Η φυλη των Πρωην

Που πανε οι πρωην μας όταν μπαινουμε σε μια καινουργια σχεση;
Στο χρονοντουλαπο της ιστοριας;
Στις σταχτες του τζακιου;
Στις στοες του Βελγιου;

Αμ δε.
Μαζι μας τους παιρνουμε. Καβατζα και παρηγορια, αποκουμπι κι απειλη, μετρο συγκρισης κι απορριψης.
Στοιχειωνουν αναμεσα στη νεα σχεση, μπαινοβγαινουν με ελευθερας και κρεμονται σα Δαμοκλεια Σπαθη πανω από το κεφαλι του φρεσκου συντροφου.

Είναι το φαντασμα «Πιο».

Ο/Η πρωην μου, ηταν πιο συναισθηματικος, πιο αγενης, πιο γαλαντομος, πιο γοητευτικος, πιο ψηλος/κοντος/αδυνατος/χοντρος, πιο διασκεδαστικος/χιουμοριστας/ γλεντζες/κεφατος, πιο δημιουργικος/δραστηριος/επιθυμητος/απαθης, πιο μορφωμενος/γενναιοδωρος/ενδιαφερων/βλαχος/αξεστος.

Αναλογα με τη φαση που βρισκεται η νεα σχεση, χρησιμοποιειται και το φαντασμα «Πιο».

Όταν περναμε καλα κι ειμαστε φουλ ερωτευμενοι, οι πρωην μας είναι απλως μαλακες κι ανυπαρκτοι.
Όταν ερχονται τα συννεφακια κι οι καυγαδες, ανασυρονται από τη ναφθαλινη κι αποκτουν υπερφυσικα χαρισματα (που αναθεμα κι αν τα ειχαν όταν ειμαστε μαζι).

Κι ενώ εχουμε την αυταπατη ότι ειμαστε δυο σε μια σχεση, δημιουργειται ενας συνωστισμος και μια κυκλοφοριακη συμφορηση από πρωην που δεν εγιναν ποτε «τεως», μονο και μονο με μια απλη επικληση του ονοματος τους.
Όταν δε τα πραγματα χειροτερευουν,οι πρωην αποκτουν σαρκα κι οστα, εμφανιζονται σ’ ένα τυχαιο τηλεφωνημα, σε μια τυχαια συναντηση, σε ενα τυχαιο αναστεναγμο.

Γιατι συμβαινει αυτό; Νομιζω μια λεξη είναι η αιτια: «ανασφαλεια»
Η ανασφαλεια που μας οδηγει να προκαλεσουμε ζηλεια κι ανταγωνισμο στον νεο μας συντροφο για να μη τον χασουμε ή για να τον εκδικηθουμε. Και τις περισσοτερες φορες τον χανουμε γιατι δεν αντεχει τη συγκριση και τη παλη με φαντασματα και ξωτικα.

Λενε ότι πριν μπεις σε μια νεα σχεση, πρεπει να καθισεις λιγο καιρο στον "παγκο", να ξεπερασεις τον/την πρωην, ν΄απεξαρτηθεις, να βρεις τα λαθη που εχεις κανει για να μην τα επαναλαβεις.

Από την άλλη όμως το τραγουδι λεει ότι «ο Ερωτας με Ερωτα περναει». Περναει όμως ή κουκουλωνεται προσωρινα;

Δεν εχω απαντησεις, ουτε ξερω ποια είναι η καλυτερη λυση. Αυτό που πιστευω όμως είναι ότι πρεπει να κλεινουμε τις Κερκοπορτες που αφηνουν το παρελθον να εισχωρει στο παρον και να το στοιχειωνει.

Κι αν δεν μπορουμε ή δεν ειμαστε ετοιμοι ακομη να τις κλεισουμε, τουλαχιστον ας κλεισουμε το στομα μας και ας παψουμε να υπενθυμιζουμε στον/στην νυν την υπαρξη της φυλης των «Πρωην». Γιατι αργα ή γρηγορα, μας βλεπω να γινομαστε κι εμεις μελη της.