Sweet Nineties!

Παρασκευή ή Σάββατο βράδυ μαζευόμασταν στο σπίτι της Β. Καθόμασταν βλέποντας MTV και ξεφυλλίζοντας το 01, μέχρι να βαρεθούμε εντελώς και να αποφασίσουμε ότι ήρθε επιτέλους η ώρα να βγούμε έξω!

Και φυσικά η ώρα αυτή δεν ήταν ποτέ πριν από τις 2 το πρωΐ!

Το Άτομο που μετά έγινε Soda, το Babes in Toyland πίσω από το Χίλτον, τα Sunrise στο Άλσος, το Χ στη Λένορμαν, το Factory στην Εμμ. Μπενάκη πρώτα και μετά στην Πειραιώς ήταν κάποιοι από τους προορισμούς μας αν και συνήθως πηγαίναμε σε περισσότερα του ενός μέσα σ’ ένα βράδυ!

Χορεύαμε μέχρι τα χαράματα και πολλές φορές και μετά από αυτά σε κάποιο after ακούγοντας house, techno, drum n’ base και progressive.

Αν εξαιρέσουμε την Αυτοκίνηση (που δεν πιάνεται!), δεν είχαμε γνωρίμιες με πορτιέρηδες και λοιπούς εργαζόμενους της νύχτας για να μπαίνουμε αμέσως στα κλαμπ! Στηνόμασταν κι εμείς στην ουρά όπως όλος ο κόσμος.

Έξω από το πάλαι ποτέ Άλσος περιμένοντας το νεύμα εκείνης της απίστευτης πορτιέρισας με τις αφέλειες και τις εικοσάποντες πλατφόρμες για να δούμε τους Liquid, ή για να περάσουμε από τις συμπληγάδες που άκουγαν στο όνομα αδέλφια Χατζηστεφάνου και τότε είχαν τη φήμη της πιο σκληρής «πόρτας» των Αθηνών για να μπούμε στο Χ!

Πάντως όπως και να έχει «πόρτα» δεν φάγαμε ποτέ, ούτε ακόμα και από αυτόν τον ανεκδίηγητο χοντρό με τη βεντάλια στο Factory που μια φορά μας είχε κάνει να περιμένουμε 40 ολόκληρα λεπτά!

Απ’ όσα κλαμπ έχω πάει αυτό που θυμάμαι ως το πιο προχωρημένο ήταν σίγουρα το Χ στη Λένορμαν. Λειτούργησε μόνο για ένα χειμώνα (νομίζω το ’95) και ήταν απίστευτος χώρος! Ένα τροποιημένο κλειστό γήπεδο μπάσκετ με κάτι θεόρατες σιδεριές και μια πολύ ψηλή εξέδρα όπου χόρευαν διάφορα go-go boys και girls. Η μουσική ήταν άψογη! Βέβαια μην με ρωτήσετε τι ακούγαμε γιατί θα σας γελάσω! Αυτού του είδους τις πληροφορίες μου της έδινε πάντοτε η Β. που έχει μια τεράστια συλλογή με βινύλια και cd από την τότε μουσική σκηνή.

Το πιο fun μέρος του Χ όμως δεν ήταν το dancefloor! Αλλά οι τεράστιοι καναπέδες (νομίζω ήταν ντυμένοι με animal print ζέβρας) που βρίσκονταν ακριβώς έξω από τις τουαλέτες!

Ακόμα θυμάμαι τα τρελά γέλια που ρίχναμε καθισμένοι εκεί, βλέποντας την καθαρίστρια, να προσπαθεί να πείσει κάποιους από τους θαμώνες να μπαίνουν ένας ένας στις τουαλέτες και όχι δυό δυό και να κλειδώνονται μέσα με τις ώρες!! «Μα τι κάνετε εκεί μέσα τόση ώρα αγόρια πράγματα; Ανοίξτε θα φέρω την αστυνομία!» φώναζε η γριά! Και άλλα τέτοια σουρεαλιστικά!

Απ’ όλες όμως τις εξόδους μου τότε, εκείνη που θυμάμαι χαζογελώντας ακόμα και τώρα ήταν μια φορά τις απόκριες στο Babes in Toyland.

Το Babes ήταν ένα μικρο υπόγειο πίσω από το Χίλτον, πολύ κοντά στα Goody’s, τώρα έχει γίνει στρηπτιζάδικο, αλλά τότε το είχε μια καταπληκτική ομάδα (νομίζω ήταν η Magna) και είχε την πιο κεφάτη ατμοσφαιρα!

Εκείνο το βράδυ όταν φτάσαμε έξω από το μαγαζι υπήρχε μια ουρά τουλάχιστον τριάντα ατόμων και έβρεχε καταρρακτωδώς! Έπρεπε να βρούμε ένα τρόπο να τους προσπεράσουμε όλους και να μπούμε μέσα κατ’ ευθείαν! Όπως και έγινε!

Βέβαια αναγκαστήκαμε να βάλουμε σε εφαρμογή τα μεγάλα μέσα!

Η Π. είχε απίστευτο σώμα τότε, ακόμα πρέπει να έχει αν και έχω να την δω χρόνια.

Ένα απλό ξεκούμπωμα της γκαμπαρντίνας της και η στρατηγική τοποθέτηση του αριστερού της ποδιού ελαφρά μπροστά, τη στιγμή που ρωτούσε τον πορτιέρη αν μπορούμε να περάσουμε μέσα ήταν αρκετά, για να αφήσουμε εμβρόντητους τους υπόλοιπους που περίμεναν στην ουρά να βρέχονται!

Τώρα που το ξανασκέφτομαι θα έπρεπε μετά από εκείνη τη βραδιά να είχα ζητήσει από την Π. το καυτό σορτσάκι που φόραγε για ενθύμιο! Γιατί πως να το κάνουμε αγαπητοί αναγνώστες αν δεν έδειχνε κάποια από την παρέα λίγο μπούτι ο πορτιέρης θα μας άφηνε να γίνουμε όλοι μούσκεμα μέχρι το κόκκαλο!

Πάντως ειδικά εκείνο το βράδυ θυμάμαι τη Β. με δερμάτινα και ένα σκούφο που είχε φερμουάρ μπροστά, εμένα μ’ ένα μαύρο κουστούμι με παντελόνι καμπάνα από τα 70s και τη Π. με το καταπληκτικό σορτσάκι που σας ανέφερα να χορεύουμε "like there’s no tomorrow" σε house ρυθμούς και να παίζουμε χαρτοπόλεμο με αγνώστους!

Όλο το μαγαζί είχε γίνει μια παρέα!

Μάλιστα κάποια στιγμή έλουσα κατά λάθος με χαρτοπόλεμο μια κοπέλα που είχε ίσως τα πιο απίστευτα μακριά μαλλιά που έχω δεί ποτέ! Εννοείται ότι ζήτησα συγγνώμη αλλά εκείνη απλώς χαμογέλασε και καταλήξαμε να χορεύουμε μαζί!

Όμως πριν προλάβω ο ηλίθιος να μάθω το ονομά της κοπέλας με το απίστευτο μαλλί, η Β. ήθελε να πάει στην τουαλέτα και μου ζήτησε να τη συνοδεύσω, πράγμα στο οποίο δεν είπα όχι αν και ίσως θα έπρεπε.

Στις τουαλέτες φυσικά και επικρατούσε το αδιαχώρητο και κάποια, που αποδείχτηκε ότι ήταν τραβεστί, πάτησε τη φίλη μου χωρίς να ζητήσει συγγνώμη. Η Β. σε κάτι τέτοια δεν καταλαβαίνει τίποτα, και φυσικά της είπε «Πρόσεχε! Με ξενύχιασες!». Η τραβεστί γύρισε προς το μέρος της ενοχλημένη και με το περιφρονητικό ύφος μιας κυρίας που απευθύνεται στην Φιλιππινέζα της την ρώτησε “Καλέ, γιατί έχει φερμουάρ ο σκούφος σου, για να παίρνει το μυαλουδάκι σου αέρα;” Η Β. φανερά τσαντισμένη απάντησε «Για να χύνεται το μυαλό μου απ’έξω! Γιατί σε αντίθεση με σένα εγώ έχω κάργια!»

Όπως καταλαβαίνετε έπειτα από αυτό φυγάδευσα την Β. κακήν κακώς από τις τουαλέτες, πήραμε την Π. που είχε ξεμείνει στο dancefloor και φύγαμε γιατί νομίζω ότι δεν θα είχαμε καλά ξεμπερδέματα με την αγριεμένη τραβεστί και τις φίλες της!

Ακόμα και σήμερα γελάμε με την Β. για εκείνη την αναμέτρηση που είχε στις τουαλέτες του Babes και πόσο φτηνά τη γλίτωσε!

Όμοιες με τις βραδιές στα clubs της Αθήνα του ’93- ‘96 δεν ξανάζησα ποτέ, ούτε ακόμα και στα παράνομα rave parties κάτω από τις σιδηροδρομικές γέφυρες του Λονδίνου αργότερα αλλά ούτε και όταν ξαναγύρισα εδώ...

Αλλά πάντα θα τις θυμάμαι με μια γλυκιά νοσταλγία...

(Αν πατήσετε στη φωτογραφία θα ακούσετε ένα τραγουδάκι από τα παλιά. Αφιερωμένο σε όσους και όσες ήταν τότε εκεί!)

Υ.Γ. Αυτό το έγραψα με αφορμή ένα post του Αμβρόσιου.