Αν απορείτε....

γιατι δεν γραφω πιο συχνα (αν, λεμε), ιδου ο δραστης:



με το που καθομαι, σκαρφαλωνει πανω μου, μου τραβαει τα μαλλια...



μου γραπωνει το χερι....



κι αν κανω αποπειρα να πληκτρολογησω, το δαγκωνει μετα μανιας....

και ποτε γραφω τελικα; οταν μετα απο ωρες παλης μαζι μου, ξεσπαει στο χαλακι, που αφου το μασησει και το κουρελιασει, στο τελος αποκαμωμενος κοιμαται πανω του...


Δεν λενε παντα ότι τα "ησυχα παιδια, ειναι τα κοιμισμενα παιδια"; Ετσι για να μη νομιζετε οτι υπερβαλω με το Ταλιμπανοσκυλο.

Υ.Γ. δεν θα γραψω για το προηγουμενο εφιαλτικο Σαββατοκυριακο- τα οποια εχουν γινει καθεστως αλλωστε- που τη κοπανισε για 3 ωρες και τον ψαχναμε ολοι μαζι, ηλεκτρολογοι, υδραυλικοι, τεχνικοι (η κλασσικη παρεα του Σαββατου), φιλοι,γειτονες, συγγενεις, τα παιδια απο το καθαριστηριο που εφεραν τα χαλια, γιαγιαδες που ανησυχουσαν για τα εγγονια τους, τα πιτσιρικια της γειτονιας, οι πελατες της διπλανης καβας....ολοκληρος στρατος απο φρικαρισμενους εθελοντες..
και στο τελος το Ταλιμπανοσκυλο επεστρεψε μονο του,κατακοπο, καταλασπωμενο, με τη γλωσσα γραβατα...
οχι δεν τον σκοτωσα...
(ακομα...)