ΤΡΕΙΣ ΑΝΤΡΕΣ, ΜΙΑ ΠΛΗΓΗ, ΤΡΕΙΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ

Το περιστατικο είναι περα για περα αληθινο και το διηγουμαι πολλες φορες στις φιλες μου όταν η κουβεντα ερχεται στους αντρες και τη συμπεριφορα τους αναλογα με την ηλικια τους (αν κι ειναι γνωστο οτι ουδεποτε ενηλικιωνονται).

Είναι καλοκαιρι, πριν λιγα χρονια, βρισκομαι σε μια βραχωδη και αποτομη παραλια της Αττικης, εχοντας μολις τελειωσει ένα ακομη μαθημα καταδυσης. Εχω βγαλει τον βαρυ εξοπλισμο και τη στολη και ξεκουραζομαι παρακολουθωντας τους υπολοιπους αυτοδυτες της ομαδας μας κι απολαμβανοντας το απεραντο γαλαζιο (των Windows).


Ξαφνικα, βλεπω από μακρια μια κοπελα να προσπαθει να βγει από τη θαλασσα, το κυμα όμως είναι πολύ δυνατο, τη χτυπα και τη ριχνει διαρκως στα βραχια. Κατεβαινω αμεσως να τη βοηθησω, μπαινω στη θαλασσα και τη κρατω από το χερι αλλα πανω στη προσπαθεια μου δεν προσεχω που πατω με αποτελεσμα ενας κοφτερος βραχος μεσα στο νερο να μου σχισει τη πατουσα περα ως περα. Γεγονος που το διαπιστωσα μολις βγηκα και ειδα τα αιματα να πλημμυριζουν το ποδι μου.

Απομακρυνομαι κουτσαινοντας, χωρς να πω τιποτα σε κανεναν και αραζω σε ένα απομακρυσμενο βραχακι κρατωντας τη πληγη σφιχτα κι ευελπιστωντας ότι καποια στιγμη το αιμα θα σταματησει (σημ. το ατυχημα θα μπορουσε να αποφευχθει αν φορουσα τα ειδικα μποτακια της στολης τα οποια επεμενε παντα να φοραμε ο εκπαιδευτης μας -αλλα εγω πανω στη βιασυνη μου ειχα ξεχασει να τα βαλω- γι αυτό και δεν εβγαλα αχνα).

Και καπου εδω αρχιζουν να περνουν οι αντρες:


Αντρας Πρωτος: Ο εκπαιδευτης μου, αντρας ετων 40+, καλογυμνασμενος και maniac με την ασφαλεια μας, εκεινη την ωρα βρισκοταν στην άλλη ακρη της παραλιας, δινοντας οδηγιες σε μια ομαδα δυτων. Το ματι του όμως, διαρκως σκανναριζε τον χωρο για να ελεγχει τη κατασταση, οποτε με εντοπιζει από μακρια, καταλαβαινει αμεσως τι εχει συμβει και σε 2 λεπτα βρισκεται κοντα μου. Κοιταζει το ποδι μου, μουρμουριζοντας «τι σας εχω πει για την ασφαλεια σας, εεε;; αλλα δεν με ακουτε, πως εισαι τωρα;» -«ε..ε.. καλα…ειμαι…». Σηκωνεται, στεκεται μπροστα μου, βαζει το χερι του στον ωμο μου και μου λεει με αποφασιστικο υφος, κοιταζοντας με βαθεια στα ματια : «θελω να μου υποσχεθεις κατι…ότι θα προσεχεις τον εαυτο σου!» «Θα… προσεχω…..» ψελλιζω κι εγω για ν’ αποφυγω τη κατσαδα, οποτε αυτος φευγει κι επιστρεφει στην ομαδα.
(σκεψη: ουφ, φτηνα τη γλιτωσα, αλλα η πληγη ακομα τρεχει…)


Αντρας Δευτερος: Στο παραδιπλα βραχακι καθοταν σε πληρη νιρβανα ένα ακομη μελος της ομαδας μας, περιμενοντας τη σειρα του για καταδυση. Ετων περιπου 30+, εμφανιση εναλλακτικου, μακρια μαλλια, πανταλονα από το Μοναστηρακι και μπαντανα στο κεφαλι, ένα ηρεμο και λιγομιλητο παιδι. Καποια στιγμη σηκωνεται αργα και νωχελικα, κι αρχιζει να κατηφοριζει το μονοπατι για τη θαλασσα. Περνωντας από μπροστα μου, κοντοστεκεται, κανει να συνεχισει, το ξανασκεφτεται, στρεφεται προς το μερος μου, με κοιταει, τον κοιταω, με ξανακοιταει, τον ξανακοιταω, κουναει το κεφαλι του, κουναω και το δικο μου. Στο τελος, ανασηκωνει τους ωμους του σε στυλ «shit happens, τι να κανουμε…» και συνεχιζει σιωπηλος τη πορεια του.
(σκεψη: μας υποχρεωσες…..)



Αντρας Τριτος: δεν περασαν λιγα λεπτα και διπλα μου περναει σαν σιφουνας ένα ακομη μελος της ομαδας. Γυρω στα 20+, σκετο ζαρκαδι που οργωνει τη παραλια τρεχοντας και μαζευοντας ο,τι εξοπλισμο ειχαμε παρατησει οι υπολοιποι βαριεστημενοι πανω στα βραχια. Με την ακρη του ματιου του με βλεπει, σταματα αποτομα το τρεχαλητο του λιγα μετρα πιο κατω, γυριζει πισω κι ερχεται κοντα μου. «Ασε με να δω το ποδι σου» μου λεει. Γονατιζει, παιρνει προσεκτικα το ποδι μου αναμεσα στα χερια του, εξεταζει με σοβαρο υφος τη πληγη, τη κοιταζει από δεξια, τη κοιταζει από αριστερα, ελεγχει το βαθυ κοψιμο, κουναει πανω κατω το πελμα μου να διαπιστωσει αν υπαρχει κανενα σπασιμο και στο τελος ανασηκωνει το κεφαλι του και με ματια γελαστα μου λεει: «Μη μου στενοχωριεσαι Λουκ μου, ΕΓΩ θα στο φιλησω να περασει!!!»
(σκεψη: τι ωραια γαλανα ματια που εχεις….)

Τρεις αντρες, τρεις ηλικιες, τρεις συμπεριφορες.
Τα συμπερασματα δικα σας.


Υ.Γ. kudos στον iBlog team για τη βοηθεια του στο οπτικο υλικο ;-)