Loucretia's

Τετάρτη, Απριλίου 05, 2006

Στάχτη δεν πιάνει η γωνιά μου... - Part II

Το Σάββατο ξημερώνει ηλιόλουστο, κι εμείς παίρνουμε τους δρόμους να παραλάβουμε το αυτοκίνητο και να φύγουμε, λέμε, προς Λουξεμβούργο. Μας πέφτει το υπ’αριθμόν 666 AVA 60 Kia Picando [ουουου σιξ σιξ σιξ] αλλά πρέπει να βρούμε και χάρτη... οπότε πίσω στο διαμέρισμα-μινιόν για να τυπώσουμε από το [ακριβέστατο] ViaMichelin.com τη διαδρομή.


Η Νικόλ εξαφανίζεται να ρωτήσει τη γειτόνισσα για προτεινόμενα σημεία ενδιαφέροντος, και ξαφνικά χτυπάει το κουδούνι: η συμπαθέστατη γιαγιά δισχιλίων ετών που μόλις ανέβαινε μαζί μας στο ασανσέρ μού κραδαίνει ένα τεράστιο στυλό εξηγώντας ότι πιστεύει πως αντικατέστησα με αυτό τα κλειδιά του σπιτιού της, και προβαίνει σε αναποδογύρισμα του ψάθινου ζεμπιλιού της για να μού το αποδείξει. Στο μεταξύ ταρακουνά και την τσάντα της από την οποία ακούγεται ήχος μεταλλικών αντικειμένων που χτυπούν μεταξύ τους, και προσπαθώ να την καλμάρω και να της πω να ψάξει εκεί – δεν χρειάζεται όμως διότι την ανοίγει μόνη της να δω ότι «να δες! Λείπουν!» και τα κλειδιά κάνουν κούκου από την εσωτερική τσεπούλα! Οι απολογίες κρατούν περίπου 20 λεπτά, στα οποία μαθαίνουμε πως είναι κουφή, ότι ο γιος της λέει πως είναι γκαγκά και αυτή είναι πολύ ξεροκέφαλη για να το παραδεχτεί, και πως δεν θέλει να μπει σε γηροκομείο αλλά αν έχω προσβληθεί με την ανυπόστατη κατηγορία της θα μπορούσα να το κανονίσω. Αποσβολώνομαι αλλά με τα πολλά καταφέρνουμε να την παρηγορήσουμε και να την βάλουμε στο ασανσέρ και πάλι.


Η Νικόλ στο μεταξύ, έχει εναλλακτική πρόταση εκ γειτονίσσης: να πάμε στη Βασιλεία αντί Λουξεμβούργου, συνοδεία χαρτών και τουριστικών οδηγών. Και δεν πάμε; Μιάμιση ώρα μόλις, ό,τι πρέπει για καφέ. Η διαδρομή σκέτη βουκολική απόλαυση και πολλά γέλια για την κατάσταση της γαλλικής autoroute, μέχρι τα τελωνεία της Ελβετίας όπου είχαμε τα διαβατήρια έτοιμα αλλά μας κολλάει ο ελεγκτής να προμηθευτούμε το ετήσιο «πάσο» για την Bahnhof [τούτο είν' το ελβετικό οδικό δίκτυο].

Id: Το χρειαζόμαστε για να πάμε μέχρι τη Βασιλεία χριστιανέ μου;
Ε: Δεν είναι υποχρεωτικό, αλλά μπορείτε να το πάρετε για να πάτε παραπέρα.
Id: Μα δεν θέλουμε!
Ε: Τι, μόνο στη Βασιλεία θα πάτε; Έχει κι άλλες πόλεις η Ελβετία!
Id: Κάνε πέρα, μη σε πατήσω!
Νι: Έλα ρε, γλυκούλης ήταν!
Id: Ωραία, σκάστου 27,8 ευρώ εσύ.


Μίνι μάθημα γεωγραφίας: η Βασιλεία είναι πάνω στο Ρήνο, ο οποίος τη χωρίζει στη Μικρή [εμπορικό κομμάτι] και τη Μεγάλη [παλιά πόλη]. Επίσης, ως Ελβετική πόλη, συμβαίνει να συναλλάσσονται οι άνθρωποι με ελβετικά φράγκα, το οποίο εμείς έχουμε λησμονήσει ολοσχερώς μέχρι τώρα, και ψάχνουμε σαν τρελές να βρούμε ΑΤΜ γιατί χωρίς χρήματα για παρκόμετρο δεν μπορούμε να αφήσουμε το αυτοκίνητο πουθενά. Στη σωτηρία μας έρχεται εργένης Ελβετός με τα τρισχαριτωμένα σκυλάκια του, τον οποίο ρωτάμε για το πάρκινγκ και μας προτείνει όχι μόνο να παρκάρουμε δωρεάν στην θέση του που προορίζεται για κατοίκους της περιοχής και να μας δανείσει την μπλε του κάρτα, αλλά να μας την αλλάζει και κάθε μια ώρα μέχρι την ελεύθερη στάθμευση το βράδυ. Τους ξέρατε εσείς για φιλόξενους; Εγώ όχι. Ε, μάλλον είναι.


Στην πρώτη γύρα μας στη μικρή Βασιλεία όπου κάναμε μισή ώρα να βγάλουμε φράγκα διότι – φυσικά - δεν είχαμε ιδέα περί της ισοτιμίας, πέφτουμε κατευθείαν πάνω σε Έλληνες και μάλιστα δύο μόνιμους κατοίκους εδώ και 35βάλε χρόνια. Μας στέλνουν στη μεγάλη Βασιλεία να χαζέψουμε κτήρια, να φάμε στο χέρι [εκπληκτική μπαγκέτα με σαλάμι και ένα περίεργο ελαφρύ ντρέσινγκ, Αθήναιε] στην πλατεία του σκαλισμένου στο ξύλο Δημαρχείου, και να επισκεφτούμε τα καφέ στη Freigasse όπου συχνάζουν «νέα παιδιά σαν κι εσάς».


Παίζουμε τους δύο χάνους του Basel, αλλά φυσικά αδυνατώ να αντισταθώ στην αγορά αναμνηστικών ρούχων [παλιό χούι] και χτυπάω μια καταπληκτική φούστα Roberto Cavalli, και αφού έχω σύρει τη Νικόλ παντού και παραλίγο ξεχάσει την δανεική ψηφιακή φωτογραφική στο κατάστημα με τα τέλεια και πάμφθηνα δερμάτινα, καταλήγουμε σε ένα μικροσκοπικό ιταλικό καφέ για να πέσουμε πάνω σε Ελληνίδα σερβιτόρα [από τον Κάλαμο, παρακαλώ]. Ακολουθεί τεράστια βόλτα/κύκλος [διότι εννοείται πως χαθήκαμε] και χαλάρωση με αναστεναγμούς δίπλα στο φωτισμένο ποτάμι – «δεν ερχόμαστε να μείνουμε εδώ ρε συ;» «Ωραία είναι να πίνουμε μπύρες στην όχθη...». Φεύγοντας, μας δελεάζει μια πρόταση για διανυκτέρευση στη Γενεύη από φίλο της αδελφής μου, αλλά τελικά είναι πιο μακριά από το Στρασβούργο και έχουμε άλλα σχέδια για αύριο.


Επιστροφή στο Στρασβούργο και τα πόδια τίθενται ανακουφιστικά ψηλά, όσο κι αν τρελαίνομαι να οδηγώ νύχτα.

- Δεν βλέπουμε και κανένα Παραπέντε να πιάσουμε μεσάνυχτα;
- Λέει...!

8 Comments:

Blogger YO!Reeka's said...

σας παρακαλώ να πάτε Λουξεμβούργο την επόμενη φορά γιατί πρέπει κάποιος να μου λύσει την απορία: είναι πραγματικό κράτος, η theme park, στυλ Disneyland των γαλλογερμανών;!
ΥΓ. την φοβερή ερώτηση "is luxembourg a real country?" την έχω κάνει σε εκνευριστική λουξεμβουργιανή που γνώρισα ερασμιακή στην Αθήνα για να της την σπάω, που ολα της φαινόταν χάλια

5/4/06 4:09 μ.μ.  
Blogger vasvoe said...

Χαχαα γκελιάλ

Λοιπόν η Βασιλεία όμορφη δεν είναι;; εγώ την θεωρώ την ομορφότερη πόλη της Ελβετίας (πό αυτές που έχω πάει τουλάχιστον) κι οι άνθρωποι είναι όντως φιλικοί σε σχέση π.χ. με Ζυρίχη.

5/4/06 5:43 μ.μ.  
Blogger mauvais garçon said...

cavalli τρώνε το ψωμί
cavalli πολεμάνε
cavalli παν στην εκκλησιά για να λειτουργηθούνε...

μικρό ανθυποκάθαρμα σε μισώ, σε μισώ, σε μισώ!

[;-)]

5/4/06 7:05 μ.μ.  
Blogger xryc agripnia said...

Ωραια πραγματα.

5/4/06 7:32 μ.μ.  
Blogger alienlover said...

Εγω δε σε μισώ,οπως η Μεγάλη Αδελφή. Απλά απολαμβάνω τα κάλλη της Βουδαπέστης :) μέχρι να πέράσω και από Ελβετία ! Αναμένουμε τη συνέχεια :)

5/4/06 11:43 μ.μ.  
Blogger henrygrey said...

Ωραίος προορισμός φαίνεται. Εγώ είχα βρεθεί ενα βράδυ (χαράματα) στη Γενεύη, ήταν απίστευτα βαρετή πόλη.. Μήπως ήμουνα στη λάθος πλευρά?

6/4/06 3:08 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Εννοείτε το "Παραπέντε", το γνωστό πατσατζίδικο;

7/4/06 2:59 π.μ.  
Blogger Λαμπρούκος said...

Σας πληροφορώ ότι ο καλός κυριούλης που σας άλλαζε και τις κάρτες στη στάθμευση΄ήθελε το κορμί σας... Πές μας τώρα ότι του έδωσες το τηλέφωνο σου και άσε τις θεωρίες περί φιλοξενίας (έξοχο το κειμενάκι)

7/4/06 10:19 π.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Κύρια Είσοδος