Αισθησεις....

(σημερα φιλοξενουμε το κειμενο ενος φιλου του blog μας που θελει να διατηρησει μεν την ανωνυμια του,αλλα να μοιραστει μαζι μας τις σκεψεις και τα αισθηματα που γεννουν οι βραδιες με κοκκινα φεγγαρια...αχ ερωτα...)

Ένας τομέας που πάντα είχε την αμέριστη προσοχή μου, ήταν αυτός των αισθήσεων και ένα μόνιμο ερώτημα, το πώς αισθάνονται οι άλλοι τα σκιρτήματα της ερωτικής διάθεσης (και, πιο συγκεκριμένα, οι γυναίκες).
Για τους άντρες είναι (;) πιο απλά τα πράγματα.

Πρώτα, υπάρχει η αίσθηση της γλύκας• στα νεφρά, την κοιλιά, τα γεννητικά όργανα. Ύστερα, το αίμα, γλυκό ποτάμι, σε διογκώνει χωρίς να σε φτάνει στα όρια, ενώ το στομάχι σου συσπάται και νιώθεις την ανάσα σου κλειστή και αγριεμένη. Το νιώθεις τότε, το Ζώο μέσα σου, να σε κάνει να πρέπει να πας ανάμεσα στα πόδια της να ξεδιψάσεις ενώ τα μελίγκια σου χτυπούν από την προσμονή• σε μεθά το άρωμά της, το στήθος της που διαγράφεται διακριτικά κάτω από το ελαφρύ της φόρεμα, το παιχνίδι που παίζουν τα πόδια της με το μυαλό σου...
Τα βλέπεις να κινούνται, να παρασέρνονται.. άλλοτε λιγότερο, άλλοτε περισσότερο, από τις ντελικάτες της κινήσεις, να διασταυρώνονται, το βλέμμα σου πέφτει στην τρυφερή σάρκα, η σκίαση στα πλάγια των μηρών της, η ευγενική καμπύλη της γάμπας, το εκλεπτυσμένο τελείωμα των δακτύλων της, η ηδονή της προσμονής, η παράδοση που ζητάς και δίνεις και παίζει μαζί σου σε κάθε της κίνηση...
Εσύ.
Προσπαθείς να κρατηθείς ψύχραιμος, να κρατήσεις τον εαυτό σου. Μη σκέφτεσαι. Μη σκέφτεσαι πώς θα την κάνεις δική σου, ένα με το κορμί σου, πώς θα τη νιώσεις να σε τυλίγει, ζεστή και φιλόξενη, να σε λιώνει στο ευτυχισμένο Τίποτα• ο γλυκός ποταμός, το ξέσπασμα και μετά... γαλήνη...
Τώρα είναι Όλα... Αργά...
Η πτώση στο μαλακό κρεβάτι, ο ιδρώτας στον υπέροχο λαιμό της, η ανάσα της που τη χρειάζεσαι πάλι μέσα σου, οι καμπύλες που τις ακούς να σε καλούν να τις ξαναγευτείς...
Εκείνη γυρνά, τα μάτια της σε κοιτούν και χάνεσαι πάλι στο λαμπερό τους κόσμο, να παιχνιδίζουν σαν διαμάντια τη νύχτα...
Προσπαθείς να σηκώσεις το χέρι σου να αγγίξεις το υπέροχο πρόσωπό της, θέλοντας να πιστέψεις ότι δεν είναι ένα όνειρο.
Ξαφνικά, σου χαμογελά.
Πλησιάζει απότομα.
Ο γλυκός πόνος στην καρδιά, δεν είναι ίδιος όπως πριν.
Τα πάντα τώρα είναι κόκκινα, όμορφα, σβήνουν μέσα στη γλύκα, και θέλεις να κρατήσεις για πάντα το τελευταίο υπέροχο χαμόγελό της...