Η οδός της απωλείας…

(Απο επιστολη-διαμαρτυρια που μας εστειλε ο Vlad)

Έτσι αποκάλεσε μια φίλη μου, με αηδία, την αγαπημένη μας λεωφόρο. Εκεί όπου καταφεύγουμε για να ανεβάσουμε λίγο το ηθικό μας, μετά τη βραδινή μας έξοδο.
Μας ακολουθεί κουνώντας πάντα επιτιμητικά το κεφάλι, προφανώς επειδή πρέπει να πληρώσουμε «με το κομμάτι», ενώ αν ήμασταν σοβαροί οικογενειάρχες θα το είχαμε στο σπίτι. Τι να κάνουμε, μας αρέσει το ωραίο. Και κυρίως, το μελαχροινό.

Αγάπα το φίλο σου, με τα ελαττώματά του. Εμείς δεν την κατηγορήσαμε ποτέ για την εμμονή της στις καμπύλες. Και κυρίως, τώρα, το καλοκαίρι, που έχουμε όλο τον άπλετο χρόνο να βυθιζόμαστε στο βούρκο ολοζούπιτοι. Ενώ οι άλλοι τρέχουν σε νησάκια που όλη όλη το πολύ να έχουν μια κρεπερί.
Είμαστε κρεποφάγοι. Τι να κάνουμε;