Loucretia's

Κυριακή, Νοεμβρίου 11, 2007

Επιχείρηση Μπαρότσαρκα

Αν η ζωή μου γυριζόταν σε sitcom τότε σίγουρα θα ονομαζόταν Εικονογράφος σε απόγνωση.

Παρασκευή πρωΐ: Μου γίνεται ανάθεση εικονογράφησης με θέμα τη Νυχτερινή ζωή της Αθήνας. Προθεσμία μέχρι αύριο Δευτέρα στις 12:00.

Μέσα στην ίδια σύνθεση πρέπει να απεικονίσω:

1. Πλήθος κόσμου σε μπαρ ή club ή ακόμα και σε πλατεία.
2. Ένα κινηματογράφο ή μια αφίσα ταινίας
3. Κόσμο να κάθεται σε καφετέρια ή εστιατόριο.
4. Κέντρο Νυχτερινής Διασκέδασης (aka Μπουζούκια)

Παρασκευή απόγευμα: Τρέχω με τη ψυχή στο στόμα σε άσχετες δουλειές, ενώ παράλληλα νιώθω ένα σφίξιμο στο λαιμό μου μιας και ξέρω ότι ο χρόνος για την εικονογράφηση δεν μου φτάνει.

Παρασκευή βράδυ: Βρίσκομαι καλεσμένος σε τραπέζι για τη γιορτή αγαπημένου μου προσώπου μέχρι τις πρώτες πρωϊνές ώρες και πέφτω ξερός για ύπνο αφού έχω πιεί σχεδόν ένα καραφάκι ούζο.

Σάββατο 11:15. Σηκώνομαι με πονοκέφαλο φτιάχνω καφέ και βάζω όλες τις εκκρεμότητες στην αναμονή. Όλη μου η προσοχή είναι στραμμένη στον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αντιμετωπίσω το brief που μου δόθηκε.

14:30. Βάζω στο σακίδιο τη ψηφιακή μηχανή, χαρτιά και μολύβια και φεύγω για το κέντρο της Αθήνας για μαραθώνιο-έρευνα-μπαρότσαρκα στα hot στέκια των Αθηνών. Επικοινωνώ με ξάδελφο – γνωστό αλάνι της περιοχής Κολωνακίου και περιχώρων- για να τον ρωτήσω τι θα κάνει απόψε και πετυχαίνω διάνα.

Ο ξάδελφος πίνει καφέ στο Da Capo με φίλους για να πάνε μετά για ποτό στο Rock n’ roll. «Τέλεια» αναφωνώ, «θα έρθω να σας βρω στο καφέ σε μία ώρα μόλις βγάλω κάτι φωτό που θέλω στο Γκάζι".

15:00. Βρίσκομαι στην πλατεία του Κεραμικού με 10 μποφόρ να προσπαθώ να βγάλω φωτογραφίες τις προσόψεις των μπαρ και τις εγκαταστάσεις του φωταερίου στο βάθος. Δεν υπάρχει ψυχή ενώ ο αέρας κοντεύει να με πάρει και να με σηκώσει.

15:10. Έχω φύγει σχεδόν τρέχοντας από το Γκάζι και βρίσκομαι έξω από το Vox στην Ιερά Οδό, προσπαθώ να βρω ικανοποιητική γωνία για να φωτογραφίσω το νυχτοναό όπου κάθε βράδυ εμφανίζεται ο Χατζηγιάννης και ξαφνικά μια ριπή ανεμού παίρνει το jockey μου και το στέλνει πίσω από τη μάντρα όπου υπάρχει η εγκαταλελειμμένη τάφρος από το σταθμό του μετρό που δεν έγινε. Σκαρφαλώνω πάνω από τις λαμαρίνες και βρίσκω το απολωλός jockey.

15:40. Βρίσκομαι στην Αδριανού στο Μοναστηράκι με την ελπίδα να συναντήσω κόσμο για να βγάλω το πλήθος φωτογραφία. Τζίφος. Επικρατεί ερημιά. Τα ίδια και στου Ψυρρή. Απελπίζομαι και ανηφορίζω για Κολωνάκι.

16:30. Συναντώ τον ξάδελφο με την παρέα του στο Da Capo το οποίο είναι τίγκα από κόσμο όπως και το Perro’s και οι υπόλοιπες καφετέριες, παρόλο το μπουρίνι. Με συγκίνηση απαθανατίζω το κολωνακιώτικο πλήθος με το φακό μου.

17:30. Μπαίνουμε στο Rock n’ roll στο οποίο έχω να πάω από τον καιρό που πήγαινα σχολείο. Το μαγαζί δεν έχει ακόμα πολύ κόσμο. Παραγγέλνω το πρώτο Cuba Libre ενώ οι υπόλοιποι ξεκινούν με scotch on the rocks. Είμαι τελείως έξω απ’ τα νερά μου. Ο μέσος όρος ηλικίας είναι κάπου γύρω στα σαράντα και βρίσκομαι πάλι στις αρχές γυμνάσιου μιας και η μουσική είναι εικοσαετίας.

18:15. Το μαγαζί έχει αρχίσει να γεμίζει ασφυκτικά τα ποτά έρχονται το ένα μετά το άλλο. Ο μέσος όρος ηλικίας έχει βελτιωθεί αισθητά ενώ χάρη τον τεράστιο καθρέφτη πάνω από το μπαρ κάνω ασύστολο scanning του πλήθους και των εκπληκτικά πανομοιότυπων υπάρξεων με μακριά ξανθά μαλλιά. Μα που τις φτιάχνουν όλες τόσο ίδιες; Μήπως κάνουν πουλάκια τα μάτια μου;

18:45. Βγάζω τις πρώτες φωτογραφίες ενώ ήδη νιώθω ότι μάλλον τo Cuba Libre ήταν περισσότερο μασίφ απ’ όσο θα έπρεπε. Τα ηχεία έχουν αφήσει τα 80s και παίζουν Mika, Rihanna και Amy Winehouse. Ο ξάδελφος με την παρέα του έχουν αφήσει τα απλά scotch προ πολλού και έχουν αρχίσει τις υποβρύχιες επιχειρήσεις τεκίλας.

19:10 Αποφασίζουμε να πάμε στο Caprice. Στο δρόμο για εκεί κάνουμε μια στάση στο Έμπασσυ για ν’ αγοράσουμε εισιτήρια για την καινούργια ταινία του Ανγκ Λι «Προσοχή Πόθος». Ενώ περιμένουμε στο ταμείο πετυχαίνω το γνωστό δάσκαλο του Κουλεμανσον σανσόν να βγαίνει από την προηγούμενη προβολή και με μάτι πρησμένο απ’ τον ύπνο μας προειδοποιεί: «Μην δείτε την ταινία! Είναι χάλια! Κοιμόμασταν για μια ώρα!» Φυσικά και δεν αγοράζουμε εισιτηρία!

19:20. Βρισκόμαστε έξω από το Caprice, ετοιμαζόμαστε να μπούμε και ξαφνικά βλέπω μια φίλη από τα παλιά μαζί με άλλες δύο φίλες της και πιάνουμε κουβέντα. «Θέλετε να μπείτε μέσα;» ρωτούν με μια φωνή. «Δεν το συνιστούμε. Προσπαθήσαμε να βρούμε μια φίλη μας και δεχτήκαμε ασύμμετρη απειλή από το πλήθος. Η μια παραλίγο να χάσει τη γόβα της, η άλλη τη τσάντα της. Ήταν θαύμα που καταφέραμε και βγήκαμε σώες από 'κει μέσα!»
Παρόλα αυτά εμείς κάνουμε την προσπάθεια να μπούμε, αλλά το πλήθος εντός του Caprice έχει φτάσει ήδη σε διονυσιακή έκσταση λικνιζόμενο στους ρυθμούς της Βανδή. Κάνουμε μεταβολή και επιστρέφουμε στο Rock n’ Roll..

19:40. «Τελικά καλά περνάμε σήμερα» σκέφτομαι (Χικ!) για να στείλω κανένα μήνυμα μήπως και θέλει να έρθει και κανείς άλλος (όλοι οι καλοί χωράνε). Στέλνω το εξής μήνυμα σε φίλους bloggers και μη: “Απόψε κάνω έρευνα για τη νυχτερινή ζωή της Αθήνας, επειδή πρέπει να παραδώσω μια εικονογράφηση τη Δευτέρα, όσοι θέλετε να συμμετέχετε στο project, στείλτε sms”

20:00. Στο μηνυμά δεν απάντησε κανείς (και θέλω να το καταγγείλω αυτό) πλην της γνωστής προστάτιδας των τεχνών Λουκρητίας. «Τι εννοείς Αλέξανδρε;” μου έγραψε απορημένη «Θέλεις να φωτογραφηθούμε;» Της εξηγώ τις προθέσεις μου για ολονύχτιο bar crawling λόγω του project που έχω, αλλά εκείνη αντί να υπηρετήσει την Τέχνη, προτιμά να πάει κινηματογράφο μετά της εξαδέλφης της.

21:30. Το Rock n’ Roll έχει γεμίσει τόσο ασφυκτικά που βρισκόμαστε στην κυριολεξία ο ένας πάνω στον άλλον. Αποφασίζουμε ότι ήρθε η ώρα να πάμε γι’ άλλα. Όμως ένας φίλος του εξαδέλφου επιμένει να δεί την ταινία του Ανγκ Λι. Με μισή καρδιά βγάζουμε εισιτήρια για την προβολή των 22:30 και κατευθυνόμαστε στα Friday’s για burgers.

22:00. Καταφθάνουν τα πιάτα μας και επιδιδόμαστε στο προσφιλές μας άθλημα της αναρρίχησης στα Απέννινα Όρη (aka περιδρομιάζουμε τα Jack Daniels burgers μας).

22:30. Με την μπουκιά στο στόμα καταφτάνουμε στον κινηματογράφο για να παρακολουθήσουμε το «αριστούργημα» του Ανγκ Λι. Ο ξάδελφος μεσά στο πρώτο πεντάλεπτο έχει παραδοθεί στις αγκάλες του Μορφέα και για τις επόμενες τρείς ώρες το «έπος» του Ανγκ Λι έχει τον ατελείωτο! Τέτοιο κατασκοπευτικό, ιστορικό-πολεμικό, σεξουαλικό-πορνοδιαστροφικό drama δεν έχω «ματαξαναδεί»! Το απόλυτο ξενέρωμα!

01:30. Επιτέλους βγαίνουμε από το σινεμά αλλά η διάθεση για περαιτέρω "έρευνα" της νυχτερινής ζωής της Αθήνας έχει γίνει καπνός... Μα είναι δυνατόν αυτή η αηδία να κέρδισε το Χρυσό Λέοντα του Φεστιβάλ Βενετίας (αυτοί οι κριτικοί κινηματογράφου τελικά τι παίρνουν και δεν μας δίνουν;)

02:00. Η βραδιά είχε άδοξο τέλος. Πέφτω ξερός για ύπνο.

Επίλογος
Όπως είδατε πέρασα τα πάνδεινα χθες! Αλλά δεν μπορώ να πω, ως εικονογράφος το research μου το έκανα! Βέβαια σήμερα από το πρωΐ προσπαθώ να φτιάξω τη σύνθεση της εικονογράφησης, αλλά αυτό είναι υλικό για άλλο ποστ!

Τελοσπάντων ήταν απαραίτητο να κάνω ένα διάλλειμα με αυτό το ποστ!

Σας αφήνω τώρα γιατί έχω deadline αύριο!

16 Comments:

Blogger alienlover said...

να υποθέσω ότι προβλέπεται ξάγρυπνο καλωσόρισμα της καινούριας εβδομάδας; :ρ

11/11/07 11:06 μ.μ.  
Blogger Alexandros said...

Σωστά υποθέτεις!

Υ.Γ. Μη νομίζεις ότι σ' έχω ξεχάσει! Απλά τον τελευταίο καιρό μ' έχει πάρει και μ' έχει σηκώσει!

11/11/07 11:12 μ.μ.  
Blogger e-Lawyer said...

Και μετά λέτε ότι εγώ κάνω μακρόσυρτα ποστς.

Περιμένω εδώ και τόσο καιρό να δω πότε το μπλογκ θα ξαναβρεί το bitchy ύφος που επαγγέλλεται και οφείλει στην ανθρωπότητα. ΄

ΠΝΙΞΤΕ ΤΟΝ ΜΕΣΑ ΣΑΣ ΓΙΩΡΓΟ ΑΥΤΙΑ ΚΑΛΕΕΕΕ!

12/11/07 1:02 μ.μ.  
Blogger nanakos said...

Ένα θα σου πω και το έχει πει και η Γαρμπή (σ' έναν πολύ αποτυχημένο δίσκο):

"Μα εσύ δεν μ' άκουγες και νά πού φτάσαμε!"

Τέλος!

12/11/07 1:12 μ.μ.  
Blogger Alexandros said...

Δικηγορίνο τολμάςςςς να με
συγκρίνειςςς με τον Αυτιαααααά;! :-PPP

Αμ, δεν θα σε πετύχω από κοντά... Θα σε πετύχω και θα σου ρίξω μανό στον καφέ για να μάθειςςςς! :-PPP

"Μπήκες μόνος σου στη μαύρη λίστα", που λέει η Lady Άντζυ! :-PPP

12/11/07 2:47 μ.μ.  
Blogger Alexandros said...

@ Νανάκος
Αχ, δάσκαλεεε εγώ σε άκουσα η παρέα όμως είχε άλλη άποψη, δεν γινόταν να επιμείνω και την πατήσα...

12/11/07 2:48 μ.μ.  
Blogger alienlover said...

Αλέξανδρε ελπίζω όλα να πήγαν καλά, να πρόλαβες την προθεσμία και τώρα να κοιμάσαι του καλού καιρού.

υγ: μην ανησυχείς, πάρε το χρόνο σου (take ur time :P )

12/11/07 4:21 μ.μ.  
Blogger Loucretia said...

Μπαροτσαρκα με καταληξη στον Ανγκ Λι;;;;;;;
Αγιο ειχα!!!! :-ΡΡΡΡΡ

12/11/07 7:20 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Η μπαρότσαρκά σου (μάλλον της παρέας του, κατατάλλα προσφιλούς, εξαδέλφου!) αποτυπώνει την..πατροπαράδοτη, βαρετή βραδινή έξοδο-τα ίδια μέρη, οι ίδιες μουσικές, οι ίδιοι θαμώνες. Λίγη φαντασία βρε παιδιά γιατί χανόμαστε!

Μ.

12/11/07 8:03 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

thesmos pia auto to rock'n'roll. hman nia kai gerasa (leme), auto akoma ekei..kai meta leme oti oi ellhnes den xarakthrizontai gia statherothta apopsewn..

12/11/07 10:45 μ.μ.  
Blogger Alexandros said...

@ Alienlover
Thanks! Φυσικά και το πρόλαβα!

@ Λουκρητία
Ναι είχες άγιο! Αλλά αν ερχόσουν δεν θα πήγαινα στον Ανγκ Λι! :-PPPP

@ Princess M.
Χρειάστηκε περισσότερη φαντασία απ' όση νομίζεις για να κάνω τέτοια mainstream έξοδο! Ας όψεται το research για το project! :-PPP

@ Donnabella
Θεσμός και καθεστώς μαζί! Το ανησυχητικό είναι ότι όταν έφευγα η ουρά απ' έξω είχε γύρω στα πενήντα άτομα όλα γύρω στα 20 με 25!

13/11/07 8:54 π.μ.  
Blogger Idάκι said...

Αγχώθηκα κι επίσης δεν αναγνωρίζω τα μέρη που αναφέρεις!!! Shocking!!!

13/11/07 7:39 μ.μ.  
Blogger Idάκι said...

@Δικηγορίνο:

Δηλαδή αν γράψω περί διακοπών κ εκδρομών από τα γνωστά μου σεντόνια ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ?!!!

13/11/07 7:41 μ.μ.  
Blogger e-Lawyer said...

Όχι.

14/11/07 12:22 π.μ.  
Blogger Alexandros said...

Αγαπητή Εξαδέλφη,
Τι θα έλεγες να πετάξουμε τον Δικηγορίνο στο λάκκο με τις
βασιλικές κόμπρεςςςς; :-PPP

14/11/07 2:19 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Βοργίες μακριά τα κρινοδάκτυλά σας από τον e-lawyer,αλλιώς αναλαμβάνει το νυστέρι μου...
:p

15/11/07 4:35 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Κύρια Είσοδος