Πως παμε απο εμμονες;; (τριτη κ' φαρμακερη)

Εχετε εμμονες; Εμμονες με την τελειοτητα, τη καθαριοτητα, τον/την πρωην σας, το σεξ, το φαγητο; Εμμονες με το παρελθον, τον διπλανο σας, με τα χρωματα, τα ψωνια, την ταξη; Πως σας προεκυψαν: Διαρκουν πολύ ή λιγο; ή για παντα; Τι είναι αυτά τα μεγαλα ή μικρα κολληματα που μας κανουν να επιμενουμε σταθερα κ΄αμετακλητα σε κατι, ειτε είναι ουσιωδες ειτε επουσιωδες;

Καλα, μη μου πειτε εμμονη με το blogging, γιατι απ’ αυτό εχουμε ολοι οσοι ειμαστε εδώ.
Τι είναι ομως αυτό που γεννα τις εμμονες; Τι είναι αυτό που τις διωχνει; (όταν τις διωχνει…) Μας κανουν ευτυχισμενους ή δυστυχισμενους; Αν καποιος δεν εχει τις δικες μας εμμονες, είναι αποδεκτος από μας; Ανεχεστε τις εμμονες των αλλων; Γελατε μ΄αυτές ή το βαζετε στα ποδια;

Γιατι τα ρωταω όλα αυτά; Γιατι τα τα τελευταια χρονια διαπιστωνω ολο και πιο συχνα ότι με κυριευουν διαφορες τασεις. Δεν θα τους εδινα σημασια, αλλα η επαναληψιμοτητα τους κ’ η διαρκεια τους με εβαλε σε υποψια ότι προκειται περι εμμονων. Ας πουμε για την τελευταια μου εμμονη, την πιο αστεια κι ανωδυνη.

Ξαφνικα μια μερα αρχιζω να μασαω μαστιχες Χιου. Αυτές τις μαστιχες που θυμομουν από τα παιδικα μου χρονια κι οποτε περιστασιακα τις ετρωγα μου ερχονταν μνημες από αυλες, κηπους και σχολικες ποδιες. (όχι, δεν ειμαι από τη Χιο). Ξεκινησα να παιρνω ένα κουτακι, την επομενη μερα πηρα κ’ δευτερο , την άλλη και τριτο κι αρχισα σιγα σιγα να εθιζομαι. Μεσα σ’ ελαχιστο διαστημα, εβλεπες σκορπισμενα παντου τα χαρακτηριστικα κιτρινοπρασινα κουτακια, στη τσαντα μου, στις τσεπες μου, στο αυτοκινητο, στο γραφειο, στον κομπιουτερ. Δεν ξεκινουσα τη μερα μου χωρις να μασησω μερικα από τ’ αγαπημενα μου κουφετακια. Λατρευα τη πρωτη δαγκωνια που γεμιζε το στομα μου αρωμα κ΄ ζαχαρη. Η τελειοτητα! Μετα τη πετουσα κι επαιρνα άλλη κι άλλη. Εφτανε το βραδι κι εγω ακομα μασουσα, μεχρι να παω για υπνο.
Όταν μου μιλουσαν οι συναδελφοι ή οι φιλοι, εγω εκει, τους απαντουσα παντα μασωντας κουφετακια μαστιχας. Σταυροκοπιοντουσαν οι ανθρωποι, αλλα δεν ελεγαν τιποτα.
Σαρωνα στη κυριολεξια τα ραφια του σουπερμαρκετ και των περιπτερων, προκειμενου να εχω παντα αποθεμα, να μη ξεμεινω. Εφτασα στο σημειο να προτιμω να ξεμεινω από τσιγαρα παρα από τις συγκεκριμενες μαστιχες. Ειχα γινει μια «μαστιχοΧιομανιακ». Λετε να με ειχε επηρεασει η διαφημιση "καλυτερα να μασας παρα να μιλας";

Κρατησε ένα χρονο κ’ κατι αυτή η εμμονη μου. Κι ένα πρωι, τερμα. Ετσι στα καλα καθουμενα. Ξυπνησα και δεν ηθελα πια να μασησω άλλες μαστιχες, ειχα παθει overdose. Πεταξα όλα τα κουτακια που ειχα, δεν ηθελα να τα ξαναδω μπροστα μου.
Τωρα αγοραζω τσιχλες διαφορες, μονο κ’ μονο για να διωχνω τη μυρωδια του τσιγαρου. Κραταω ένα κουτακι για μια βδομαδα, νορμαλ καταναλωση. Ξερω οτι οι ψυχολογοι εχασαν ενα καλο πελατη, αλλα ας μη φοβουνται, οι εμμονες δε τελειωνουν ποτε, ολο και καινουργιες γεννιουνται, τωρα ειμαι σε νεα -πιο αστεια- εμμονη (αλλη φορα θα μιλησω γι αυτη).

Προχθες στη δουλεια, ειχα τη φαεινη εμπνευση να ρωτησω: «εχει κανεις τσιχλα;»
«Περιμενε» μου λεει ενας συναδελφος «εχω εγω και μαλιστα τις καλυτερες».
Κι ερχεται προς το μερος μου κρατωντας …ναι, ναι, σωστα μαντεψατε, ένα κουτι μαστιχες Χιου!!
Το «οοοοοοοοοοοοοχχχχχιιιιιιι» μου ακουστηκε σε ολους τους οροφους. Εμεινε στηλη αλατος να με κοιτα.
Αντε να του εξηγησεις τωρα.
;-)

Y.Γ. το ποστ αυτο ανεβαινει για 2η φορα, το προηγουμενο χαθηκε, ο ευρων ας κρατησει τις τσιχλες....

Υ.Γ.2.αυτη ειναι η 3η προσπαθεια ν΄ανεβει το ποστ (ναι, ξερω, κατι λεγαμε για εμμονες)

Υ.Γ.3. κι οσοι θελατε να μαθετε για τις εμμονες και δεν τολμουσατε να ρωτησετε, καντε μια βολτα απο το blog "Ψυχογνωσια" εχει ενα πολυ ενδιαφερον κειμενο περι εμμονων