Παραπονιαρικο.....Νο 3

(η σκηνη απο καταστημα που πουλαει ρουχα casual γνωστης και πανακριβης φιρμας)

Ο πελατης γυρω στα 35.

Εχει μπει στο μαγαζι με βλεμμα "ειμαι αποφασισμενος να τα σηκωσω ολα" (η χαρα του πωλητη δηλαδη)

Εκεινη την ωρα δεν εχει κοσμο κι ετσι ο υπαλληλος του αφιερωνει πολυ χρονο βοηθωντας τον να διαλεξει ρουχα. Ανταλλασσουν αστεια και γελια και μεσα σ' αυτο το κλιμα ευφοριας καταληγει να διαλεξει μια βερμουδα, ενα πουκαμισο, δερματινη ζωνη και signe σαγιοναρες. Τα προβαρει και καμαρωνει σα μικρο παιδι απο τη χαρα του μπροστα στον καθρεφτη.
Την ωρα που ετοιμαζοταν να φορεσει κι ενα καπελο για να συμπληρωσει την καλοκαιρινη του αμφιεση ακουγεται μια στριγκη φωνη:

-"Αντρεα (υποθετικο ονομα), τι κανεις εκει;;;;"
(η συζυγος,εμφανιζεται στην εισοδο του μαγαζιου, με μαυρο γυαλι-μασκα και διαθεση killer)

-"Ααα, ψωνιζω ρουχα αγαπη μου, για δες, πως σου φαινομαι;"

-"Θ' αστειευεσαι βεβαια!!"

-"Μα..."

-"Εισαι εντελως γελοιος!!"

-"Μα..."

-"Βγαλτα τωρα αμεσως!!"

-"Μα..."

-"ΤΩΡΑ ΕΙΠΑ !!"

O "Αντρεας", χωρις αλλη κουβεντα, αλλαζει βιαστικα κι ακουλουθει στην εξοδο τη συμβια του με κατεβασμενο κεφαλι.

(-"Κοντεψα να παθω εγκεφαλικο οταν τον ειδα να τα βγαζει, εχασα ενα σεβαστο ποσο απο το λογαριασμο που θα εκανε, δε μπορουσα ομως ουτε αχνα να βγαλω κι εκεινη "η-αγαπη-του" ουτε καν συμμεριστηκε τη χαρα του για τα καινουργια ρουχα, τα οποια ηταν κι ωραιοτατα, δεν του αφησε ουτε περιθωριο να διαλεξει κατι αλλο, τον προσβαλε κι απο πανω, αλλα κι αυτος, τετοια υποταγη ρε παιδακι μου, απιστευτο, τι παθαινουμε εμεις οι αντρες, μου λες;;;")

(-"Παντρεψου και θα μαθεις...")