Παραμυθακι

Μια φορα κι ενα καιρο ηταν μια πριγκιπισσα θλιμμενη (μη με ρωτατε γιατι ηταν θλιμμενη, ολες οι πριγκιπισσες των παραμυθιων μες στη μουντρουχα ειναι!)

Ηταν τοσο θλιμμενη που η θλιψη ειχε γινει δευτερη σκια της



Γιατι ολα ησαν παγωμενα κι αδιεξοδα



Χωρια που την φυλαγαν κατι περιεργα πλασματα



Μοναδικη της παρηγορια ηταν η αγαπημενη της σοκολατα



Ωσπου μια μερα, ενα πουλακι της χαρισε ενα σπανιο happy



Και ολα γυρω της ανθισαν ξαφνικα



Και πηραν το δικο τους χρωμα



Ετσι η πριγκιπισσα το ΄σκασε και επεστρεψε στα παλια της λημερια



Θυμηθηκε τις αγαπημενες της συνηθειες



Εσμιξε με τους φιλους της



Εγιναν ολοι μια χαρουμενη παρεα



Και ξελυσσαξαν να παιζουν το αγαπημενο τους παιχνιδι



Τοτε το πουλακι εφυγε




Αφησε ομως πισω του ενα αγρυπνο ματι



Για να της υπενθυμιζει διαρκως:




Υ.Γ. το ιδιο πουλακι μου ειπε οτι σημερα καποιος εχει γενεθλια οποτε του το αφιερωνω εξαιρετικα... :-ΡΡ