Επιστροφή

Εντιμότατη και μεγαλοπρεπή Λουκρητία, μελαμψέ Αλέξανδρε, γλυκόλαλη Id και σκιώδη Hpstg (που δεν ξέρω καν ποιός είσαι), υποκλίνομαι στην παράδοση του Οίκου σας και σας ασπάζομαι στην κουτέλα.

Λυπάμαι πολλάν, που δεν κατάφερα να παρεβρεθώ στην τελετή μύησης μου αλλά δευτερόλεπτα μετά την άφιξη μου από γνωστή Ουκρανική κοιλάδα, έπεσα θύμα απαγωγής από ομάδα θανάσιμων νίντζα γένους θηλυκού. Οι απαγωγείς μου ήταν όλες μεγαλοκοπέλες που την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου έγιναν έξαλλες με πόστ που έφερε την υπογραφή μου και φωτογράφιζε το υστερικό τους είδος.

Για αντίποινα με έκλεισαν σε μια αποθήκη στο μαγευτικό Λαύριο όπου έμεινα για 4 εικοσιτετράωρα. Δεμένος σε μια ροζ μπερζέρα, με την τηλεόραση να παίζει στη λούπα εκπομπές της Ράνιας Θρασκιά και για φαγητό σαλάτες, γιαούρτια 2%, και ψητό κοτόπουλο.

Σα να μην έφταναν όλα αυτά κάθε βράδυ μεταξύ 22:00-24:00, μέσα στο δωμάτιο έμπαιναν τρεις άνδρες χορευτές με αμέτρητους κοιλιακούς και επιδίδονταν σε αχαλίνωτο στριπτίζ μπροστά στα μάτια μου. Εγώ, όπως γνωρίζετε, είμαι αισθητικά και ιδεολογικά αντίθετος σε κάθε είδους γυμναστικής παρέμβασης στο ανθρώπινο σώμα με αποτέλεσμα το στριπτίζ να μου προκαλεί εσωτερικές εντερικές διαταραχές και κοιλιακά άλγη καθώς πιστεύω πως κάθε τσουπωτό κορμί πρέπει να γίνεται αποδεκτό γι' αυτό που ακριβώς είναι.


Δεκατέσσερις κουβάδες εμετού και 5, 5 λιγότερα κιλά αργότερα, μου φόρεσαν μιά κουκούλα και με στούμπηξαν σ’ έναν σκουπιδοτενεκέ στη λεωφόρο Βάρης. Ευτυχώς, ένας καλός καταστηματάρχης με περιμάζεψε και με στήλωσε με λίγα (κιλά) παϊδάκια και ένα δίκιλο κοκορέτσι.

Πέρασα την χθεσινή μέρα με εναλλασόμμενους ορούς από τσίζμπερκερ και τορτελίνια και σήμερα νιώθω σημαντικά καλύτερα.

Θα επιστρέψω τις επόμενες μέρες στα καθήκοντα μου.

Μετά τιμής,

Νανάκος