Μη σβησεις

Εκεινο το φωτακι, το τοσο δα μικρο φωτακι, που φωτιζε τα παιδικα μας βραδια, όταν ξαπλωμενοι στα χορτα γεμιζαμε τα ονειρα μας με τα αστερια του ουρανου, εκεινο το φωτακι σβηνει.

Τα φωτα των πυγολαμπιδων σβηνουν, προειδοποιουν οι εντομολογοι, «Οι πληθυσμοί των πυγολαμπίδων έχουν μειωθεί κατά 70% τα τελευταία τρία χρόνια» κι «οι υποψίες στρέφονται στην επέκταση των πόλεων, τη βιομηχανική ρύπανση αλλά και τον τεχνητό φωτισμό που δυσκολεύει την επικοινωνία των εντόμων με παλμούς φωτός»

Και μενεις να κοιτας την ειδηση,

Όταν γυρω σου κι εντος σου, γινεται του Καυκασου,
Όταν η βια, η καταρρευση, η παρακμη, ξεχυλιζουν από παντου,
Όταν ζαλιζεσαι από κυμβαλα αλαλαζοντα,
Όταν κλεινεις το κουμπι του εσωτερικου σου διαλογου και σιωπας

Ερχεται αυτή η ειδηση – αδιαφορη για τον πολυ κοσμο, αγνωστες λεξεις για τους νεοτερους- και προσπαθεις να συγκρατησεις από τις λιγες αραδες τις θυμησες που αναβλυζουν. Εστω και ξεθωριασμενες, σαν το φωτακι των πυγολαμπιδων.



(η φωτο απο το getty)