Δεν μιλας ποτε για τον εαυτο σου

...μου λενε συνεχεια οι φιλοι μου, αναφερομενοι στο blog αλλα και στις μεταξυ μας συζητησεις.

Όχι, δε μιλαω, ή τουλαχιστον μιλαω για μενα εμμεσως γιατι είναι επιλογη μου.
Αυτό σε ότι αφορα στο blog.

Σε ότι αφορα στις προσωπικες σχεσεις, επειδη δεν μου αρεσουν οι μονολογοι, προτρεπω παντα οποιον θελει να μαθει κατι παραπανω ή κατι ουσιαστικοτερο για μενα, απλως να με ρωτησει.

Κι αν πραγματικα θελεις να γνωρισεις καποιον, μαθε να κανεις τις καταλληλες ερωτησεις (χωρις να εχεις αναμμενη τη λαμπα της ανακρισης)

Και μαθε να διαβαζεις το προσωπο του όταν απαντα, ν’ ακους τον ηχο της φωνης του, να παρατηρεις τη σταση του σωματος του, την εκφραση των ματιων του.

Κι εκει θα βρεις τις περισσοτερες απαντησεις.

(και στα γραπτα του, αν τα διαβασεις προσεκτικα)

(και για να πω και την αμαρτια μου, μου αρεσει ν’ ακουω τους αλλους να μιλανε γιατι εχω ολο το χρονο να παρατηρω με την ανεση μου όλα οσα ανεφερα πιο πανω, είναι απιστευτο το ποσα πραγματα μαθαινεις)