθοποιοι και λοιποι συντελεστες της παραστασης που μολις ειχε τελειωσει, οι οποιοι εμειναν και στο παρτυ αλλα μας κοιτουσαν διαρκως καχυποπτα (αναρωτιεμαι γιατι...)

7) η Πωλινιτσα, αγαπημενη φιλη του εορταζοντα που μας ελυσε ολες τις αποριες για το που βρηκε τελικα ο ιδιος χωρο να αποθηκευσει την ηλεκτρικη του σκουπα στο νεο του σπιτι...

Αγαπητε μας επιτιμε Βοργια, και παλι Χρονια σου Πολλα και περιμενουμε προσκληση για να χορεψουμε με Hi-5 κι Αλεξια στο νεο σου διαμερισμα :-)))