Loucretia's

Παρασκευή, Νοεμβρίου 04, 2005

Τους ήρθε το χαρτί!


Δεν ντύθηκαν στα μπλε, αλλά στα πολύχρωμα, γιατί έτσι είναι και οι ίδιοι - και θα παραμείνουν, ό,τι κι αν προστάζει η μαμά πατρίδα!!

Τους χωρίζουν ελάχιστα χρόνια, τους ενώνει η τρέλα - ο ένας ζει για τις εικαστικές, ο άλλος για τις μουσικές, και οι δύο για τις διαδραστικές τέχνες - δύο μουτράκια που δεν χαρίζουν κάστανα, αλλά την καρδιά τους απλόχερα σε ό,τι τους ενθουσιάζει - κι εμείς δεν μπορούμε να χαλάσουμε σε κανέναν τους χατίρι.

Είμαστε σίγουρες ότι θα συνεχίζετε να μπερδεύετε τις ζωές μας γλυκά, όπου κι αν είστε!

Αφιερωμένο στα πιο τρέντι soon-to-be φανταράκια... D και ΚamikaZZZi.


Πάνω στην τρέλα μου, πάνω στην αλητεία μου
Ήρθε το γράμμα για να κάνω τη θητεία μου

Ήρθε το γράμμα πως με πήρανε φαντάρο
Και τότες είδα με τα μάτια μου το Χάρο

Ένα σακίδιο φορτώθηκα στον ώμο μου
Κι ένα στρατόπεδο σταμάτησε το δρόμο μου

Μπήκα στην πύλη σαν ποντίκι μες στη φάκα
Έτοιμος είσ’ για τραγωδία ή για πλάκα

Πάνω στα νιάτα μου, πάνω στην αφασία μου
Απ’ τη σκοπιά πυροβολώ τη φαντασία μου

Κάτω απ’ το κράνος έχουν μπει τα όνειρά μου
Και δυο αρβύλες σταματούν τα βήματά μου

Μέσα στον ουρανό να κοιτάζεις
Ψέμα κι αληθινό να ταιριάζεις
Μες στον ωκεανό κι αν βουλιάζεις
Μην αλλάζεις

Πόλεμο να κάνεις την μοναξιά
Άμα δεν τα βρείτε ειρηνικά
Τρέλανε τους όλους κανονικά
Με τα μαγικά σου τα κόλπα

Τρέλανε τους όλους μην τρελαθείς
Όπως έχεις φύγει θέλω να ‘ρθεις
Τίποτα δεν έχεις να φοβηθείς
Με τα όνειρά σου για όπλα

Πάνω στην πιο καλή κι αθώα ηλικία μου
Από την μια τρέχω στην άλλη αγγαρεία μου

Ίντα τραβώ ο μουστερής για την πατρίδα
Και κινητό ‘δα μέγα στη βραχονησίδα

Σ’ αδιαφορία μου την βγάλανε την πίστη μου
Και στο τηλέφωνο δε βγαίνει το κορίτσι μου

Κάτι λαμόγια μου τη φάγανε την Νάντια
Και δεν περνάνε πια με τίποτα τα βράδια

Πάνω στα νιάτα μου, πάνω στην αφασία μου
Απ’ τη σκοπιά πυροβολώ τη φαντασία μου

Κάτω απ’ το κράνος έχουν μπει τα όνειρά μου
Και δυο αρβύλες σταματούν τα βήματά μου

Μέσα στον ουρανό να κοιτάζεις
Ψέμα κι αληθινό να ταιριάζεις
Μες στον ωκεανό κι αν βουλιάζεις
Μην αλλάζεις

Πόλεμο να κάνεις την μοναξιά
Άμα δεν τα βρείτε ειρηνικά
Τρέλανε τους όλους κανονικά
Με τα μαγικά σου τα κόλπα

Τρέλανε τους όλους μην τρελαθείς
Όπως έχεις φύγει θέλω να ‘ρθεις
Τίποτα δεν έχεις να φοβηθείς
Με τα όνειρά σου για όπλα

Με πολλά, ανάμεικτα συναισθήματα

Alina και Ιd


ΥΓ. Μωρή Αlina, όταν θα πηγαίνεις για επισκεπτήρια (κάθε πότε είπαμε;), να τους βλέπεις και λίγο! Αλλιώς θα σου βάλω τσίγκινο βρακάκι!

Για να αποδώσουμε και τα εύσημα, τo post είναι αγαπησιάρικη ιδέα της Alinas, ο πρόλογος αποκύημα του άρρωστου μυαλού της Id, και το άσμα από τη Λούφα και Παραλλαγή #2.

4 Comments:

Blogger e-Lawyer said...

Και για να παραφράσουμε τον ποιητή: "Μπράβο, μπράβο! Ωραία στρατιωτική ακαδημία!" (Κλαπ, κλαπ, κλαπ).

5/11/05 6:56 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

na eiste kala
tha ta xanamatapoume soon

7/11/05 1:38 π.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Είσαι σίγουρος για όλους τους στίχους?
Εγώ γιατί ακούω 'Σε μια πορεία μου τη βγάλανε την πίστη μου' αντί για 'σε αδιαφορία μου τη βγάλανε την πίστη μου' όπως λες εσύ? Όπως επίσης ακούω 'Κάτι λαμόγια μου τη φάγανε την άδεια' αντί για 'κάτι λαμόγια μου τη φάγανε τη Νάντια' όπως λες εσύ!

12/12/05 7:42 μ.μ.  
Blogger Idάκι said...

Ανώνυμε, οι στίχοι ευρέθησαν, δεν καθήσαμε να τους γράψουμε ακούγοντας το τραγούδι. Επομένως δεν εγγυώμαι, άσε που δεν είμαι σίγουρη για τίποτε απολύτως στον κόσμο ετούτο :)

Ομολογώ πως οι δικές σου εναλλακτικές κολλάνε περισσότερο νοηματικά πάντως.

12/12/05 9:30 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Κύρια Είσοδος