Θαπρεπε, θαπρεπε, να ΄σουν εδώ...

"Θαπρεπε, Θαπρεπε, νασουν εδώ που σε χρειαζομαι….
Γιατι βλεπω τις αδειες καρεκλες και σκιαζομαι, σκιαζομαι…."

Μονολογουσε ο Αλιπαστος Αλιαγας στα βραβεια Αριων που χειροκροτηθηκαν από το κοινο με τοση θερμη οσο οι εξαγγελιες Αλογοσκουφη. Ναι, ναι, τα αδεια καθισματα ειμασταν εμεις που λειπαμε, εμ τι, μονο η Αντζελα θα τα σνομπαρει;

Αργα το βραδι της Τριτης κι αφου επιδοθηκα στο γνωστο παιδομαζωμα («θα περασεις να με παρεις;», «φερε μου τσιγαρα» «πως ειπαμε το δρομο;») βρεθηκα σε δημοσιογραφικη γιαφκα των βορειων προαστειων, γνωστη για τα ανατρεπτικα παρτυ και τις βραδιες ανεξαρτητου σινεμα που διοργανωνει («παλι τη Κορη μου τη Σοσιαλιστρια θα δουμε;;;»).
Ησαν ολοι εκει, μεγαλος απων ο ΡοζιΣανταλ, που ακομα θρηνει την αποχωρηση της ανηψιας της Μοσχολιου από το FameStory2 κι εκτοτε αρνειται να δει οποιαδηποτε μουσικη εκδηλωση. Επιμελως του αποκρυψαμε ότι τα βραβεια Αριων λαμβαναν χωρα στο Μεγαρο γιατι ηταν ικανος να εξαμολυσει στρατιες αρουραιων ζωσμενων με δυναμιτες αναμεσα στους θεατες.

Το θηριοτροφειο ειχε μαζευτει από νωρις, το μαρτυρουσε το βουνο από τα αδεια τενεκεδακια μπυρας στα ποδια του Βαγγ. Οι υπολοιποι επιδιδονταν στην καταποση ενός αηδους μπορντοκοκκινου φρουλοειδους σκευασματος («Ουστ» το λεγανε, «Οξωαποδω» δε θυμαμαι) που τους μεταμορφωνε σε βαμπιρελλες. Κι αφου, ξεχεσα για 487η φορα τον Παν. που με καθυστερησε , πεταξα στο κεφαλι του Verb. το πακετο τσιγαρα που με αναγκασε να ψαχνω ολη τη περιοχη της μειζονος πρωτευουσης για να το βρω, εστειλα το 229ο μηνυμα στον Σ. που αγνοειτο η τυχη του από τα βραβεια ΠοπΚορν, εγκατασταθηκα στην πιο αναπαυτικη πολυθρονα του σπιτιου, εκπαραθυρωνοντας τον ατυχο προηγουμενο ιδιοκτητη της.

Το γλεντι ειχε αναψει για τα καλα.
Η οικοδεσποινα με κοκκινες μπαλαρινες, παλτο ριγμενο στους ωμους (ηθελε να μας πει κατι για τη θερμανση;) και μικροφωνο ανα χειρας, τραγουδουσε με παθος ολες τις τελευταιες επιτυχιες. Τη συνοδευε εξισου παθιασμενα ο Verb (όταν δεν επινε το αηδες φραουλοσκευασμα και δεν χωνοταν στη γαβαθα με τα φουντουνια). Στη χορωδια τ-Αλεπορου προστεθηκε κι ο Moses, που επιδοθηκε σε χορευτικες φιγουρες αφηνοντας να φανει η δια χειρος Cavalli ζωνη του με ζωγραφισμενες μπεκατσες.
Ο δικηγορινος εφτασε φυσικα τελευταιος, προφασιζομενος ότι ειχε πολλες αγωγες να γραψει, αλλα τα χασμουρητα του και τα πρησμενα ματια του, προδιδαν ότι κοιμοταν μεχρι εκεινη την ωρα.

Από την άλλη, ο ιδιοκτητης του σπιτιου, κλεισμενος μεσα στο γραφειο του, εγραφε μανιωδως στο λαπτοπ του, αρθρο με τιτλο «Η Μαστιγα των Bloggers: Δεκα τροποι να τους εξοντωσετε ». Οι υπολοιποι παρευρισκομενοι, προσπαθωντας ν’ αποφυγουν τις αγριοφωναρες και τα γελια, ειχαν βρει καταφυγιο διπλα στο τζακι καιγοντας ομοιωματα μας.
Δυστυχως δεν ειχα μαγνητοφωνο για να καταγραψω τις ατακες που ακουστηκαν και θα εφθαναν να τροφοδοτησουν πολλα πολλα posts.

Να σημειωσω ότι αγαπημενο θεμα της βραδιας ηταν το σκηνικο των βραβειων, ο «γιγαντιος-ανοξειδωτος-τριφτης-της-Αlessi» που με τα κινουμενα φωτακια πανω του, παρεπεμπε σε συνεχες τριψιμο του τυριου. Κάθε φορα που εμφανιζοταν, ξεσηκωνε κυματα ενθουσιασμου στην ομηγυρη που αναπολουσε με ριγη συγκινησης τα μεσημερια και τις Νυχτες Παρμεζανας στην Pasteria.

Πρωταγωνιστες των βραβειων Αριων :
• Η λαχανι σκια και το χτενισμα «καποιος-να κλεισει-τον-ανεμιστηρα» της Τσαλιγοπουλου, που συνοδευαν το στολισμενο με κραμβολαχανα φορεμα της.
• Η λαχανι παλι σκια που ξεχασε να τη βγαλει όταν, ντυμενη στα μαυρα, τραγουδουσε in memoriam.
• Οι Βανεσες Μεη, που επαιζαν βιολι ντυμενες χερουβειμ.
• Η ιδια μαυρη «γραβατα-κορακι» που φοριοταν λοξα κι εναλλασσοταν από Σακη Ρουβα μεχρι Ζακ Στεφανου (μετα την επεστρεψαν στο γραφειο κηδειων απ΄οπου την ειχαν δανειστει)
• Το κοκκινο σεμεν από βελονακι που το εβγαλε από το τραπεζακι της τηλεορασης και το εριξε φευγοντας πανω της η Χαρουλα Αλεξιου (παλι καλα που στη φουρια της δεν φορεσε και τη κεραια)
• Το ασπρο σακκακι της Νανας Μουσχουρη (ειπαμε, οκ, λατρευεις τον Σακη, αλλα σταματα ν΄ αντιγραφεις τη ντουλαπα του)
• Η μοναξια της Δομνας Σαμιου (μονη της τραγουδουσε τα δημοτικα, μονη της εκανε κεφι, ουτε ενας δεν ηξερε τα τραγουδια για να τη συνοδευσει)
• Ο Γαργανουρακης …! (ο ποιος;;)
• Το γκαζονι κουρτινα-φορεμα, μιας εκ των Παπακαλιατειων ηθοποιων που προκαλεσε συχνοουρια στα σκυλακια-θεατες
• Το παγωμενο-τελειωνετε-να-φυγουμε- κοινο της αιθουσας (το bottox ειχε ακινητοποιησει ακομα και τα δαχτυλα τους που αρνιοντουσαν να χειροκροτησουν)
• Η Ελενα-στριτζωμενη-Ακριτα που θελησε να τα χωσει στους αποντες (μη στριγγιαζεις άλλο, θα ζαρωσει κι η καμερα)
• Ο κορμος-σοκολατα που κουβαλησα και μεχρι να γυρισω το βλεμμα μου, ειχε εξαφανιστει και το κουτι ακομα.

Τα υπολοιπα μπορειτε να τα διαβασετε στο blog ενος ακομη παρευρισκομενου, εδώ.