Ους το MONITΟR Συνεζευξε, BLOGGER μη Χωριζετω...

Οκ, ξερω οτι γραφω εν βρασμω πληκτρολογιου, αλλα δε γινεται να μη το πω.

Αναφερομαι στις παλαιοτερες, ενδιαμεσες και προσφατες αποχωρησεις (καλων κατ' εμενα) bloggers απο το monitor, το μονο (σχεδον) εργαλειο αυτη τη στιγμη που με βοηθα να τους βρισκω και να τους διαβαζω.

Και καλα θα μου πεις, αφου τους εχεις ή μπορεις να τους βαλεις στα links σου, τι ζορι τραβας;

Ε, τραβαω.

Γιατι ξεχναω.

Και νευριαζω, γιατι χανω τα καλα τους κειμενα.

Υπαρχουν πολλα και καλα blogs και καθημερινα μπαινουν και νεα στο monitor. Θελεις ενα 2ωρο τουλαχιστον καθε φορα για να μπορεις να διαβασεις ολα τα αρθρα που δημοσιευονται. Κι αναγκαστικα, θα περιοριζεις ολο και πιο πολυ, τα blogs που επισκεπτεσαι, γιατι ο χρονος δε φτανει και επιλεγεις να μπαινεις σ' αυτα που ξερεις ηδη κι εκτιμας τις αποψεις τους και το γραψιμο τους.
Οταν ομως δεν τα βλεπω στο monitor, παρασυρμενη διαβαζω ολα τα αλλα που δημοσιευονται και παραλειπω αυτα που δεν εμφανιζονται. Ενω ξερω οτι συνεχιζουν τη λειτουργια τους.

Δεν θα πω το χιλιοτετριμμενο "σεβομαι την αποφαση τους", γιατι ανεξαρτητα απο το αν θα δειξω σεβασμο ή οχι, η αποφαση ειναι δικη τους, το blog ειναι δικο τους κι εμενα λογος δε μου πεφτει.

Μου πεφτουν ομως πολλα νευρα.

Και την πληρωνει το πληκτρολογιο.

Κι εσεις.

(και μη μου συστησετε ξυδι για τα νευρα, εκτος αν ειναι μπαλσαμικο)