Ειναι τρελοι αυτοι οι σινεφιλ

Μια συνεπεια στα πολιτιστικα δρωμενα αυτης της πολης προσπαθουμε να την εχουμε.

Ετσι, "πιστοι και φετος στο ραντεβου μας" (φραση-κλισε) με το Φεστιβαλ Γαλλοφωνου Κινηματογραφου, το δεκατο κατα σειρα, προσηλθαμε στη πρεμιερα, Πεμπτη βραδυ στο "Αττικον", για να παρακολουθησουμε τη ταινια "Bienvenue chez les Ch'tis"/"Ειναι τρελοι αυτοι οι Βορειοι". Εν τω μεταξυ, ειχαμε εξασκησει συστηματικα ολη τη προηγουμενη εβδομαδα τα γαλλικα μας, τροχιζοντας το "ρο" στη γλωσσα μας.

Βεβαια, να πουμε και την αληθεια, τη συνεπεια μας αυτη την οφειλουμε κατα κυριο λογο στον φιλο μας τον Ιωσηφ που φροντιζει εδω και χρονια μαζι με τον cheaplog και την συνεργασια του cinemad για την κινηματογραφικη μας ενημερωση μεσα απο το blog Movies For The Masses. Να μη ξαναγραφουμε για την εξαιρετικη δουλεια που κανουν, τα εχουμε πει τοσες φορες και το ξερουν ολοι. Δικο του αλλωστε ειναι και το παρακατω βιντεακι με αποσπασματα συνεντευξεων που παιχτηκε στη πρεμιερα του Φεστιβαλ.

verbal | | SPIKE.com

Φυσικα, οπως ηταν αναμενομενο, εξω απο το "Αττικον" επικρατουσε το συστριγγλο. Φωτα, καμερες, δημοσιογραφοι, ουρες ατελειωτες απο σινεφιλ που ολοι μαζι, με περισση γαλατικη ευγενεια τσουρομαδηθηκαμε μεχρι να μπουμε μεσα και να βρουμε θεσεις ("αστη κατω αυτη, εγω την ειδα πρωτος", "εγω εχω ερθει απο τις 6 να πιασω θεση" "κι εγω εχω ερθει απο προπερσι").

Μοιραια βρεθηκαμε αντιμετωποι και με τις αποφοιτες των Ουρσουλλινων, ταξη του 1920, οι οποιες κατω απο το μαλλι-κασκα-λακ εστελναν δολοφονικα βλεμματα στον μακρυμαλλη φιλο μας τον Δ. που ειχε επωμιστει- εκτος απο τη φωτογραφικη καλυψη του Φεστιβαλ- και το θλιβερο καθηκον να μας κρατησει τις θεσεις. Λιγο πριν την τελικη εφοδο για να του τις εκπορθησουν, προλαβαμε και σωριαστηκαμε στα καθισματα εμπλεοι οπως παντα καλλιτεχνικων ανησυχιων: "δεν ειδα τη Βικυ(Καγια), "μεγαλη ή μικρη κοκακολα;", "να παω τωρα τουαλετα ή μετα;", "λες να φαω κληση εκει που παρκαρα;", "θες και ποπκορν;"

Ευτυχως καταλαγιασε ο πανικος αφου ανοιξαν και 2η αιθουσα προβολης και με καποια καθυστερηση ξεκινησαν οι ομιλιες. Με πολυ καλα ελληνικα μας καλωσορισε ο Γαλλος πρεσβης, η δε Βικυ Καγια, κομψοτατη με little black dress, εκανε τη παρουσιαση ολοφανερα αγχωμενη για τα γαλλικα της. Κορυφαια παρουσια της βραδιας, η πρωταγωνιστρια της ταινιας, Zoe Felix, επισης ντυμενη στα μαυρα και πολυ γοητευτικη, μας διαβεβαιωσε με χιουμορ οτι στη πραγματικη της ζωη δεν ειναι τοσο υστερικη οσο εμφανιζεται στη ταινια!

(ατυχως, ο εκρηκτικος συνδυασμος της ξανθιας Βικυς και της μελαχροινης Zoe προκαλεσε τετοιο τρεμουλο στα χερια του φωτογραφου μας με αποτελεσμα να μην εχουμε ουτε μια ευκρινη φωτογραφια να ανεβασουμε στο blog):-Ρ

Οσο για τη ταινια, μπορω να πω οτι ικανοποιησε εως κι ενθουσιασε τους παντες. Τα τρανταχτα γελια που ακουγονταν σ' ολη τη διαρκεια ηταν η καλυτερη αποδειξη. Δεν ειναι τυχαιο οτι μεχρι στιγμης την εχουν δει 20 εκατομμυρια Γαλλοι κι οπως διαβαζουμε και στο blog "Movies For The Masses" είναι "η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία της Γαλλίας απ’ την εποχή που οι αδερφοί Lumiere εφηύραν τον κινηματογράφο», όπως το έθεσε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ, Νicolas Peyre"

Το τελος της πρεμιερας μας βρηκε ολους με την αναμνηστικη λευκη τσαντα του Φεστιβαλ στον ωμο να κατηφοριζουμε προς το Μεταξουργειο για φαγητο, δινοντας ορκους οτι "δεν θα ξενυχτησουμε πολυ γιατι δουλευουμε αυριο"

Δυστυχως το "εναλλακτικο" στεκι που ειχαμε για προορισμο -για καλη του ή κακη του τυχη (;)- δεν ειχε τραπεζι να φιλοξενησει τοσα ατομα οποτε καταληξαμε- για καλη του ή κακη του τυχη(;)- σε γνωστο resto της περιοχης όπου με την ανοχη του ευγενικου του προσωπικου επιδοθηκαμε σε μεταμεσονυκτιες αναλυσεις για:

1) τη "σχεση" της Πηνελοπης Δελτα με τον Ιωνα Δραγουμη υπο το φως νεων ιστορικων στοιχειων

2) τη προβολή ντοκυμαντερ με αεροπορικα δυστυχηματα σε πτηση γνωστης αεροπορικης εταιρειας (μαρτυρια φιλου απο τη παρεα μας)

3) την συναισθηματικη αποφορτιση που προκαλουν οι "δραστηριοτητες" των περιστεριων της πλατειας Αγιου Μαρκου της Βενετιας σε προσωπικες εξομολογησεις

4) την επισκεψη του ζευγους Obama στην Ελισαβετ της Αγγλιας σε συνδυασμο με το Obama dress του Castelbajac.

Ενδιαμεσως βεβαια προλαβαμε να αναλυσουμε και τη ταινια που ειχαμε δει, καταληγοντας ομως σε διαφωνια για το αν πρεπει οι Γαλλιδες πεθερες στο χωριο να φορουν ταγιερ Chanel ή οχι...

Υ.Γ.1.ατακα της βραδιας: "λαλουκος" (απο τη ταινια)

Υ.Γ.2. οσοι ενδιαφερονται, μπορουν να αναζητησουν προσκλησεις για τις ταινιες του Φεστιβαλ ΕΔΩ