Ζαβαρακατρανέμια

Ζαβαρακατρανέμια ζαβαρακατρανέμια
Αλληλούια αλληλούια

Ζαβαρακατρανέμια ίλεως ίλεως
λάμα λάμα νάμα νάμα νέμια
Αλληλούια αλληλούια

Ίλεως ίλεως ίλεως
ίλεως ίλεως νέμια
Ίλεως ίλεως ίλεως ίλεως
λάμα λάμα νάμα νάμα νέμια
Αλληλούια αλληλούια

Ζαβαρακατρανέμια ζαβαρακατρανέμια
Αλληλούια αλληλούια

Ζαβαρακατρανέμια ίλεως ίλεως
λάμα λάμα νάμα νάμα νέμια
Αλληλούια αλληλούια
Αλληλούια αλληλούια

Όχι, δεν είναι υπονοούμενο για τη Δικτατορία που είχε γενέθλια προχθές. Βγάζει όμως το ρημάδι μια παρανοϊκή απελπισία. Είμαι στη δουλειά και σήμερα η ώρα δεν περνάει με τίποτα. Είναι τρεις και δέκα περίπου, και η απορία μου είναι πότε θα πάει επιτέλους τρεις και τέταρτο.
Είμαι σίγουρος ότι κάποιος ψυχολόγος, φίλος της εκπομπής μας, θα μπορούσε να εξηγήσει την παγκόσμια συνομωσία που θέλει τις καλές στιγμές να περνάνε σα σφαίρες, και όλες τι μαλακίες να μένουν με τα χρόνια (ή ότι καταλαβαίνουμε σα χρόνια).

Μια και λέγαμε για μαλακίες, πάρτε και την ερμηνεία των στίχων από χρήστη του forum του Esoterica (φαντάσου κάψιμο σήμερα):

"Βεβαια αν καποιος παρει το λεξικο και κοιταξει μια μια τις λεξεις μπορει να βρει πολλα κρυφα μυνηματα και ιδιως μεταφυσικης βασισμενα ομως σε αυστηρες αρχες της αλχημειας.
Ο Μαρκοπουλος ειχε ολη την καλη διαθεση να μεταδωσει την "γνωση" που ανακαλυψε ( εξου και το Αλληλουια! Το εκφωνησε οταν ειδε το ΦΩΣ!) αλλα μαλλον ειχε προβλημα στην μεταδοτικοτητα του και εκει δικαιολογητε το υφος των στοιχων!!!"

Αφού έτσι δικαιολογητε το υφος των στοιχων λοιπόν, μπορούμε να ρωτήσουμε και το Λιακόπουλο αν το τραγούδι έχει να κάνει με την πρόσφατη ανακάλυψη κοιτασμάτων κλανίου στη Μόσχα, τα οποία ακούραστοι εργάτες είχαν συνδέσει πριν διακόσια χρόνια με τον καμπινέ του Αλή Πασά.

Β α ρ ι έ μ α ι

Πού είναι οι κίνδυνοι του Διαδικτύου; Πού είναι οι τρομοκράτες; Οι έμποροι ναρκωτικών; Οι ανώμαλοι; Πού πήγε όλος ο καλός κόσμος του IRC; Πλέον ούτε ακόμα και αν το παίξεις παιδούλα στο #pese_sta_tessera_ki_as_eisai_dekatessera, μπας και σαν καλός Χριστιανός κοροϊδέψεις κανένα κακομοίρη πενηντάρη λογιστή, δε θα γίνει τίποτα. Το πολύ πολύ να στην πέσει η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος.

Υπερβάλλω βέβαια, αλλά τελικά όλη αυτή η σαπίλα (της βαρεμάρας πάντα), είναι μέσα μας. Δε μπορώ να το εξηγήσω πώς γίνεται να θέλω να κάνω κάτι άλλο και να κάθομαι σπίτι σκεφτόμενος τι καλά που θα ήταν να κάνω κάτι. Μαλακία μου βέβαια, αλλά δεν αλλάζει ότι συμβαίνει, και δε ξέρω γιατί.

Χθες περπάτησα από το Μεταξουργείο μέχρι την πλατεία Βικτωρίας και το καταφχαριστήθηκα. Όχι ότι έκανα κάτι ιδιαίτερο ή ότι είδα κάτι αξιοπερίεργο, αλλά μόνο και μόνο οι διαφορετικές εικόνες βοήθησαν. Έχουμε κλειστεί όλοι, από όλες τις πάντες (το όλοι είναι υπερβολή -σημείωση για τους παρεξηγησιάρηδες). Βάζουμε σε κατηγορίες τα πάντα, από τη συμπεριφορά μας σε μια κατάσταση ή έναν άνθρωπο (ακόμα εγκληματικότερο), μέχρι και το πώς θα κάτσουμε στον καναπέ. Έχει χαθεί η γοητεία του αναπάντεχου, γιατί νομίζουμε ότι τα έχουμε δει όλα, ή ότι τα πράγματα, οι καταστάσεις και οι άνθρωποι πέφτουν σε "κατηγορίες".
Εύκολο παράδειγμα (λέω ότι έρχεται στο μυαλό μου):
α) Γιώργος Παπανδρέου --> Καλοπροαίρετος βλάκας
β) Κώστας Καραμανλής --> Ανίκανος μπουνταλάς
γ) Αλέξης Τσίπρας --> Επιφανειακός πιτσιρίκος
δ) Αλέκα Παπαρήγα --> Ξύλινη
κλπ κλπ...

Τα ίδια που κάνουμε με αυτούς, κάνουμε και με όλους τους άλλους, απλώς για όσους είναι πιο κοντά ξέρουμε περισσότερες λεπτομέρειες, και είναι πιο περιγραφικές οι κατηγορίες.

Κατά συνέπεια, μέσα από αυτό τον ευλογημενοκαταραμένο οίκο ξεκινάω το Κ.Κ.Ε. (Κίνηση Κατά Επιθέτων).

Παπ.