Κανενα nick δεν ειναι τυχαιο!

Παντα πιστευα ότι κανενα nick δεν είναι τυχαιο, οσο κι αν πολλοι φιλοι στο ιντερνετ υποστηριζαν το αντιθετο.
«Τυχαια το διαλεξα» «ετσι μου ‘ρθε» «δε σημαινει τιποτα» ηταν καποιες από τις απαντησεις που μου εδιναν όταν τους ρωτουσα τη πηγη εμπνευσης τους.
Ακομα και στο τυχαιο όμως, παντα κατι δικο μας κρυβεται από πισω που αργα ή γρηγορα επιβεβαιωνεται.
Φυσικα το δικο μου nick το διαλεξα επισταμενως, δεν υπηρχε περιπτωση να βαλω ένα ονομα που να μην με εκφραζει ή να μη δινει καποια στοιχεια του ανιδιοτελους, ευαισθητου και ρομαντικου χαρακτηρα μου (εδώ λυσσαξτε ελευθερα).

Να όμως που κι ένα προσφατο περιστατικο ηρθε να επικυρωσει την αποψη μου.

Πριν λιγες μερες βρεθηκα μαζι με τη κορη μου σε ένα μαγαζι να διαλεξουμε πλακακια για τη κουζινα. Ο τυπος που το ειχε, εκανε εισαγωγες από Ιταλια και μας εδειχνε διαφορα σχεδια, εκθειαζοντας τη ποιοτητα τους (η ιλιγγιωδης τιμη τους αποσιωπηθηκε διακριτικα στην αρχικη παρουσιαση)

Κι αφου τον αναγκασα να κατεβασει ότι δειγματα ειχε από ιδρυσεως της εταιρειας, να τα στησει όλα γυρω-γυρω για να τα συγκρινω, να επαναλαβει 100 φορες τις προδιαγραφες και τη τιμη τους, φτανοντας τον στο σημειο να σκεπτεται σοβαρα να γινει μοναχος στο Αγιον Ορος, κατεληξα τελικα σε ένα σχεδιο. Επειδη όμως μεσολαβουσε το Πασχα, θα εκανα τη παραγγελια αμεσως μετα κι ετσι του ζητησα τον κωδικο τους για να το σημειωσω.

-«Δεν εχουν κωδικο μανδαμ»
-«Και πως θα θυμαμαι το συγκεκριμενο σχεδιο;»
-«Εχουν ονομασια σειρας»
-«Ωραια, και πως ονομαζεται η συγκεκριμενη σειρα;»
-«Βοργια!!»

(το πλακακι πηγε να μου φυγει από τα χερια, λες ο μαγαζατωρ να διαβαζε το μπλογκ μου;)
-«Δεν ακουσα καλα, τι ειπατε;;;;;»
-«Σας ειπα μανδαμ, Βοργια λεγεται το πλακακι!»

(δε μπορει, καποιος μου κανει πλακα)

«Β-ο-ρ-γ-ι-α….» ψελλισα σαστισμενη αποφευγοντας το ειρωνικο βλεμμα της κορης μου που καταλαβε το λογο της εκπληξης μου, σε αντιθεση με το απηυδισμενο βλεμμα του εισαγωγεα που ηδη ονειρευοταν τη σκητη του στο Αθως.

Αρνουμενη να πιστεψω τετοια συμπτωση, κοιταξα προσεκτικοτερα τη καρτελα με το δειγμα, οντως η λεξη Borgia αναγραφοταν πανω και τοτε θυμηθηκα ότι τα πλακακια ηταν ιταλικα.

-«Ναι, εχετε δικιο» ειπα, προσπαθωντας να τα μπαλωσω «αφου είναι από την Ιταλια αλλωστε….»
-«Μα σας το ειπα μανδαμ, εξαρχης, δεν θα το σημειωσετε;»
-«Α, όχι, δε χρειαζεται, να ειστε σιγουρος ότι δε προκειται να το ξεχασω ΠΟΤΕ!»

(κατι στο βλεμμα του μου ελεγε ότι αυτος θα ηθελε να με ξεχασει για παντα….)