ΔΕΝ ΣΕ ΠΗΡΑ ΠΟΤΕ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ

Νομιζα πως ειχαν περασει χρονια, αλλα ηταν μολις περυσι.

Νομιζα πως θα ημουν μονη μου, αλλα αισιως ειμαστε τρεις.

Νομιζα πως ειχαμε γραψει χιλιαδες, αλλα είναι μονο 125 ποστ.

Νομιζα πως δεν θα εγραφα ποτε για επετειους, αλλα το κανω μολις τωρα.

Ναι για σενα μιλω, αγαπητο μου blog, κι ηρθε η ωρα να σου αποκαλυψω τα:

Α: -Πεντε Πραγματα που Απεχθανομαι σε Σενα:

1) Το Φρικτο σου Τemplate. Δεν εχω χειροτερο, αυτή είναι η αληθεια. Το διαλεξα μονο και μονο γιατι εκεινη την εποχη το χρησιμοποιουσαν ελαχιστοι (και με το δικιο τους) Απεγνωσμενες μου εκκλησεις σε φιλους μου για αλλαγη του, επεσαν στο κενο με αποτελεσμα αυτό το αθλιο ροζουλι να καταντησει cult.

2) Τα Κειμενα ΜΟΥ. Εξισου, δεν εχω χειροτερα. Κάθε φορα που εβλεπα ν’ ανεβαινουν τα ποστ μου στο monitor, παρακαλουσα να πεσει ο σερβερ, να πεσει καταχνια κ’ πουσι, να πεσει κοκκινη βροχη, καταιγιδα κι ανταρα, να πεσει ο Παναθηναϊκος στη Γ’ Εθνικη. Εψαχνα καταφυγιο να κρυφτω, μαυρα γυαλια, μαυρο μαντηλι κ’ μαυρη καπαρντινα. Ευτυχως τωρα γιναμε πολλοι κ’ το μαρτυριο μου κρατα μονο 3 λεπτα (οσο μενει ένα ποστ στη πρωτη σελιδα του monitor)

3)Οι Φωτογραφιες των ποστ ΜΟΥ. Μπορει ένα κειμενο να μου επαιρνε μια ωρα να το γραψω, αλλα ο εφιαλτης της ανευρευσης φωτο, διαρκουσε για ωρες. Εξοπλισμενη με ξηρα τροφη, μισο περιπτερο τσιγαρα, χαπακια για την αϋπνια κ’ δραμαμινες, ορμουσα στις στεππες του google και στο τελος αποκαμωμενη, αφου ειχα λουστει ολες τις φωτο από τα οικογενειακα αλμπουμ της υφηλιου, ανεβαζα τη χειροτερη με τη πλεον αθλια δυνατη αναλυση.

4)Η Απληστια ΣΟΥ. Το να θελεις ποστ κάθε μερα. Στην αρχη ειχα ενδωσει, εγραφα ότι γκουμουτσια μου κατεβαινε μονο και μονο για να διατηρεισαι ζωντανο, φρεσκο κι επικαιρο (γελασε κανεις;) Το μονο που καταφερα, ηταν να χασω τη δικη μου ζωντανια κ’ φρεσκαδα (ξαναγελασε κανεις;) και τα ματια μου να γινουν 2 τεραστιες οθονες με το μπλε χρωμα της ανεπανορθωτης βλαβης. Ευτυχως που υπαρχουν οι 2 contri, και μπορω πλεον ν’ αραξω με την ησυχια μου στη παραλια, προσποιουμενη writer’s block.

5)Τα links ΣΟΥ. Ξερω ότι εχουν μεινει στη πλειστοκαινο περιοδο. Τοτε που ηξερες ολους τους bloggers με το μικρο τους ονομα. Ξερω ότι θελουν ανανεωση. Ξερω ότι θελουν ταξινομηση. Εσυ ξερεις όμως ΠΟΣΗ ΩΡΑ μου παιρνει κάθε φορα να προσθεσω ένα νέο;; Για να μη μιλησω για τη νεα μοδα, να μεταφερονται ολοι στο WordPress κι αντε φτου κι απ’ την αρχη!!


Β: -Πεντε Πραγματα που μου Αρεσουν σε Σενα:

1)Η Id. Ηρθε για να με βοηθησει να κολυμπησω στη θαλασσα της html κι εμεινε. Μαζι της εφερε τη δροσια και το κεφι της, την αισιοδοξια κ’ τον ενθουσιασμο της, τα ατελειωτα ταξιδια της και τις εικονες της ζωης της από την Αγγλια (οκ, εφερε και τους ερωτες της, αλλα ας μη συγχιστω σε επετειακο ποστ :-ΡΡΡ) Επισης εφερε και τους θαυμαστες της (σας πληροφορω ότι είναι παρα πολλοι) γιατι το Idακι, καιτοι Junior Borgia, εχει τον δικο της τροπο να επικοινωνει, να συμπαραστεκεται, να χαμογελα και να συμπασχει με τους αλλους (ναι, όλα αυτά τα απεχθη που δεν κανω εγω). Παρ’όλα τα παραπανω της κουσουρια, την αγαπω πολύ κ’ μου είναι αδυνατον να φανταστω το blog χωρις αυτην.


2)Ο Σκιωδης, κατά internet, hpstg. Μπορει να μη γραφει συχνα, αλλα όταν το κανει, με φερνει στα προθυρα εγκεφαλικου (αλλα ειπαμε, δεν θα συγχιστω σε επετειακο ποστ ) Όταν δεν γραφει, φροντιζει για την καλη κατασταση , όχι τη δικη μου φυσικα αλλα του υπολογιστη μου, κι εκει παιρνω εγω την εκδικηση μου όταν του τον παραδιδω γεματο ιους, σκονη κι αχρηστα αρχεια για να τον αναστηλωσει, χοχοχοχο! (σκεφτομαι την εκφραση του όταν δει το desktop μου με τα εκατομμυρια εικονιδια και γελαω από τωρα).Οσο κι αν σε πειραζω μικρε μου Σκιωδη, να ξερεις ότι εχεις χρηστει μελος των B-οργιων ανεπανορθωτα ;-)

3)Οι Σχολιαστες. Για ένα περιεργο λογο, οσοι αφηνουν σχολια σ’ αυτό το blog, είναι στη πλειοψηφια τους ενθουσιωδεις, ευγενικοι, απιστευτα χιουμοριστες κι ενθαρρυντικοι (ν’ ανησυχω γιατρε μου;;) Με εξαιρεση τα σχολια του γνωστου ακατανομαστου Κοκοσαλεμενου, οσοι μας γραφουν, εχουν παντα μια καλη κουβεντα να μας πουν (ξεχασα επιτηδες ν’ αναφερω τα σχολια των εντιμοτατων φιλων μου, αλλα ειπαμε, δεν θα συγχιστω σε επετειακο ποστ)

4)Οι Επισκεπτες. Παντα ειχα την απορια τι ψαχνει να βρει στο blog μας αυτος/η που μπαινει από τη Γεωργια της πρωην ΕΣΣΔ, σταθερος επισκεπτης από τις πρωτες μερες. Τωρα πια δεν κοιταζω τα στατιστικα (ειπαμε, όχι συγχισεις σε επετειακο ποστ) μετα από ένα χρονο υπαρξης μας στη μπλογκοσφαιρα το κεντρο βαρους πεφτει αλλου, σημασια εχει το τι σου γραφουν, οσοι σου γραφουν και κάθε σχολιο που σου αφηνουν εχει την ιδια αξια, ειτε είναι ένα ειτε πολλα σε κάθε ποστ. Ακομα κι αν καποιος επισκεπτης μπαινει γιατι ψαχνει την Αλινα (ακομα να σε βρει ωρε;) ή «ελευθερο σεξ στην Αθηνα» εχει κι αυτό τη πλακα του.

5)Η Επικοινωνια. Οκ, θα το ομολογησω, εχω περασει ατελειωτες ωρες γελιου κ’ διασκεδασης χαρις στο blog. Δε θα μπορουσε να ηταν αλλιως, αφου ειμαι χρονια internet-freak, όμως ετουτη η μορφη ηταν από τις καλυτερες. Ξαναβρηκαμε παλιους φιλους, γνωρισαμε νεους, χορεψαμε με αρκετους στο Παρτυ, θαυμασα τα κειμενα ακομη περισσοτερων. Δεν μπηκα στο tripακι να συγκριθω μαζι τους, γιατι τοτε θα επρεπε να μεταναστευσω στη Νεα Καληδονια να καλλιεργω γλυκοπατατες. Δε ξεχνω τη Κουρούνα, τον Πιτσιρίκο, την Avanti, τη digital-era, από τους πρωτους bloggers που διαβαζα ανελλιπως και θα συνεχιζω να διαβαζω οσο συνεχιζουν να γραφουν.

Για μενα όμως, πανω απ όλα το blogging ηταν και θα είναι διασκεδαση, γι αυτό αγαπημενο μου blog στο φωναζω δυνατα:


ΔΕΝ ΣΕ ΠΗΡΑ ΠΟΤΕ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ!!