Η αβασταχτη ελαφροτητα του Ιουλιου

Κυριακη 13/7/2008: ωρα 8, παρκαρω σε μια αδεια και παραξενα ησυχη Αθηνα, κατηφοριζω για το ξενοδοχειο «Fresh», εχουμε ραντεβου με τα «ρεμαλια» για καφε και ηλιοβασιλεμα στη ταρατσα του. «Που εισαστε; Εχω ηδη φτασει» «Περιμενε μας απεξω». Στα 5 λεπτα που περιμενω (επι της οδου Σωκρατους) οι αλλοδαποι που περνανε από διπλα μου με κοιτανε με υφος «ποσο παει;»(ειναι τα vibes της περιοχης), ανεβαινω πανικοβλητη στη ταρατσα, «ρε τσογλανια, βρηκατε το μερος να με στησετε», αραζουμε στους λευκους καναπεδες «επρεπε να ντυθεις στα λευκα, να εισαι ασσορτι» «ντυθηκα βαριεστημενο Κυριακατικο απογευμα, πειραζει;» Χαζευουμε τη θεα –οση καταφερνουμε να δουμε αναμεσα από θεορατες μεταλλικες κεραιες- «μου αρεσει η μεταμοντερνα βιομηχανικη αισθητικη» «χεσε μας κι εσυ», νυχτωνει, η Ακροπολη αρχιζει να πρασινιζει με ένα περιεργο φωσφοριζε λαχανι φως, κοιταζομαστε εμβροντητοι, «ποιος εκανε την Ακροπολη σαν τον Κερμιτ;» αποφασιζουμε ότι πειναμε και οδευουμε προς Ομονοια για την επομενη ταρατσα, ψαχνοντας μια πολυδιαφημισμενη κουζινα. Κατά λαθος μπαινουμε στο «Fashion Hotel» , «α! κοιτα, το ποδηλατο της Chanel» κρεμεται στη ρεσεψιον, βγαινουμε, απεξω από την εισοδο, δυο ημιγυμνοι περιπτεραδες με θεορατη κοιλια (προφανως ειναι το dress code της ωρας) τακτοποιουν τις εφημεριδες παγερα αδιαφοροι για το μοδατο installation της Chanel.
Εντοπιζουμε τελικα τη ποθητη ταρατσα σε άλλο ξενοδοχειο, η θεα πανοραμικη με Λυκαβηττο κι Ακροπολη, παραγγελνουμε, ερχονται τα πιατα με αρκετη καθυστερηση, με τη πρωτη μπουκια ανταλλασσουμε ματιες, «μονο το δικο μου είναι τοσο χαλια;» μοιραζομαστε τις γευσεις, απογοητευση πλαναται στο τραπεζι, εκτονωνομαστε στη σαλατα (μεγεθους χουφτας εν μεσω δορυφορικης πιατελας) κι αποχωρουμε ξεροντας ότι αυτό το καλοκαιρι δεν θα μας ξαναδουν.

Τριτη: 15/7/2008: ωρα 11.00 μ.μ. σε ταρατσα κινηματογραφου για να δουμε (για δευτερη φορα) το Mamma mia. Ξεκινα η ταινια, συνειδητοποιουμε με τρομο ότι ο ηχος εχει χαμηλωσει τοσο πολύ που χρειαζομαστε ακουστικα, η εικονα χαλια, η οθονη πολύ μικρη για να χωρεσει το χρωμα και το φως του πασιγνωστου μιουζικαλ. Συμβουλη: δειτε τη ταινια σε χειμερινη αιθουσα, με καλο ηχο κι απολαυστε την, αλλιως θα χασετε ολη την αλμυρα των τραγουδιων και της Σκοπελου. Για τη ταινια εχουν γραψει πολλοι, εγω σας συνιστω ανεπιφυλακτα να προσπερασετε κάθε ξινισμενη κριτικη και να πατε να διασκεδασετε με τη καρδια σας! (απορια, καλα αφου εκεινη την εποχη ακουγα ανταρτικα μετα μανιας, πως γινεται και θυμαμαι κάθε τραγουδι των ABBA?)

Τετάρτη 16/7/2008: Μεσημερι ωρα 3, σχολωντας περναω και παιρνω τη κορη μου από τη δουλεια της, ανεβαινουμε τη Μεσογειων, καυσωνας, πηχτρα τα αυτοκινητα, κορναρισματα, εκνευρισμος. Συζητηση περι εκπτωσεων «Βαριεμαι ακομα και να κοιταξω βιτρινες» ομολογω, ξαφνικα μου ερχεται φαεινη ιδεα «παμε Κινεζικα;» η κορη μου με κοιτα βλοσυρα «εισαι τρελλη; εγω δε παταω εκει μεσα» εντοπιζουμε ένα καταστημα με τα γνωστα φαναρακια, παρκαρω, «ελα παμε να χαζεψουμε» την πειθω με πολύ κοπο, μπαινουμε υποτιθεται για λιγο, βγαινουμε μετα από 2 ωρες, φορτωμενες με σακκουλες. Παντελονια, σακκακια, μπλουζες, πουκαμισες, φορεματα, τσαντες, συνολον 90 ευρω. Στο δρομο, ξεκαρδιζομαστε στα γελια, θυμομαστε τον Κινεζο καταστηματαρχη να λεει μονιμα κάθε φορα που προβαραμε κατι: «ayto poly kalo, ayto poly wraio» λες και πατουσε το κουμπι της ιδιας κασετας.

Πέμπτη 17/7/2008: ωρα 9.00 μ.μ. μαζευουμε αργα και ραθυμα τα πραγματα μας από τη παραλια, εχοντας απολαυσει δροσερο απογευματινο μπανιο σε λιμανακι της Αγ. Μαρινας. Με το που βγαινουμε στο δρομο, πανικος, φτου, το ξεχασαμε, είναι το πανηγυρι αυριο, της Αγιας Μαρινας γαρ, εκατονταδες παγκοι παντου, κοσμος ατελειωτος, πως διαολο φευγουμε από δω τωρα; Οι δρομοι κλειστοι, ψαχνουμε για διεξοδο, ξαφνικα ένα τεραστιο φεγγαρι προβαλει από το βουνο, «αμαν, είναι Πανσεληνος αυριο», τσικνες από λουκανικα και σουβλακια ανεβαινουν μεχρι τον ουρανο, πλαισιωνουν τη σεληνη, παταμε γκαζι και αφηνουμε πισω μας τις fake Louis Vuitton τσαντες, να κρεμονται διπλα στους πλαστικες σαγιοναρες «ότι παρεις 5 ευρω».

Παρασκευη 18/7/2008: ωρα 2.45 μ.μ., ραντεβου με τον Β. για βιβλια στου Καστανιωτη. Χαζευουμε τα ραφια, τους παγκους, κατεβαινουμε στο υπογειο, «ψαχνω Αριστοτελη», με κοιταει λοξα, «καλα οκ, θα παρω Τζουμα» φευγουμε φορτωμενοι, «παμε κατι να τσιμπησουμε;» μπαινουμε σε παρακειμενο ρεστωραν, κοιταμε τον καταλογο, αστερισκος: «προϊον βαθειας καταψυξης» γελαμε συνομωτικα, τι εννοει, οσο πιο βαθεια, τοσο πιο καλα; Τσακιζουμε τις υπεροχες ομολογουμενως σαλατες, ανταλλασσουμε τις τιμες της χοληστερινης μας κι αποχωρουμε. Το απογευμα ανοιγω να διαβασω το βιβλιο του Τζουμα, σελ. 404, το τελειωνω στις 12 ακριβως το βραδυ εξοντωμενη. Παιρνω τλφ τον Β. κι αρχιζω τις φωνες «υπερτιμημενος ο Τζουμας, δεν ενθουσιαστηκα καθολου, κάθε δυο φρασεις, επαναλαμβανει τη λεξη «στυλ», λες κι είναι ο μονος που το ανακαλυψε, ΑΣΕ ΜΑΣ, νοιωθω ότι διαβασα μια τεραστια πομφολυγα»

Σαββατο 19/7/2008:ωρα 11 π.μ. ξεκινω τα τηλεφωνα σε νησι των Κυκλαδων για να κλεισω δωματια για καποιες μερες του Ιουλη. Ωρα 15.30, εχω ηδη κανει γυρω στα 50 τηλεφωνα, εχω ακουσει 50 τρανταχτα «ΟΧΙ» συνοδευομενα από γελια «α, παπαπα, τιποτα» και παροτρυνσεις τυπου «αμα θελετε μετα τις 28 Αυγουστου» «Καλα, αμα σας βολευει, ερχομαι και Φεβρουαριο, δε τιθεται θεμα». Πεπεισμενη ότι δεν μπορει νησακι της αγονης γραμμης να εχει 100% πληροτητα, συνεχιζω το ψαξιμο και βρισκω στο τελος μονο δυο επιλογες, η μια ακριβη με ολες τις παροχες κι η άλλη φτηνη (βλεπει σε αυλη, θαλασσα με το κυαλι κι ανεμιστηρας). Ζηταω παραταση χρονου να το σκεφτω.
«Πειτε μου τι να κανω» παρακαλαω τα «ρεμαλια» οσο τσακιζαν το παγωτο τους στη πλατεια αργα το απογευμα. «Εμενα δεν με απασχολει» λεει το μικρο ρεμαλι, «εγω σκεφτομαι ότι θελω να παραγγειλω και δευτερη μπαλα παγωτου και ντρεπομαι» «εσυ τι λες;» απευθυνομαι στο μεγαλο ρεμαλι «α, δε ξερω, μολις πηρα τον Θ. τηλεφωνο, δεν μπορει να ερθει λεει, εχει ενορχηστρωση".

«ΘΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΘΕΙΤΕ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ;» ουρλιαζω και τελικα παιρνω τηλεφωνο και κλεινω την ακριβη επιλογη.
«Με τα ιδια λεφτα, πηγαινες Μαροκο σε χλιδατο ξενοδοχειο» μου λεει αργα το βραδυ ο Γιαννης, οσο πιναμε ποτο στο γνωστο μας στεκι. «Εγω της τα ειπα» πεταγεται ο Β. «αλλα αυτή απτοητη, πληρωνε για να μαθεις τωρα» «Μα δε καταλαβαινετε» τους εξηγω «η ακριβη επιλογη ειχε μια διαφημιστικη κιτσατη καταχωρηση, με καλουσε να ζησω τον ερωτα μου στους αφρους του Αιγαιου, δεν μπορεσα να αντισταθω…με αντιλαμβανεστε….» και ξεσπαμε στα γελια. Ξεφυλλιζουμε το τελευταιο τευχος του Look που περιειχε 2 αρθρα του Γιαννη και η βραδια τελειωνει με αφηγησεις από καλοκαιρινα ταξιδια.

Κυριακή 20/7/2008: ωρα 8.00 π.μ. ο Sugar ηδη γαυγιζει και κοντευει να ριξει κατω τη πορτα απο τη πεινα του, του βαζω να φαει και φτιαχνω καφε. Χαζευω στο Look τον Γιαννη να καθαριζει αστακο και να γραφει για εσπαντριγιες (μα εισαι απιστευτος, που τις βρηκες παλι τοσες πληροφοριες;) Ειναι πρωι ακομα, ο Sugar συνεχιζει να γλυφει το πιατο του (μα ταινια εχει αυτο το σκυλι;) σημερα δεν παω για μπανιο (Ποτε τη Κυριακη), λεω ν' αφησω για λιγο τον Αριστοτελη, τον πληθωρισμο, την ακριβεια, τους λογαριασμους, το Κτηματολογιο, το Ασφαλιστικο, ετσι κι αλλιως θα με περιμενουν, δε τη γλυτωνω, ειναι Ιουλιος ρε γαμωτο...

(φωτο: Δημητρης Π.)