Τα μενιρακια μας

Οχι, δεν περασε απ αυτη τη παραλια ο David Copperfield, ουτε ειναι καποιο τρυκ, ουτε κολπο μαγικο. Ουτε κολλα υπαρχει, ουτε αλλο μυστικο. Οι πετρες στεκονται μονες τους, ισορροπωντας με το κεντρο βαρους τους....



Και για τους δυσπιστους, ιδου κι ενα κοντινο πλανο, ανοιξτε κι αλλο τη φωτογραφια, δεν προκειται να βρειτε κανενα επιπλεον υλικο που να στερεωνει τις πετρες!


Αν βρεθειτε σε παραλια με αναλογες πετρες (aka κροκαλες) μπορειτε να το δοκιμασετε κι εσεις, θα εκπλαγειτε απο το ποσο ευκολο ειναι.... αρκει να διαθετετε υπομονη και μαθηματικο μυαλο (στην παρεα μας υπηρχαν αρκετα τετοια μυαλα, εξ ου και το αποτελεσμα... οχι, εγω δεν επεχειρησα κατι αντιστοιχο, αρκεστηκα να τους κοιτω μεσα απο τα γυαλια ηλιου και να απολαμβανω τον ενθουσιασμο τους καθε φορα που ισορροπουσαν τα "μενιρακια")


Αυτο ηταν το παιχνιδι μας στις ατελειωτες ωρες που περνουσαμε στη θαλασσα...


...ενα παιχνιδι που γρηγορα μεταδοθηκε και στους αλλους λουομενους, αφου πειστηκαν οτι δεν χρειαζεται καμια UHU και καμια Atlacol..


...κι ολα αυτα συνεβησαν φετος τον Αυγουστο σ' αυτη τη μαγικη παραλια!