της μιας βολτας τα χαμομηλια

Χθες, πηγαινοντας βολτα το ταλιμπανοσκυλο στους αγρους, με συνεπηρε απο παντου η μυρωδια του χαμομηλιου. Ενθουσιαστηκα τοσο πολυ που αρπαξα μια σακουλα κι αρχισα να το μαζευω, ουτε θυμαμαι ποσα χρονια ειχα να το κανω αυτο.

Το ταλιμπανοσκυλο διπλα μου εξερευνουσε ολη τη περιοχη, μυριζε τα χορτα, τα ετρωγε, ενιοτε ετρωγε και κανενα χαμομηλι, εκανε τις κουρσες του στα χωραφια ενθουσιασμενο που ειχε απαλλαχθει απο λουρια και περιφραξεις.

Ολα ηταν τοσο ησυχα, μεχρι που εσκασε μυτη ενας τυπος με τα τρια του σκυλια. Τι ηταν να τα δει ο δικος μου... παρατησε τα χαμομηλια και αρχισε να καλπαζει προς το μερος τους. Καμια επικληση δικη μου δεν τον πτοησε, ουτε καν οι αγαπημενοι του μεζεδες που του κουνουσα απο μακρια. Ολα τα ξεχασε, ολα τα αρνηθηκε μπροστα στη λαχταρα του να παιξει με τα αλλα σκυλια. Φυσικα ο τυπος αρχισε να του φωναζει και τον αποδιωχνει, το ταλιμπανοσκυλο ομως τους ακολουθουσε. Κοντοστεκοταν, τους κοιτουσε, κι οταν απομακρυνονταν για λιγο συνεχιζε να τρεχει ξωπισω τους. Ετρεχα κι εγω πισω του αλλα ηταν ματαιο.

Ωσπου καποια στιγμη τα ειδα ολα μαζι να παιζουν. Ανεβοκατεβαιναν τις πλαγιες, ξεχυνονταν χαρουμενα κυνηγωντας το ενα το αλλο μεσα στα δεντρα, μια πανεμορφη εικονα. Σταθηκα και τα χαζευα απο μακρια, καμαρωνοντας τον δικο μου να τρεχει πανευτυχης με τη παρεα του.

Δεν κρατησε πολυ ομως, ο τυπος ειχε φρενιασει και του φωναζε διαρκως. Κουνουσε πανω κατω τα χερια του αγριεμενος, παρ΄ολο που το ταλιμπανοσκυλο για να τον καλοπιασει του εκανε σημαδια υποταγης. Στο τελος αρχισε να ουρλιαζει, "ελα μαζεψε το ρε κοπελα μου!" Αξιοσημειωτο ειναι οτι το ταλιμπανοσκυλο ουτε καν ειχε πλησιασει τον ιδιο, ουτε ειχε επιτεθει στα σκυλια του, μονο επαιζε μαζι τους χωρις να τους απειλησει ουτε μια φορα.

Γυρισα να παρω το αυτοκινητο για να τον βαλω μεσα και να παψει να τους ακολουθει. Οταν εφτασα στο σημειο που επαιζαν, τον βρηκα μονο του καταμεσις ενος χωραφιου, ο αγριεμενος ειχε εξαφανιστει μαζι με τα σκυλια του. Φωναξα στο ταλιμπανοσκυλο να ερθει κοντα μου, αυτο ομως στεκοταν ακινητο και με κοιτουσε θλιμμενα. Φανταστηκα οτι δεν ηθελε να φυγει κι ετσι πηγα κοντα του για να τον καλοπιασω. Και τι ανακαλυπτω; ο αγριεμενος τον ειχε δεσει με το λουρι του σε ενα κορμο, ακινητοποιωντας τον τελειως! Τον ελυσα αρον-αρον και τον πηρα να φυγουμε. Μεσα στο αυτοκινητο γαυγιζε ασταματητα, γυρνουσε διαρκως το κεφαλι του προς το δρομο οπου χανονταν οι φιγουρες των προσκαιρων φιλων του. Ειχε τοσο απογνωση το βλεμμα του, που κυριολεκτικα μου σπαραξε τη καρδια.

"Αντε γαμησου ρε μαλακα!" ουρλιαξα στον αγροικο που βολταριζε ικανοποιημενος τα δικα του σκυλια και πατησα τερμα το γκαζι, βλαστημωντας την ωρα και τη στιγμη που μας αναγκασε να εγκαταλειψουμε τους αγρους.

Μονο τα χαμομηλια εμειναν να μυριζουν, σκορπισμενα στο πατωμα του αμαξιου.

Το νου σου μαγκα μου, θα επιστρεψουμε.