Βαριές κουβέντες

Έργο του Νίκου Αλεξίου. Από τη σειρά με τα ψηφιδωτά
του Αγίου Μάρκου της Βενετίας.

Απόψε είχα πάει να δω την T. στη γκαλερί, που διατηρεί στο κέντρο της Αθήνας.

Έπειτα από δύο Malibu-Ανανά και έχοντας ακούσει τα μισά άπαντα της Ami Winehouse, ήρθε στο τραπέζι μας ένας αρχιτέκτονας και μας έπιασε την κουβέντα.

Λίγο μετά τις συστάσεις η T. έφυγε για να χαιρετήσει κάποιο άλλο γνωστό της, οπότε και ο αρχιτέκτονας συνέχισε να μου μιλάει ή για την ακρίβεια έβγαλε λόγο, το αποκορύφωμα του οποίου ήταν το εξής:

-Δηλαδή εσύ είσαι καλλιτέχνης;

-E...ναι... συμμετέχω στην έκθεση.

-Α... και τι κάνεις; Zωγραφίζεις;

-Χρησιμοποιώ διάφορα μέσα... ένα είναι και αυτό.

-Και δηλαδή αυτά που ζωγραφίζεις τι τα κάνεις;!

-Τα κρατάς σπίτι σου;!
(Ακολούθησαν γέλια από την πλευρά του)

-Εε... για να είμαι ειλικρινής την περασμένη Κυριακή μια εικονογράφηση μου δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή....

[Ακολούθησε σιωπή τριάντα δευτερολέπτων και επανέρχεται δριμύτερος]

-Κι εμένα μου έχουν δημοσιεύσει τόσες αρχιτεκτονικές μελέτες, αλλά @@.... δεν μου ήρθε ποτέ δουλειά απ' αυτές! Όλοι παίρνουν τον φίλο, της φίλης, της γκόμενας, του μπατζανάκη, της θειάς τους!

-Εεεεεε... ναι... συνηθίζεται αυτό....μέσα από τις διαπροσωπικές σχέσεις κλείνονται οι δουλειές. (καλά τι λέω πάλι απόψε ο ποιητής!)

-Και δηλαδή τι είναι η τέχνη;

[-Ωχχχχχχχ! Την βάψαμε......]

-Εσύ δηλαδή όταν κάνεις τέχνη τι σκέφτεσαι;

-Το κοινό στο οποίο απευθύνεσαι;

-Τον πελάτη που θα αγοράσει το έργο σου;

-Την κοινωνία και τα προβλήματά της;

-Τον τρόπο που μπορείς να λύσεις τα προβλήματα της κοινωνίας;

[-Ήμαρτον Κύριε! Σε όλα αυτά θ' απαντήσω απόψε; Ποιός με μούντζωσε σήμερα;]

-Και τι κάνεις δηλαδή εσύ;

[-Επιμένει.... ας απαντήσω μ' ένα τσιτάτο να τελειώνουμε!]

-Κοίταξε να δεις τα θέματα αυτά, έτσι όπως τα θέτεις μου θυμίζουν τις αρχές της στρατευμένης τέχνης της γενιάς του '70... Την είδαμε αυτή τη γενιά καλά και εξάλλου έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε.

-Ξέρεις γιατί έχουμε αυτή τη συζήτηση;

-...σιωπή... [Πού να ξέρω Χριστιανέ μου ο Βοργίας, Σαββατόβραδο στις 2 και μισή το πρωΐ γιατί έχω αυτή τη συζήτηση μαζί σου;!]

- Ε; Θες να σου πω;

- Γιατί; (Από το λύκειο είχα να κάνω τέτοια ερώτηση, τόσο απρόθυμα...)

-Γιατί και τους δύο μας ενδιαφέρει... η ΠΟΛΙΤΙΚΗ!

[......]

Μέσα σε δύο λεπτά, μετά από αυτή την ατάκα, αφού του είπα ότι θίγει πολλά θέματα μαζί και δεν μπορούσα να τα συζητήσω μαζί του αυτή τη στιγμή, έγινα "Λούης" στην κυριολεξία!

Υστερόγραφο: Παρακαλώ να σημειωθεί στα πρακτικά, ότι όση ώρα μίλαγε μου έκανε τράκα γύρω στα 3-4 τσιγάρα... και κάθε φορα που έπαιρνε κι από ένα έλεγε "τι ωραία τσιγάρα έχεις"!

Τα σχόλια δικά σας.