The world is turning...

Σε αδειο καταστρωμα

Βρεχει αποψε, αναρωτιεμαι τι Ιουνιο ζουμε. Ας μου πει καποιος.

Ειχα συνηθισει τις βροχες και τις αστραπες να εισβαλουν στις χειμωνιατικες νυχτες μου, οχι ομως και στα καλοκαιρινα βραδια μου, αυτα τα βραδια ειναι για να τραγουδουν οι τζιτζικες, να μενει η πορτα ανοιχτη, να φερνει το αερακι τον ηχο απο τις κουβεντες των γειτονων που ποτιζουν τους κηπους τους.

Να δεις που τελικα μας γλωσσοφαγαν οι Γερμαναραιοι, λυσσαξαν με τον ηλιο και τη θαλασσα μας που "ολο μας ξεμυαλιζουν και δεν στρωνομαστε να δουλεψουμε" σε αντιθεση με αυτους που καθε νιφαδα του χιονιου τους φωναζει ποσο εργατικοι και προκομενοι ειναι. Τοση μιρλα πια, μας την εστειλαν σε μαυρα συννεφα να χειμωνιασει το καλοκαιρι μας. Λες και δεν μας φτανει η προσωπικη κ΄ εθνικη μας βαρυχειμωνια.

Ειναι και το αλλο.

Ψαχνω στα ματια σας να δω το βλεμμα σας και δεν το βλεπω. Σαν ταξιδιωτες μονοι σε αδειο καταστρωμα. Μην αφηνετε τη βροχη να μπαινει αναμεσα μας.

Καληνυχτα και καλη βδομαδα :-)

φωτο: Δημητρης Π.