Ακόμη μια πανσέληνος απόψε… Οι περισσότεροι έχουν συνδέσει την πανσέληνο με το καλοκαίρι. Εγώ την έχω συνδέσει και με άλλες εποχές. Χωμένος σε μια αγκαλιά ,πάνω σε ξερά φύλλα ακούγοντας και λέγοντας τρυφερά λόγια… Ξαπλωμένος στο χιόνι νιώθοντας το φως της πάνω μου και βλέποντας τα αστέρια να λάμπουν μαζί της… Και διάφορες άλλες φάσεις της ζωής μου, κυρίως στα φοιτητικά μου χρόνια. Θυμάμαι μια φορά , ήταν Δεκέμβρης. Στο σπίτι έκανε τόση ζέστη…έξω είχε χιόνι. Άνοιγα τα παράθυρα και πάλι ζεσταινόμουν. Το σπίτι που έμενα τότε ήταν πάρα πολύ μικρό. Πιο μικρό και από την γκαρσονιέρα που μένω τώρα.(μου αρέσουν τα μικρά σπίτια γιατί μπορώ να τα ελέγχω με μια ματιά). Έβγαινα στο μπαλκόνι και παρόλο που η θερμοκρασία ήταν -21 C πάλι έσκαγα. Το φεγγάρι καθρεφτίζονταν στο ποτάμι που περνούσε και χώριζε την πόλη στα δύο και φώτιζε το κάστρο που ήταν ακριβώς απέναντι στον λόφο. Η ώρα ήταν 3 τα ξημερώματα και στις 6:45 έπρεπε να ήμουν στη σχολή. Δε μάσησα… πήρα τη μηχανή, πέρασα τη γέφυρα και έφτασα στην είσοδο του κάστρου. Περπάτησα μέχρι την άλλη άκρη ,απ’όπου μπορούσα να δω την υπόλοιπη πόλη. Αφού έμεινα αρκετή ώρα κοιτάζοντας την πανσέληνο και κάνοντας χίλιες δυο σκέψεις, ένιωσα τα μάτια μου να κλείνουν. Ξάπλωσα για λίγο πάνω στο χιόνι ,σκεπτόμενος ότι θα κρύωνα περισσότερο και έτσι θα αναγκαζόμουν να επιστρέψω σπίτι γρήγορα. Δεν έγινε όμως έτσι… πρέπει να κοιμήθηκα τουλάχιστον μισή ώρα! Ξύπνησα ξαφνικά , όταν άκουσα τα βήματα κάποιου πάνω στο χιόνι. Ήταν μια ζωγράφος που έμενε σε κάποιο από τα σπιτάκια μέσα στο κάστρο. Με είδε από το παράθυρό της και ήρθε να δει αν ζω. Όταν με σκούντησε και μου μίλησε άνοιξα τα μάτια μου και την είδα να λάμπει κάτω από το φως της σελήνης. Ήταν τόσο όμορφη που νόμιζα ότι έβλεπα όνειρο! Πήγαμε σπίτι της. Ήπιαμε τσάι και μόλις της είπα ότι ήμουν Έλληνας έφερε το γνωστό σε όλους ΜετΆξα. Το τελειώσαμε σε χρόνο dt.Έμεινα 3 μέρες σπίτι της ,ζωγραφίζοντας πίνακες…τοίχους και… κορμιά. Ευτυχώς ήταν Παρασκευή και έτσι έχασα μόνο μια μέρα από τη σχολή. Βλέπετε τότε ήμουν πιο νέος και λειτουργούσα αυθόρμητα αψηφώντας τις όποιες συνέπειες. Καλύτερα όμως, γιατί έζησα έντονα. Τώρα πια θυμάμαι όσα έχω ζήσει και προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου να αρχίσω πάλι να ζω έντονα . Ακόμη δεν έχω καταφέρει να τον πείσω. Θα τα καταφέρω άραγε;
2 Comments:
Ακόμη μια πανσέληνος απόψε…
Οι περισσότεροι έχουν συνδέσει την πανσέληνο με το καλοκαίρι. Εγώ την έχω συνδέσει και με άλλες εποχές.
Χωμένος σε μια αγκαλιά ,πάνω σε ξερά φύλλα ακούγοντας και λέγοντας τρυφερά λόγια…
Ξαπλωμένος στο χιόνι νιώθοντας το φως της πάνω μου και βλέποντας τα αστέρια να λάμπουν μαζί της…
Και διάφορες άλλες φάσεις της ζωής μου, κυρίως στα φοιτητικά μου χρόνια.
Θυμάμαι μια φορά , ήταν Δεκέμβρης. Στο σπίτι έκανε τόση ζέστη…έξω είχε χιόνι.
Άνοιγα τα παράθυρα και πάλι ζεσταινόμουν. Το σπίτι που έμενα τότε ήταν πάρα πολύ μικρό. Πιο μικρό και από την γκαρσονιέρα που μένω τώρα.(μου αρέσουν τα μικρά σπίτια γιατί μπορώ να τα ελέγχω με μια ματιά).
Έβγαινα στο μπαλκόνι και παρόλο που η θερμοκρασία ήταν -21 C πάλι έσκαγα. Το φεγγάρι καθρεφτίζονταν στο ποτάμι που περνούσε και χώριζε την πόλη στα δύο και φώτιζε το κάστρο που ήταν ακριβώς απέναντι στον λόφο.
Η ώρα ήταν 3 τα ξημερώματα και στις 6:45 έπρεπε να ήμουν στη σχολή. Δε μάσησα… πήρα τη μηχανή, πέρασα τη γέφυρα και έφτασα στην είσοδο του κάστρου. Περπάτησα μέχρι την άλλη άκρη ,απ’όπου μπορούσα να δω την υπόλοιπη πόλη.
Αφού έμεινα αρκετή ώρα κοιτάζοντας την πανσέληνο και κάνοντας χίλιες δυο σκέψεις, ένιωσα τα μάτια μου να κλείνουν. Ξάπλωσα για λίγο πάνω στο χιόνι ,σκεπτόμενος ότι θα κρύωνα περισσότερο και έτσι θα αναγκαζόμουν να επιστρέψω σπίτι γρήγορα. Δεν έγινε όμως έτσι… πρέπει να κοιμήθηκα τουλάχιστον μισή ώρα!
Ξύπνησα ξαφνικά , όταν άκουσα τα βήματα κάποιου πάνω στο χιόνι. Ήταν μια ζωγράφος που έμενε σε κάποιο από τα σπιτάκια μέσα στο κάστρο. Με είδε από το παράθυρό της και ήρθε να δει αν ζω.
Όταν με σκούντησε και μου μίλησε άνοιξα τα μάτια μου και την είδα να λάμπει κάτω από το φως της σελήνης. Ήταν τόσο όμορφη που νόμιζα ότι έβλεπα όνειρο!
Πήγαμε σπίτι της. Ήπιαμε τσάι και μόλις της είπα ότι ήμουν Έλληνας έφερε το γνωστό σε όλους ΜετΆξα. Το τελειώσαμε σε χρόνο dt.Έμεινα 3 μέρες σπίτι της ,ζωγραφίζοντας πίνακες…τοίχους και… κορμιά. Ευτυχώς ήταν Παρασκευή και έτσι έχασα μόνο μια μέρα από τη σχολή.
Βλέπετε τότε ήμουν πιο νέος και λειτουργούσα αυθόρμητα αψηφώντας τις όποιες συνέπειες. Καλύτερα όμως, γιατί έζησα έντονα. Τώρα πια θυμάμαι όσα έχω ζήσει και προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου να αρχίσω πάλι να ζω έντονα .
Ακόμη δεν έχω καταφέρει να τον πείσω.
Θα τα καταφέρω άραγε;
Αφιερωμένο ;)
http://www.youtube.com/watch?v=F5eMQ294eZY
Θου.
Δημοσίευση σχολίου
<< Κύρια Είσοδος