Γράμμα από τα ξένα

Αγαπημένα μου Β-Όργια,

αποφάσισα να σας γράψω μετά από τόσο καιρό για να σας ενημερώσω για την κατάσταση της υγείας μου. Όπως καλά γνωρίζετε.εδώ και πολύ καιρό νοσηλεύομαι σε δημόσια κλινική στο Περού προσπαθώντας να απαλλαχθώ από την εξάρτηση μου από τις τηγανητές πατάτες και τη βραστή γίδα.
Μέχρι σήμερα έχω σημειώσει μεγάλη πρόοδο. Έχω φτάσει στο σημείο να τρώω μόνο ένα κιούπι πατάτες ανά τέσσερις ώρες ενώ, απαγκιστρώθηκα παντελώς από τη γίδα. Η τελευταία επιτυχία μου οφείλεται σε crash therapy που περιλάμβανε πολλά πιάτα γίδας συνοδευόμενα από σκαμπρόζικες πόζες της Νατάσσας Θεοδωρίδου. Είμαι σε καλό δρόμο κι ελπίζω να βρίσκομα το συντομότερο κοντά σας, ανανεωμένος και πιο λαμπερός από ποτέ.


Εδώ χάμου τα περνάμε πολύ ωραία. Μόλις τελειώσουμε με τα πρωινά ηλεκτροσόκ, παρακολουθούμε ντοκυμαντέρ κομμωτικής από τον Περουβιανό Τέλη Κίκερη, τον Φερνάντο Σοκερέ. Μετά ταίζουμε τα γρούνια, τα τσιντσιλά και τις κόμπρες κι όπως βγει ζωντανός από το μαντρί το βράδυ κοιμάται στην απομόνωση που είναι μακράν καλύτερη από τους κοιτώνες.
Τις προάλλες είδα στα πεταχτά και τον Πιτσιρίκο που ήρθε για επείγουσα λοβοτομή. Τον πήγαν στα υπόγεια που τα ασβέστωναν προχτές και τα χρησιμοποιούν για έκτακτες και πολύ δύσκολες περιπτώσεις. Έχουν κι ένα διαστημόπλοιο εκεί αλλά δεν ξέρω να σας πω περισσότερα. Ο φίλος μου ο Παραπίου είχε κατέβει μια φορά γιατί του είχε γλιστρήσει τομπαλάκι του πινγκ πονγκ και δεν τον ξαναείδα ποτέ. Το δε μπαλάκι βρέθηκε την επόμενη μέρα αλλά είχε μεταλλαχτεί σε πεπόνι του χάντμπολ.
Αυτά είχα να σας πω. Πρέπει να πω για τη μεσημεριανή μου φάλαγγα. Προσοχή στην τρίλιζα γιατί έμαθα πως σέρνεται επιδημία.

Σας φιλώ,

Ο δικός σας Νανάκος!