Γιατι μονο "ζωντοχηρες" κι οχι "ζωντοχηροι";

Διαβασα προσφατα το ποστ του Athanassiou για τις ζωντοχηρες (με το οποιο διασκεδασα κι ουδολως θυμωσα, γιατι απλουστατα ηταν μια αντρικη ματια στο συγκεκριμενο θεμα) και την αμεση απαντηση της Composition Doll (η οποια αποκατεστησε τη «χαμενη μας τιμη» και φωτισε μια άλλη πραγματικοτητα) καθως και τον σχετικο διαλογο που αναπτυχθηκε στα comments. Μου δημιουργηθηκαν ομως καποιες αποριες τις οποιες θα προσπαθησω ν’ απαντησω:

1) Γιατι αποκαλουν τις χωρισμενες «ζωντοχηρες»;

Μα είναι προφανες, για να μας υπενθυμισουν το ποσο τυχερες ειμαστε που μας αφηνουν να ζουμε και δεν μας αποτεφρωνουν όπως Ινδια.

2) Γιατι τους αντιστοιχους αντρες δεν τους αποκαλουν «ζωντοχηρους»;

Γιατι απλουστατα αφ’ ενός μεν δεν αντιμετωπιζουν το διλημμα της αποτεφρωσης αφ’ ετερου δεν θεωρουνται αντρες χωρισμενοι, αλλα «αντρες-προσωρινα-ελευθεροι» (το γιατι, θα το δειτε παρακατω)

3) Γιατι βλεπουμε μονο "ζωντοχηρες" κι όχι "ζωντοχηρους";

Που κυκλοφορουν οι χωρισμενοι αντρες, που συχναζουν, γιατι δεν τους συναντουμε ποτε; Αφου είναι μαθηματικως βεβαιον, ότι σε κάθε χωρισμενη γυναικα αντιστοιχει κι ενας χωρισμενος αντρας, πως γινεται κι είναι παντα λιγοτεροι και παντα εξαφανισμενοι; Τι στο καλο, σε λαγουμια κρυβονται; Από προσωπικη μου εμπειρια, εχω να πω ότι όλα αυτά τα χρονια που ειμαι διαζευγμενη, ελαχιστους συναντησα, ενώ αντιθετα εχω γνωρισει παρα πολλες χωρισμενες γυναικες σε ολους τους χωρους και σε ολες τις δραστηριοτητες. Ας επιχειρησω να δωσω καποιες απαντησεις σε ένα υποθετικο γκαλοπ που εγινε μεταξυ των ενδιαφερομενων μερων:

Απάντηση Χωρισμενων Γυναικων: «Λοιπον φιλεναδα, αν θες να συναντησεις ζωντοχήρους, στησου εξω από τις εκκλησιες. Θα τους δεις ν’ ανεβαινουν τα σκαλια περιχαρεις, εχοντας διπλα τους ένα καινουργιο ταιρι (στη πλειοψηφια κατά πολύ νεοτερο τους). Δεν αντεχουν παιδι μου τη μοναξια, τα απλυτα πιατα, τα ασιδερωτα πουκαμισα και το αργοτερο μεσα σε 2 χρονια ξαναπαντρευονται. Είναι και ησυχοι γιατι εχουν παρκαρει τα παιδια κι όλα τους τα προβληματα σε μας, δινουν που κ’ που καμια διατροφη (αν τη δινουν κι αυτή) οποτε ποιος ο λογος να μη φτιαξουν νεα οικογενεια; Και μη νομιζεις ότι μεχρι να ξαναπαντρευτουν μενουν τελειως μονοι τους, ολο και καποια φιλευσπλαχνη θα βρεθει για να συζησει μαζι τους και να τους παρηγορησει «για οσα περασαν διπλα στη μεγαιρα». Αλλωστε οι αντρες είναι σαν το parking. Μολις τους ξεπαρκαρει μια γυναικα, αμεσως καταλαμβανει τη θεση της καποια άλλη. Οποτε αδικως ψαχνεις!»

Απαντηση Χωρισμενων Αντρων: «Που να μας δεις κυρα μου; με αφηνει «η άλλη» με τις διατροφες της και τις απαιτησεις της να παρω ανασα; Ολο λεφτα, λεφτα, λεφτα, μου ζηταει. Ολημερις κι ολονυχτις δουλευω για να τα βγαλω περα κι ένα Σαββατοκυριακο που εχω ελευθερο πρεπει να παω τα παιδια στα Goody’s και στα σινεμα. Ασε με τωρα, με φωναζει ο διευθυντης, οριστε πηγε 9 το βραδυ κι ακομα να τελειωσω την εκθεση που μου ζητησε, και μετα μου λες εσυ για κοινωνικη ζωη, εγω την ελευθερια μου ηθελα κι εχω γινει χειροτερος κι από σκλαβος! Το πολύ-πολύ να παω στο γηπεδο ή να πιω ένα κρασι με τα φιλαρακια απο το στρατο, ενώ η κυρια, ολο εκδρομες και ταξιδακια!»

Απαντηση Μαμαδων: «Εδώ το εχω το αγορακι μου, γυρισε παλι στο σπιτακι του γιατι σα τη μανα καμια δε σε ποναει, αχ στα ΄λεγα εγω αλλα δεν με ακουγες, σε τυλιξε η αχαίρευτη, την εκανες κυρια και τωρα τη πληρωνεις κι από πανω, τι να σου φτιαξω κανακαρη μου για μεσημερι, φρικασε ή στιφαδο, δε πιστευω το βραδυ ν΄αργησεις, εδώ θα σε περιμενω να δουμε παρεα τη Νικολουλη, ασε τα ρεμαλια τους φιλους σου, ολο στα μπαρ σε παρασερνουν και θα σε τυλιξει παλι καμια, φυσαει σημερα, να βαλεις τη ζακετουλα σου μη κρυωσεις, και μη ξεχνας, μονο η μανουλα σ’ αγαπαει, ακους;»

Απαντηση Πεθερων: «Τον συμμαζεψα στο σπιτι, σωγαμπρο τον εχω, τον πλενω τον ταίζω μπας και φιλοτιμηθει να ξαναγυρισει στη κορη μου, ντροπης πραγματα πια, ρεζιλι γιναμε στη γειτονια, τι να πω και στους συγγενεις, αυτή η θεια η Μελπομενη ολο μπηχτες μου ριχνει «σηκωσε μπαϊρακι η προκομμενη σου και θελει ελευθεριες, εμεις στα χρονια μας κορωνα στο κεφαλι μας τον ειχαμε τον αντρα» αλλα κι αυτή η δικια μου, αγυριστο κεφαλι, βαλε μαρη λιγο νερο στο κρασι σου, κανε και τα στραβα ματια, τιποτα αυτή, θελει λεει να ξαναβρει τον εαυτο της, ασε με παιδακι μου, ασε με στον καϋμο μου…»

Εννοειται πως οι παραπανω απαντησεις αφορουν αποκλειστικα την ελληνικη πραγματικοτητα (που οσο ναναι, εναν σχετικο ρατσισμο τον εχει ακομα απεναντι στις χωρισμενες), δεν είναι απολυτα αντιπροσωπευτικες γιατι το θεμα «διαζυγιο» εχει τοσες παραμετρους και τοσες διαφορετικες καταστασεις, οσοι και οι κοκκοι της αμμου και μοναδικο σκοπο εχουν να διασκεδασουν τα οσα συμβαινουν μετα από ένα χωρισμο. Παρ’ όλα αυτά, αντρες και γυναικες, πυροβολειστε αφοβα!

Υ.Γ. το ποστ αυτό ξεκινησε να γραφεται πριν λιγες μερες, διακοπηκε πολλες φορες από παρεμβασεις του στυλ «ρε μανα, επλυνες κανενα σωβρακο;», «τι μαγειρεψες για σημερα;» «σου υπενθυμιζουμε ότι στο ψυγειο κατοικουν μονο παγακια», «θα σηκωθεις καμια φορα από το pc να δουμε τα μεηλς μας;» «πηρες τον υδραυλικο ή προτιμας τους καταρρακτες της Βικτωρια σε αποκλειστικη εμφανιση στο μπανιο μας;»

Ποιος ειπε ότι είναι ευκολο να εισαι μανα, διαζευγμενη και blogger;