Μετα από ένα ωραιοτατο Σαββατιατικο cocooning, σημερα σηκωθηκα νωρις για τα Κυριακατικα δεδομενα μου. Αντικρυζω μια φοβερη λιακαδα (α, να θυμηθω ν’ απλωσω τη μπουγαδα) και κατευθυνομαι προς τη κουζινα να φτιαξω τον πρωτο καφε της ημερας. Ριχνω μια ματια στις κρεββατοκαμαρες του γιου και της κορης, αμφοτεροι λειπουν, κοιμηθηκαν στα ταιρια τους τα χρυσα μου, χοχοχο, μια χαρα τους βρισκω.
Βαζω το πλυντηριο των πιατων και κανω τις σχετικες προετοιμασιες για το φαγητο (όχι, δεν ξεφυλισα κανενα delivery, Κυριακας κι εορτας ειπαμε ότι μαγειρευω), ενοσω ταυτοχρονα ριχνω και μια ματια στη μπλογκοσφαιρα. Χτυπα το τηλεφωνο, είναι η κολλητη μου, δε προλαβαινουμε να βγουμε για καφε και τον πινουμε τηλεφωνικως με γελια κι ευχες για καλη εβδομαδα.
Επιστρεφω στη κουζινα και Oh My God, τι αντικρυζουν τα ματακια μου;;;;; Το πλυντηριο των πιατων εχει ξεχυλισει από αφρους κι οση ωρα εγω μιλουσα στο τηλεφωνο, τα παντα σκεπαστηκαν από μπουρμπουληθρες!!
Αντιδραση πρωτη: «Θα αποκεφαλισω τον υδραυλικο, μου ειπε ότι το εφτιαξε τη προηγουμενη φορα και τωρα παλι τα ιδια!»
Αντιδραση δευτερη: «Παει η απολαυση του Κυριακατικου καφε μου!»
Αντιδραση τριτη: «Α, όχι, δεν θα μου χαλασει τη διαθεση, ας βαλω μουσικη!»
Ανοιγω το ραδιοφωνο και με τους ηχους της
Amy Winehouse, αρπαζω σκουπες και σφουγγαριστρες να μαζεψω το αφριζον τοπιο.
«They tried to make me go to rehab, I said, "No, no, no" γεια σου ρε Αmy! (τωρα πως ταιριαζει αυτό ειδικα το τραγουδι με το ολο σκηνικο, μη το ψαχνετε και κυριως μη κολλατε στους στιχους, εμεις μονο το ρυθμο θελουμε)
Κι αφου ξεμπερδεψα με τις σαπουναδες , αποφασιζω να φτιαξω τον δευτερο καφε της ημερας, φραππε αυτή τη φορα για αλλαγη. Παω να πιασω το ηλεκτρικο χτυπηρι που ηταν ξεχασμενο στη πριζα, και WOWWWWWWW, ΜΕ ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΟ ΡΕΥΜΑ!!!
Τρανταζομαι ολοκληρη, καθοτι τα ποδια μου γυμνα και βρεγμενα λογω του προηγουμενου πλατσουρισματος, λειτουργησαν ως τελειος αγωγος ηλεκτρισμου!! Τωρα ειμαι που εχω γινει πυραυλος, κυριολεκτικα και μεταφορικα αυτή τη φορα!!!
Να το παρω ως γκαντεμια;; No way!! Στηνω αυτι στο ραδιοφωνο, κοιτα συμπτωση, τραγουδα ο
Max Raabe που μου αρεσει πολύ, τελεια, το κεφι μου ανεβαινει, δε θα πεθανουμε ποτε κουφαλα νεκροθαφτη!! Ριχνω 422 παγακια στον φραπε και τον πινω στην υγεια μου.
Μηνυμα στο κινητο από το
Idaki, για να συναντηθουμε για καφε. Θελω να της περιγραψω το σκηνικο που ειμαι, με τις αφρους να στεγνωνουν ολουθε γυρω, το μαλλι ορθιο από το κεραυνοβολημα, αλλα δε λεω τιποτα, προτιμω να τα πουμε από κοντα γελωντας.
Με αυτά και με τουτα, περασε η ωρα και συνειδητοποιω ότι δεν εχω απλωσει τα ρουχα της μπουγαδας, τρεχω εξω στον κηπο, τραβαω σχοινια κι απλωστρες, τα γεμιζω κι ευχαριστημενη επιστρεφω να συνεχισω τον καφε μου. Μολις πινω μια γουλια, ακουω ένα ΝΤΑΠ-ΝΤΑΠ-ΝΤΑΠ, από τη διπλανη πολυκατοικια. Δε δινω σημασια, αναβω τσιγαρο και ελεγχω το φαγητο. Ακουω ξανα ΝΤΑΠ-ΝΤΑΠ κι αφηρημενη σηκωνω το βλεμμα και κοιτω εξω από τη πορτα. ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΔΩ;;;;;;;;
Ένα τεραστιο συννεφο από σκονη να πλαναται πανω από τα φρεσκοπλυμμενα ρουχα μουυυυυυυυυυυυυυυ!!!!
Καποια «προκομμενη νοικοκυρα», λες και περιμενε πρωτα ν’ απλωσω τη μπουγαδα μου, τιναξε όλα της τα χαλια απο πανω της!!!!! ΚΡΑΤΑΜΕ ΜΕ ΓΕΙΤΟΝΟΙ ΜΗ ΤΗ ΞΕΜΑΛΛΙΑΣΩΩΩΩΩ!!! Κοιταζω να δω από ποιο διαμερισμα προηλθε αυτος ο βομβαρδισμος, ψυχη ζωσα πουθενα, αμ θα σας φτιαξω εγω, θα υψωσω ένα φρακτη ισα με τον πυργο του Αιφελ να βρω την ησυχια μου! Τι πρωϊνο κι αυτό, καποιος μου κανει φαρσα, δε μπορει!
Βουταω τα ρουχα αρον-αρον, τα ξαναβαζω στο πλυντηριο και σταυροκοπιεμαι μην αρχισει κι αυτό να βγαζει αφρους, άλλο μπουρμπουληθρατο σκηνικο δεν θα αντεξω.
Επιστρεφω στον καφε μου μονολογωντας
«αφου ρε Λουκ το ξερεις, όταν ανακατευεσαι με κουζινα κι οικιακα, μανταρα τα κανεις, κι αν δεν τα κανεις εσυ, με καποιο μαγικο τροπο γινονται μονα τους, ας τα να πανε στο καλο! Μωρε καλα κανω και θελω τα Κυριακατικα πρωϊνα μου να τα περναω εξω από το σπιτι, μακρια από το ναρκοπεδιο της κουζινας και του νοικοκυριου. Ας ελπισουμε τουλαχιστον να πετυχε το κοτοπουλο με τη μουσταρδα, τι διαολο, τοσες φορες το εχω φτιαξει»
Αρνουμαι να κοιταξω τη κατσαρολα, από φοβο μηπως στραβωσει και το ωραιο μου φαγακι, δυναμωνω το ραδιοφωνο, παιζει
"Don't cry for me Argentina", αχαχαχαχα, τι συγκυρια κι αυτη! Ψαχνω τα τσιγαρα μου για να χαλαρωσω, ο,τι και να εγινε εγω επιμενω να απολαυσω τον καφε μου…..ανοιγω το πακετο, κοιταω…….ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΤΑ ΤΣΙΓΑΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!
Jesus, wake me up when Sunday ends!!!!
Ορίστε μια εικονογράφηση του αξεπέραστου Αρκά από το άλμπουμ του Αιωνιότητα Είναι Θα Περάσει. Τα σχόλια για την εθνική τραγωδία που ζούμε, δικά σας.
Το 2008 μας μπήκε φουριόζικο!