The Neverending Story IV

Συνέχεια από τον Ιούδα.

Το καροτσάκι με τα ποτά ταλαντεύτηκε επικίνδυνα. Η αεροσυνοδός, εκνευρισμένη, έσκυψε στο πλάι να δει ποιο ήταν το εμπόδιο. Αυτή η πτήση δεν είχε ξεκινήσει καλά – η ξαφνική ομίχλη είχε εμποδίσει την απογείωση στο Aerfort Bhaile Átha Cliath και ήταν ήδη καθυστερημένοι κατά δύο ώρες. Οι επιβάτες, φορτωμένοι στο Airbus πριν την αναγγελία της καθυστέρησης, ήταν ανυπόμονοι και δύστροποι, και κάποιος είχε ήδη κάνει παράπονα με εξαιρετικά προσβλητικό τρόπο. H Rowan τον είχε ηρεμήσει με μεγάλη προσπάθεια,αλλά προφανώς την είχε επηρεάσει τόσο, ώστε αναγκάστηκε τώρα να πάρει βαθιά αναπνοή για να μην αποπάρει τον κοιμισμένο επιβάτη του οποίου το χέρι κρεμόταν στο διάδρομο. Θα προτιμούσε να βάλει το χέρι του μέσα στο κάθισμα και μην τον ξυπνήσει καν, αλλά ο νέος κανονισμός της εταιρείας δεν επέτρεπε το άγγιγμα των επιβατών εν αγνοία τους.

Ο George Beckham ξύπνησε αλαφιασμένος μόλις του μίλησε η αεροσυνοδός. Είχε πολύ καιρό να κοιμηθεί σε αεροπλάνο – συνήθως η ησυχία μιας Ευρωπαϊκής πτήσης ήταν ό,τι έπρεπε για να ξαναδιαβάσει τις αναφορές και να κρατήσει σημειώσεις με φρέσκο μυαλό για την υπόθεση που τον αφορούσε. Αυτή τη φορά, τα οικεία ονόματα των θυμάτων στροβιλίζονταν στο μυαλό του όσο διάβαζε τις αναφορές των διαφόρων ιατροδικαστών που είχαν ασχοληθεί με τους φόνους, και αναγκάστηκε να κλείσει το φάκελο ταραγμένος όταν έφτασε στην αναφορά για την Delphine Tiquet. Για να ηρεμήσει, έκλεισε τα μάτια του, επέβαλε σιωπή στις άτακτες σκέψεις του, κι κάπου εκεί προφανώς τον πήρε ο ύπνος. Ούτε που κατάλαβε πότε απογειώθηκαν...

Κοίταξε τη νόστιμη κοκκινομάλλα αεροσυνοδό που τώρα τον ρωτούσε αν ήθελε κάτι να πιει, και συνειδητοποίησε ότι ήταν ταραγμένη και χαμογελούσε με το ζόρι. Ζήτησε ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, και όταν του το έδωσε τη ρώτησε χαμηλόφωνα αν όλα ήταν εντάξει. Δάκρυα ανέβηκαν στα καστανά μάτια της Rowan - αυτή τη στιγμή δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει την καλοσύνη – αλλά ένευσε καταφατικά. Είδε πάντως πως ο επιβάτης δεν πείστηκε ούτε στο ελάχιστο, και συνέχισε να την ακολουθεί με τα μάτια καθώς επαναλάμβανε τις μηχανικές κινήσεις: τράβα, χαμογέλα, ρώτα - μπουκάλι, ποτήρι, χαρτοπετσέτα.

«Τι ζωή κι αυτή», σκέφτηκε ο George. Τόσα χρόνια που ταξίδευε είχε δει εκατοντάδες αεροσυνοδούς, και όλες έκρυβαν απερίγραπτη κούραση και άγχος πίσω από το εγκάρδιο χαμόγελο. Ο ίδιος έπαιρνε πάντα εισιτήριο οικονομικής θέσης ώστε να μπορεί να παρατηρεί τον κόσμο όταν δεν ασχολούνταν με την υπόθεση. Η φορτισμένη ατμόσφαιρα της συγκεκριμένης πτήσης τον είχε τυλίξει μόλις άνοιξε τα μάτια του, και τώρα μπορούσε να καταλάβει τι είχε αναστατώσει την κοπέλα: ήταν λες και κάποιος έβαλε στην πρίζα κάθε συνεπιβάτη του, παντού παράπονα, κατσουφιασμένες φάτσες, δυο πιτσιρίκια έκλαιγαν σπαραχτικά. Ο George αναστέναξε, πήρε απόφαση ότι με τόση αναταραχή γύρω του δεν μπορούσε να δουλέψει πάνω στην υπόθεση, φόρεσε τα ακουστικά του και τα γύρισε στη μαγνητοσκοπημένη εκπομπή του BBC News που προβαλλόταν στην οθόνη μπροστά του.

«...δεν μπορέσαμε να πάρουμε άλλες πληροφορίες από τον εκπρόσωπο της Scotland Yard. Όπως ακούσατε όμως, δεν υπάρχει ακόμη κανείς ύποπτος και η τοπική αστυνομία του Wiltshire χτενίζει τη γειτονιά του Salisbury όπου έμενε το θύμα, ο Σικελός μετανάστης Gino Rossellini, 36 ετών, με τη γυναίκα του Laura.»

Ο George τινάχτηκε μόλις άκουσε τα ονόματα. Μια Laura Rossellini, née Sciapogli, ήταν έντονη φιγούρα στο παρελθόν ενός από τα θύματα στην υπόθεσή του. Άπλωσε αυτόματα το χέρι του στο φάκελο αλλά ακινητοποιήθηκε ξανά για να ακούσει τη συνέχεια.

«Το ζευγάρι ήταν άτεκνο. Ο φόνος φαίνεται πως αποτέλειωσε τη διμελή οικογένεια, αφού λίγες μέρες πριν ο Gino είχε αναφέρει την εξαφάνιση της γυναίκας του στην αστυνομία. Οι έρευνες για την ανεύρεση της 32χρονης δεν έχουν αποδώσει καρπούς, αλλά οι πληροφορίες μας από τοπικές πηγές λένε πως η εξαφάνισή της δεν ήταν ούτε ακούσια ούτε τυχαία. Οι γείτονες...»

«Δεν μπορεί να είναι σύμπτωση! Πόσες γυναίκες με το ίδιο όνομα να έχουν ταλέντο στις εξαφανίσεις;» O George περίμενε μέχρι να εμφανιστεί στην οθόνη η φωτογραφία της Laura για να βεβαιωθεί, αλλά αυτό δεν συνέβη ποτέ, μιας και η οθόνη ξαφνικά γκριζάρισε και η φωνή του πιλότου ανήγγειλε πως άρχιζε η κάθοδος στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος.

Η κοκκινομάλλα αεροσυνοδός συνάντησε έναν πολύ διαφορετικό επιθεωρητή Beckham όταν πλησίασε να του υπενθυμίσει να κλείσει το τραπεζάκι του. Ο γοητευτικός, καλοσυνάτος πενηντάρης είχε αντικατασταθεί από έναν ξαναμμένο ομορφάντρα με λαμπερά γκριζογάλανα μάτια, που έμοιαζε να έχει ξεφορτωθεί δεκαπέντε χρόνια καθώς οσμιζόταν τα πρώτα ίχνη ενός ακόμη ανθρωποκυνηγητού.

_____________________________________________

Ζητώ συγνώμη για την αργοπορία, αλλά όταν κατάφερα να το τελειώσω, συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να το ανεβάσω από το σπίτι χάρη στο αγαπημένο μου laptop που φαίνεται να τα τίναξε (κλαψ). Παραδίδω τη σκυτάλη στον μάστορη Μπαμπάκη γιατί με ενδιαφέρει πολύ πώς θα το συνεχίσει!