O 'Eρωτας σταμάτησε (?) στο φωτοτυπικό....

Ο φιλος μου ο Τ. ειναι τελειοφοιτος φιλολογικου τμηματος Αθηνων.
Ειναι ψηλος, γεροδεμενος, με εντονα χαρακτηριστικα και δυο ματια καρβουνο.
Λογω των προσοντων του, ειναι και το μοναδικο αρσενικο των φιλολογικων σχολων της "Ευρυτερης Περιφερειας Πρωτευουσης" που ειναι ορατο απο το φεγγαρι.

Ομως ειναι εκλεκτικος.
Κι αφου για χρονια απωθουσε τα κυματα των "κοτσιδα-σιδερακι-γυαλι-σπυρακι" συμφοιτητριων του που τον πολιορκουσαν, κατεληξε να γινει Ρομβισωνας Κρουσος μεσα στο ιδιο του το δωματιο. Περνουσε ωρες ατελειωτες ακουγοντας μουσικη και ιστοριες με παθη, ερωτες και μιση απο τους τρελλαμενους φιλους του.
Ρομαντικος και σαρκαστικος, ευαισθητος και διορατικος, περιμενε παντα Εκεινη...

Ωσπου μια μερα..

-"Την ειδα...καθοταν 3 θεσεις πιο κατω απο μενα στο αμφιθεατρο. Την κοιταζα, με κοιταζε. Στο διαλειμμα Την πλησιασα και Την ρωτησα αν θελει φωτοτυπιες απο τις σημειωσεις μου. Μου χαμογελασε και με μια τσαχπινικη διαθεση, αρπαξε το στυλο μου και μου μουτζουρωσε το τετραδιο"
-"Στο μουτζουρωσε;"
-"Ε, ναι, μωρε, εγραψε το ονομα Της και το κινητο Της"
-"Α, τοσο καρβουνο"
-"Ξερεις, για να βρεθουμε να Της δωσω τις φωτοτυπιες"

Περασαν λιγες μερες-ο φιλος μου ο Τ. δεν ειναι ακριβως αυτο που λεμε "τακτικος στις παραδοσεις"- κι οταν κατεβηκε παλι στη σχολη, εμαθε οτι Εκεινη τον εψαχνε.

Τοτε αποφασισε να....

(αν νομιζετε οτι θα σας αφηγηθω τα υπολοιπα, ειστε γελασμενοι, μαντεψτε τη συνεχεια και θα επανελθω με καυτες λεπτομερειες.
Υ.Γ. η ιστορια ειναι αληθινη)