Loucretia's

Τετάρτη, Νοεμβρίου 29, 2006

Στη Γουρούνα ολοταχώς!

Πέμπτη, Νοεμβρίου 23, 2006

For your ice only...


Προσεχως...



( φωτο Sergio Padura απο το www.pbase.com)

Παρασκευή, Νοεμβρίου 17, 2006

These boots are made for raining...


-Επειδη ειμαστε ευγενικοι, χαμογελαστοι, αισιοδοξοι και sunshine τυποι... (καθε αντιρρηση επ αυτου, θα διωχθει ποινικα)

-Επειδη λεμε οχι στη μουρτζουφλια, τη καντιφλια, την ομιχλη και το καταθλιπτικο mood του χειμωνα...

-Επειδη αντιστεκομαστε στο total black, total grey, total brown που απαιτει το season's dress code ...(καλε σαν τον i-blog γραφω, θου κυριε)

-Επειδη λατρευουμε το Eurovision's song "Ανοιξη" με τη Σοφια Βοσσου...

...αποφασισαμε να υποδεχτουμε τον χειμωνα πανοπλοι κι αποφασισμενοι, ιδου λοιπον το νεο μου αποκτημα, οι ανθισμενες (οχι μανολιες) αλλα γαλοτσες!! (μη τυχον και πιασω κανενα να τους ριχνει φυτοφαρμακο, την εβαψε!)

Βρεξε οσο θες τωρα παλιοκαιρε, ριξε τον Νειλο και τον Αμαζονιο απο τον ουρανο, δε μας τρομαζει τιποτα!!


σημ. οι μποτες ποζαρησαν με ναζι και λαμψη στο ατελιε του Αλεξανδρου και φυσικα το τραγουδι που συνοδευει το κειμενο δεν θα μπορουσε να ηταν αλλο απο το πολυαγαπημενο "These boots are made for walking" της Nancy Sinatra.

Τετάρτη, Νοεμβρίου 15, 2006

Οταν οι bloggers πανε θεατρο…


...δεν το κανουν φυσικα επειδη θελουν να βρεθουν κοντα στη τεχνη (μη τρελαθουμε κόλας) αλλα επειδη είναι μια καλη ευκαιρια για αγριο κοινωνικο σχολιασμο (aka καλλιαρντεμα) των τελευταιων νεων της μπλογκοσυνης και εξασκηση στο γνωστο κι αγαπημενο μας αλληλοθαψιμο.

Η προσκληση για θεατρο ηρθε από blogger μεσω φιλου blogger. Kι ως συνεπεις θεατροφιλοι επιδοθηκαμε για βδομαδες σε ατελειωτες διαπραγματευσεις και προβληματισμους.

Για το εργο;
Για τον σκηνοθετη;
Για τους ηθοποιους;
Για τα σκηνικα;

Όχι δα.

Πρωτον για να συμφωνησουμε στη μερα και την ωρα. Αν νομιζετε πως είναι κατι ευκολο κι απλο, σας γελασανε. Ο ενας δεν εβγαινε Σαββατα, ο άλλος δεν εβγαινε καθημερινες, η τριτη ειχε γαμο της τριτοξαδερφης της συμπεθερας, ο τεταρτος να τελειωσει το διδακτορικο του λες κι ο καθηγητης θα τον περιμενε στην εξοδο του θεατρου, ο πεμπτος να παραδωσει εργασια, κυλησε σχεδον ενας μηνας, η παρασταση κοντευε να κατεβει κι εμεις εκει, ν’ ανταλλασουμε ποταμους emails για τα διαδικαστικα.

Κι αφου ρημαδοκαταληξαμε στη ρημαδομερα και ωρα, αρχισε νεος κυκλος προβληματισμων. Βλεπετε, η παρασταση περιελαμβανε και ποτο. Τι ηταν να μας το πουνε;; Νασου καινουργια emails από την αρχη, εγω δε πινω ποτο χωρις ξηροκαρπια, θα φερω φυστικια, εσυ θα φερεις τα μπωλ, εγω θελω φουντουνια, οχι εγω θελω Αιγινης, μη τυχον κι ακουσω τσακα-τσουκα στη παρασταση θα κανεις 3 μηνες να δεις linkblogs από μενα, εγω δεν ειμαι γυφτος, να τα φερεις εσυ καθαρισμενα, εγω θα τα φερω αλλα μη τυχον απλωσεις το κουλο σου κι αλλα τετοια θεατρικα δρωμενα που μας εφεραν τελικα στο κατωφλι της παραστασης εξουθενωμενους από τη μαχη περι εδωδιμων κι αποικιακων, αλλα αποφασισμενους να πραγματοποιησουμε το καθηκον μας προς τη τεχνη.
(φημες οτι η ανωτερω αλληλογραφια ζητηθηκε απο το Δελφιναριο για το ερχομενο καλοκαιρι, κρινονται ως βασιμες)

Κι αφου συναντηθηκαμε στην αιθουσα κι ανταλλαξαμε τις γνωστες μας φιλοφρονησεις "το χαλι σου εχεις παλι", "ποσα φιλετα στρουθοκαμηλου εβαλες στη μουρη σου για να σιωσει", "προλαβες και τη Κοτοπουλη βρε θηριο;" "ευτυχως εχει χαμηλο φωτισμο και δε φαινεται η ηλικια σου", "με διαβασες στη Καθημερινη;", "α, σορρυ, δεν διαβαζω διανυκτερευοντα φαρμακεια", "αν συνεχισετε ετσι εγω θα φυγω", "φυγε αλλα αφησε μας το ποτο σου", αραξαμε στον καναπε περιμενοντας το τριτο κουδουνι. Εν τω μεταξυ προλαβαμε και κρεμασαμε μερικα ακομα κουδουνια μεταξυ μας.

Για τη παρασταση μη με ρωτησετε, δε θα πω πολλα, μονο δυο πραγματα:
α) οτι γνωστος blogger χειροκροτουσε ενθουσιασμενος αναγκαζοντας με να του υπενθυμισω ότι η τελευταια παρασταση που ειχε δει ηταν με τον Μπαρμπα-Μυτουση (προφανως επι Πλαστηρα) και
β) ότι η πρωταγωνιστρια που επαιζε τη Κλυταιμνηστρα, στο τελος αυτοκτονησε βυθιζοντας ένα μαχαιρι στη κοιλια της. Τωρα γιατι αυτή η σκηνη μου θυμισε τον εαυτο μου οταν περιδιαβαινει τη μπλογκοσφαιρα, θα σας γελασω, η επιστημη ισως το απαντησει.


Στη συνεχεια πηγαμε για ένα ποτακι. Μεταφραση: οταν οι bloggers λενε «ποτακι» εννοουν δορυφορικες πιατελες με μεζεδες, δωδεκαθεσιες πινακωτες με ψωμια και μερικα καζανια από μπυρα. Κατι απλο και λιτο, ετσι για να μιλησουμε για τη παρασταση (αυτή που επροκειτο να δωσουμε φυσικα, γιατι η προηγουμενη ειχε περασει στην ιστορια)

Ο γνωστος blogger «δεν-τρωω-ποτε-μετα-τις-9» αφου καταβροχθισε ένα σνιτσελ 18 m2, αφησε στο τελος μια φουντιτσα από μπροκολο, ετσι για να μη βαρυστομαχιασει. Στη συνεχεια επεμενε να δοκιμασει «αυτή τη γαριδα» (η οποια παρεμπιπτοντως ηταν onion rings) κι «εκεινο το παντζαρι» (βλεπε λιαστη ντοματα) προκαλωντας αλλεπαλληλα εγκεφαλικα στον σεφ του μαγαζιου (εμεις ειχαμε παθει ανοσια πλεον).

Ο Αλεξανδρος από την άλλη, παρολη τη συσταση της σερβιτορας να προσεξουμε τις κροκετες που περιειχαν καυτερη πιπερια, συνεχιζε αταραχος να τις δοκιμαζει μονολογωντας, «μα σοβαρα είναι αυτό καυτερο;; και που να φατε Ταϊλανδεζικο, να δειτε τι θα πει καυτερο!». Παρασυρθηκαμε κι εμεις και καναμε το λαθος να δοκιμασουμε……ένα θα σας πω μονο, από καθαρη τυχη δεν διανυκτερευσε η Πυροσβεστικη εξω από το μαγαζι.

Μονο η Μαρκησια, πιστη στις αρχες της και στον Ρολαν Μπαρτ, εδειξε εγκρατεια και περιοριστηκε σε ένα ποτηρι μπυρα και στην αναποληση των αγαπημενων της εκθεσεων στο Λονδινο. Φυσικα εδειξε και τον καλυτερο της εαυτο αφου απενειμε σε μελος της παρεας μας τον τιτλο "Μr Sitemenos of the Month" (μετα απο δηλωση του οτι επιθυμουσε διακαως να ποζαρει στο Play-girl) γεγονος που την ανεβασε κατακορυφα στην εκτιμηση μας και μας εκανε να της προσφερουμε ομοφωνα τιμητικη θεση στον Οικο των Βοργιων!!

Ο δε e-lawyer, με υφος «Χαμενος-στις-Αγωγες» και κατακοπος καθοτι αρτι αφιχθεις από το γραφειο του, αρκεστηκε σε ένα ποτηρι νερο, καταγγελοντας τις γαστρονομικες μας ασυδοσιες. Στην παρατηρηση μας ότι ηταν ιδιαιτερα χλωμος, ανελαβε να τον καθησυχασει ο Κοκοβιος, με τη γνωστη του ανεση «νομιζω πως εχεις ικτερο» (!)

Για το ρεσιταλ που εδωσε ο Northaura, δεν θα πω, είναι υπερανω πασης περιγραφης. Αυτό το παιδι εχει μοναδικο ταλεντο, όχι μονο στις μιμησεις αλλα και στον τροπο που εκτοξευει τις κορυφαιες του ατακες. Με υφος γλυκο κι αθωο "δεν ειδα-δεν ξερω-δεν ακουσα" και "δεν-κουμπωνω-ποτε-τη-σαλοπετα-μου" σχολιαζε τους παντες και τα παντα, προκαλωντας τρανταχτα γελια σε τετοιο σημειο που να με κανει να ξεχασω ότι το μαγαζι δεν σερβιριζε coca cola (για οσους με ξερουν καταλαβαινουν τι σημαινει αυτό)

Το τελευταιο που θυμαμαι από την επεισοδιακη αυτή βραδια, ηταν ο διαλογος μου με τον νεαρο σκηνοθετη:

-«Ενδιαφερουσα η παρασταση, εχετε σπουδασει σκηνοθεσια;»
-«Όχι, βιολογια!!!
»

Τετάρτη, Νοεμβρίου 08, 2006

Άσπρο Μαύρο Όνειρα Κάνωωωω! ♫


Τελικά έχει πολύ πλάκα να γνωρίζεις από κοντά κάποιο από τα πρόσωπα που η μουσική τους ήταν κομμάτι του soundtrack των εφηβικών σου χρόνων!

Ειδικά όταν αυτό που έχεις απεναντί σου είναι ένα πραγματικά ζεστό χαμόγελο και μια πανέξυπνη κοπέλα!

Για όλους εσάς τους fans που έχετε πάθει σύνδρομο στέρησης και αναρωτιέστε που έχει εξαφανιστεί τα τελευταία χρόνια η απόλυτη Pop Star των late 80s, το Δαιμόνιο και Bοργιώδες (βεβαίως βεβαίως) ιστολόγιο μας, μπορεί να σας πληροφορήσει αποκλειστικά, ότι είναι μια χαρά και περισσότερη λαμπερή από ποτέ!

Ετοιμάζει αθόρυβα το comeback της, ενώ παράλληλα προωθεί νέους καλλιτέχνες όπως το συγκρότημα Έλευσις μέσα από τη δική της δισκογραφική εταιρεία.

Άπαντες οι Βοργίες ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ και ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ την Αλέξια!

(hpstg είπες κάτι καλό μου; Πίσω στο δωμάτιο σου γρήγορααα γιατί θα σε ταΐσω στα λιοντάρια!)

Γι' αυτό λοιπόν αγαπητοί μου αναγνώστες δηλώστε την λατρεία σας προς το προσωπό της Αλέξιας εδώ και τώρα!

Ποιός ξέρει ίσως σας διαβάσει και επισπεύσει το comeback της!

(Κοκοβιέ χρυσέ μου είπες κάτι για τα contacts του Οίκου μας; Άσε τα σάπια και έλα έδω να δηλώσεις τον θαυμάσμο σου στο πρόσωπο της Μεγάλης Καλλιτέχνιδος ΤΩΡΑ! Μην σε περιλάβω πάλι, ειδικά τώρα που έχω στα χέρια μου την αλληλογραφία σου με την Λουκρητία!)

Αχ Αλέξια darling μας ακούς; Δεν μπορούμε άλλο Καλομοίρα πια! Μπουχτίσαμε οι Βοργίες με όλα αυτά τα pop-wannabes! Θέλουμε νέο δίσκο τώρα! Pretty please with sugar on top!

Φανατικά δικός σου ο Αιώνιος Οίκος της Αμαρτίας (σύσσωμος)!

Υ.Γ. Δεν πιστεύω να τολμήσει κανείς σας να δεί το παραπάνω video και να μην βάλει τα ηχεία στο τέρμα!